سایه شوم دودهای مسموم دفع زباله دهدشت روی سر مردم/ از وعده بی پشتوانه ساماندهی تا احتمال جابجایی سایت/ استقبال شهرداری از واگذاری مدیریت جایگاه به بخش خصوصی

به گزارش عصر دنا، سالهاست که منشاء دود غلیظ آسمان شب‌های دهدشت، در پشت انکار مسئولان رخ پنهان کرده، ماجرا از چه قرار است؟  اگرچه در این باره از مردم اصرار و از مسئولان انکار را شاهد بودیم، اما واقعیت آنست که شبانه دریای زباله در ۴ کیلومتری شهر دهدشت، به آتش کشیده می‌شود تا ابر سفیدیش در پرده شب، خانه‌های مردم را به آغوش کشیده و ریه هایشان را سم باران کند. مدیریت و ساماندهی سایت دفع زباله‌های دهدشت، از سنوات گذشته تاکنون محل بحث است و معضل دفع غیربهداشتی زباله‌های این شهر، به رغم وعده‌های مسئولان و گزارش‌های متعدد رسانه ای، همچنان به قوت خود باقیست. آتش زدن مدوام زباله‌ها در جایگاه دفع زباله و دود غلیظ ناشی از آن، صدای اعتراض روستا‌های اطراف به ویژه طولیان و بخش‌های شرقی شهر دهدشت را درآورده است. به همین دلیل سری به سایت دفع زباله‌ها زدیم، به جایگاه که نزدیک شدیم، کپه‌هایی از زباله، در خارج از محدوده جایگاه، در مسیر منتهی به سایت رها شده و در حال سوختن بودند، و این خود از جهنمی به مراتب وحشتناکتر در ادامه مسیر خبر می داد. به محدوده نیمه محصور و بدون درب سایت که رسیدیم، صد‌ها تن زباله در حال سوختن بود و دود سمی غلیظی فضا را پر کرده بود که سوار بر دستان باد، به شهر دهدشت و روستا‌های اطراف پا می‌گذاشت، تا همپای کرونا قاتل ریه‌های مردم شود. قصه آتش زدن زباله ها حقیقت دارد! حال با این توصیف اگر از پیامد‌های زیانباری که سوزاندن زباله برای محیط زیست و سلامت مردم دارد هم که بگذریم، به این سوال می‌رسیم، چرا سایت دفع زباله شهر تا این حد بی سر و سامان است؟ برای یافتن پاسخ سوالاتی از این دست، سراغ شهرداری دهدشت رفتیم.

ردیابی زباله‌های دهدشت از تولید تا دفع

ماجرا از این قرار است که حجم زیادی زباله که به گفته « سید حجت الله تقوی مفرد» معاون شهردار دهدشت، نزدیک به ۱۱۰ تن است، روزانه توسط مردم شهر تولید می‌شود تا در ادامه مسیر با ۶ دستگاه ماشین حمل زباله به سوی سایت دفع زباله دهدشت در ۴ کیلومتری شهر راهی شود، اما بنا بر اظهارات معاون شهردار دهدشت، این سایت، مختص شهر دهدشت نبوده، بلکه محل تخلیه زباله‌های روستا‌های حومه‌های شرقی و حتی غربی شهر از جمله راک، کوشک، طولیان، سرفاریاب، کلایه، دستگرد، ضرغام آباد و... نیز هست و با این حساب، رقم دقیق زباله ای که روزانه در سایت تخلیه می شود، بیشتر خواهد بود. محدوده‌ای که برای دفع زباله‌های شهر دهدشت و تعدادی از روستا‌های اطراف در نظر گرفته شده، زمینی به مساحت ۱۰ هکتار بوده که به دلیل کمبود اعتبار و نبود امکانات، تنها ۳ هکتار از آن حصارکشی شده است. در این سه هکتار و حوالی آن، خروار‌ها زباله، دور از چشمان خالقانشان روی هم تلنبار می‌شود. کوهی از زباله را می‌سازد که هر هفته به آتش کشیده می‌شود، و دود ناشی از سوزاندن زباله‌ها زمینه ساز اعتراضات دامنه دار مردم دهدشت و روستا‌های حومه شرقی شده، اما هر بار اعتراضات مردم با وعده‌های مسئولان برای رفع این مشکل ساکت شد، در حالیکه این وعده‌ها هرگز جامه عمل پوشانده نشد و راه به جایی نبرد. از طرفی در کنار این سایت، کیلومتر‌ها زمین سوخته نیز به چشم می‌خورد که شاید آتش زدن زباله ها، آتش به دامان آن‌ها نیز انداخته است و این موضوع توسط تعدادی از ساکنان روستای طولیان نیز تایید شد. بر همین اساس، از یکسو معترضین، آتش سوزی‌های مداوم در سایت دفع زباله را گزارش می‌دهند و در سوی دیگر، شهرداری و متولیان امر، دست داشتن در جریان سوزاندن زباله‌ها را بار‌ها با قاطعیت انکار کرده و اکنون نیز، آقای تقوی می‌گوید که زباله‌ها توسط زباله گرد‌ها به آتش کشیده می‌شود و عوامل شهرداری و ماموران جمع آوری زباله هیچ گونه نقشی در آتش زدن زباله‌ها ندارند.

 

سرنوشت زباله های‌ تر و خشک از زبان متولیان امر

حال این سوال پیش می‌آید که اگر شهرداری زباله را نمی‌سوزاند، پس در سایت دفع زباله چه بر سرشان می‌آورد؟ تقوی در این باره می‌گوید: زباله‌های موجود درسایت، دو بار در ماه با کمک لودر مدفون می‌شوند. اما با فرض صحت گفته‌های متولیان امر، بازهم بخش دردناک داستان اینجاست که در واقع درصد بالایی از این زباله ها، مواد قابل بازیافتی هستند که نه از مبدا و نه درهیچ یک از مراحل جمع آوری، حمل و دفن زباله ها، تفکیک اصولی و درستی را تجربه نمی‌کنند تا بخش قابل بازیافت، به چرخه تولید و مصرف بازگردد. در نتیجه در سایت دفع زباله‌های شهر دهدشت، کماکان‌ تر و خشک با هم می‌سوزند. آقای تقوی نیز در این باره با صراحت می‌گوید: متاسفانه شهرداری نه در مبدا و نه در مقصد، هیچ گونه تفکیکی روی این زباله‌ها انجام نمی‌دهد، اما در مقصد عده‌ای زباله گرد حضور دارند که بخشی از مواد قابل بازیافت مانند شیشه، پلاستیک، کارتن و بطری را از این زباله‌ها جدا کرده و باقیمانده زباله‌ها را به آتش می‌کشند. این در حالیست که مشاهدات عینی، وجود مواد قابل بازیافت زیادی را در میان زباله‌های سوخته و گوشه و اطراف سایت تایید می‌کند که نشان از تفکیک ناشیانه زباله گرد‌ها و هدر رفت ده‌ها تن طلای کثیف دارد، چرا که از کوه های زباله می توان به اشکال مختلف بهره برداری و حتی درآمد زایی کرد. 
در میان حجم انبوه زباله در سایت دفع زباله، کیسه‌های پلاستیکی، شیشه‌های دارو، ظروف یکبار مصرف، پاکت‌های خالی انواع کیک و بستنی و... به وفور دیده می‌شود؛ و این مواد همگی قابل بازیافت هستند. از طرفی وجود حجم غیرقابل تصوری کیسه پلاستیکی این موضوع را به ذهن یادآور می‌شود که چرا به رغم آنکه استفاده از کیسه‌های پلاستیکی در بسیاری از کشور‌های توسعه یافته و تعدادی از کشور‌های در حال توسعه ممنوع شده و نتایج خوبی را رقم زد، اما در ایران هرگز سد قانونی محکمی در برابر مصرف لجام گسیخته این محصول که تجزیه آن تا هزار سال زمان می‌طلبد، اندیشیده و اجرایی نشد!
به ادعای معاون شهردار دهدشت بازمیگردیم، حال سوال اینست که چرا زباله‌ها توسط زباله گرد‌ها به آتش کشیده می‌شوند؟ شاید در جواب بتوان گفت که احتمالا این گروه‌ها برای پاکسازی محل کار از مگس، جانوران موزی و تعفن ناشی از ماندن زباله‌ها در هوای گرم تابستان یا دلایل دیگر ترجیح می‌دهند باقیمانده زباله‌ها را که از نگاه آنان به درد نخور است، در کمال ناآگاهی و بی توجهی به پیامد‌های زیست محیطی و بهداشتی آن به آتش بکشند، اما این احتمال نیز وجود دارد که شاید عدم دخالت عوامل شهرداری در این امر چندان هم قطعی و باورپذیر نباشد. چراکه به هر حال سوزاندن زباله ها، ضمن آنکه سریعتر انجام می شود، کم هزینه‌تر از دفن آنها هم هست. همانطور که آقای برخه شهردار دهدشت نیز پیش از این اعلام کرده بود، هربار مدفون سازی زباله‌ها در سال‌های گذشته، هزینه‌ای بالغ بر ۱۵ میلیون تومان را برای شهرداری به بار آورده است، حال اگر به نرخ دلار و تورم و افزایش دستمزد خدمات متعدد از جمله مدفون سازی زباله، نیز نگاهی داشته باشیم، این احتمال چندان هم بعید به نظر نخواهد رسید و از قضا میانبر خوبی برای شهرداری بمنظور رهایی از زحمت دفن هزاران تن زباله خواهد بود.
البته آقای تقوی پس از انکار اتهام آتش زدن زباله‌ها که از سوی عده‌ای به شهرداری وارد می‌شود، گفت: شهرداری بمنظور قطع کردن دست زباله گرد‌ها از سایت دفع زباله و ساماندهی وضعیت موجود آن، اقدامات دیگری نیز داشته است، بطوریکه در تیرماه سال جاری، از طریق آقای فرزاد آذریان، نماینده استان کهگیلویه و بویراحمد در شورای عالی استان ها، رایزنی‌هایی با سازمان شهرداری‌ها و دهیاری‌های کشور داشتیم که امید می‌رود یک دستگاه بیل مکانیکی چرخ زنجیری در اختیار ما قرار دهند، تا بدین ترتیب بتوانیم زباله‌های سایت را به صورت اصولی، فنی، بهداشتی و روزانه دفع کنیم و مشکل آتش زدن زباله‌ها برای همیشه مرتفع شود.

انواع زباله‌های تولید شده و روش دفع آن‌ها

زباله‌های تولید شده‌ای که در باب روش‌های دفع آن‌ها سخن می رانیم، طیف مختلفی دارد.بطوریکه از زباله‌های خانگی گرفته تا زباله‌های بیمارستانی و نخاله‌های ساختمانی را در برمی گیرد. زباله‌های مختلف، جایگاه و روش‌های متمایزی برای دفع را می‌طلبد که در آشفته اوضاع سایت دفع زباله دهدشت، متاسفانه این نکته نیز مغفول مانده است. بنا به گفته تقوی، گونه‌های متعدد زباله در شهر تولید می‌شود که باید و نباید، به اختیار یا از روی اجبار همه در همان سایت واحد تخلیه می‌شوند. وی می‌گوید که زباله‌های خانگی، زباله‌های سطل آشغال‌ها و جایگاه‌های ثابت زباله در سطح شهر و زباله‌های جداول خیابانی، طبق روال معمول به سایت منتقل می‌شوند، اما در این میان، زباله‌های بیمارستانی و نخاله‌های ساختمانی هستند که بر وخامت اوضاع سایت می‌افزاید. چرا که براساس گفته‌های معاون شهردار، اگرچه زباله‌های بیمارستان امام خمینی و درمانگاه های وابسته به آن، مطابق ادعای مرکز بهداشت و درمان و آموزش پزشکی بی خطر سازی می‌شود و توسط خودشان به این جایگاه منتقل می‌شود، اما صحت طی این روند توسط بیمارستان، به دیده تردید نگریسته میشود. در همین حال، زباله‌های مطب‌ها نیز به روش دیگری مشکل آفرینی می‌کنند. بگونه‌ای که زباله‌های مطب‌های سطح شهر بدون طی روند بی خطر سازی، ناچارا از سوی شهرداری جمع آوری و به سایت انتقال داده می‌شود؛ و این زباله‌ها که هرگز از فیلتر بی خطر سازی عبور نکرده اند، بار‌ها باعث آسیب رسانی به دستان بی ادعای پاکبانان نیز شده است.
نخاله‌های ساختمانی هم زباله‌های دیگری هستند که معاون شهردار، از آنها با عنوان معضل یاد کرد و گفت: این زباله‌ها علی رغم تمام هشدار‌ها و نصب تابلو توسط شهرداری، شبانه در ورودی‌های طولیان، چرام، بهبهان، سوق و... تخلیه می‌شوند که ضمن زشت کردن چهره ورودی‌های شهر، باری بر دوش شهرداری می‌گذارند. تقوی می‌گوید این زباله‌ها نهایتا با استفاده از ماشین‌های شهرداری به همان سایت واحد معلوم الحال انتقال داده می‌شوند؛ و تلاش شهرداری و پیگیری‌های آن در شورای سلامت برای اختصاص دادن جایگاه مجزا به این زباله‌ها نیز تاکنون بی نتیجه ماند.

 

تفکیک از مبدا همچنان در مبدا در جا می زند 

 

حال که زباله‌های شهر دهدشت بدون محاسبه زباله‌های بیمارستانی و نخاله‌های ساختمانی قریب به ۱۱۰ تن در روز است، این سوال مطرح می‌شود که چرا شهرداری برای تفکیک از مبدا، تاکنون اقدامی نکرده است؟ سوالی که مسئولان در جواب آن از فقدان منایع مالی سخن می رانند. واقعیت اینست که متاسفانه هیچ گونه زیرساختی برای تفکیک از مبدا فرآهم نشده است، بگونه‌ای که نه سطل‌های مخصوص تفکیک زباله در سطح شهر و پارک و بوستان‌ها تعبیه شده و نه آموزش شهروندان برای تفکیک زباله در دستور کار دستگاه‌های متولی بوده است. همچنین در حالی که اعزام تیم‌های آموزشی به درب منازل مردم برای تفکیک زباله و آموزش کارکنان آموزش و پرورش و معلمان از وعده‌های کمیته پسماند شهرستان در دو سال گذشته بوده، اما هرگز این مهم اجرایی نشد و وقتی از آقای تقوی روند تحقق این وعده‌ها را سوال کردم، وی نیز از عدم همکاری موثر مردم در این زمینه گلایه‌مند بود و گفت: اگرچه متاسفانه مردم هرگز در بحث زباله همکاری موثری با ما نداشتند، اما برای تحقق وعده تفکیک از مبداء، ضرورت مساعدت اداره محیط زیست، نهاد‌های آموزشی مردم نهاد و سایر متولیان احساس می‌شود. چرا که باید بتوانیم به مردم آموزش دهیم و کیسه‌های یکبارمصرف حمل زباله در اختیار آن‌ها قرار دهیم. اما شهرداری از نظر مالی در شرایط مناسبی نیست و تنها با ورود بخش خصوصی و تامین هزینه‌ها توسط این بخش است که می‌توان به اجرای آن امیدوار بود.
تقوی گفت که شهرداری منابع مالی جهت اجرای طرح تفکیک از مبدا را ندارد، وی می‌گوید: البته بار‌ها بخش خصوصی پا پیش گذاشته و ادعا کرده که می‌خواهد، کارگاه، سیستم و تجهیزات لازم برای تفکیک زباله را فرآهم کند، اما به رغم همکاری و استقبال شهرداری، آن‌ها در میانه راه به دو دلیل منصرف شدند، اول اینکه هزینه‌های راه انداری چنین سیستم‌ها و کارگاهی بسیار سرسام آور است و در وهله دوم، حجم زباله شهر و در اصطلاح خوراک این کارگاه ها، در حدی نیست که توجیه اقتصادی خوبی برای راه اندازی این تاسیسات باشد. وی تاکید می‌کند که ورود بخش خصوصی می‌تواند در حل مشکل تفکیک از مبدا و نگهداری سایت بسیار کمک کننده باشد و شهرداری از ورود بخش خصوصی به مدیریت سایت استقبال خواهد کرد.

 

طی مشاهدات میدانی، در کناره‌های جاده منتهی به سایت دفع زباله، ده‌ها تن زباله رها شده بود که از گوشه‌های مختلف آنها، دود به هوا برخاسته بود. دلیل این وضعیت را نیز از آقای تقوی پیگیر شدیم، وی گفت: متاسفانه دهیاران روستا‌های اطراف، زباله‌های روستا‌ها را در مسیر منتهی به سایت تخلیه می‌کنند و در این زمینه تلاش‌ها و هشدار‌های شهرداری نیز اثرگذار نبوده است. وی همچنین گفت که چند روز گذشته با حضور امام جمعه شهر، ورودی طولیان تا سه راه گاز نیز پاکسازی شد. اما در این میان عدم همکاری مردم و رها کردن بی اصول زباله در خارج از شهر توسط آنها، بار مضاعف را بر دوش شهرداری می‌گذارد.

 

وعده های ساماندهی؛ از استقرار نگهبان تا تلاش بمنظور جایابی مجدد برای سایت

 

راهکار‌های ساماندهی سایت دفع زباله دهدشت، چندان هم هزینه بر و غیرقابل تحقق نیستند و تنها با همکاری سازمان ذیربط می‌توان مشکلات موجودرا تا حدود زیادی سامان بخشید. تقوی در این باره گفت: برای ساماندهی وضعیت موجود یک اتاقک نگهبانی ساختیم و برای تجهیز آن به زیر ساخت‌های لازم، با اداره برق استان نیز مکاتبه کردیم که مجوز برق و نصب کنتور به ما بدهند تا با تجهیز اتاقک به سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی، نگهبان در جایگاه مستقر شود. تحقق این مهم می‌تواند ورود و خروج به سایت را ساماندهی کند و همچنین مانع از تخلیه زباله در مسیر منتهی به سایت شود. اما مهمتر از همه با استقرار نگهبان، ورود زباله گرد‌ها به سایت و آتش زدن زباله‌ها نیز یکبار برای همیشه حل خواهد شد.
در این میان یکی از سناریو‌های قابل اجرا بمنظور رفع اثرات سوء سایت دفع زباله بر کیفیت زندگی مردم شهر دهدشت و روستا‌های اطراف به ویژه طولیان، می‌تواند جایابی مجدد برای سایت باشد. در این خصوص تقوی گفت: به همین منظور قصد داریم که با توجه به جهت وزش باد غالب شرقی و انتقال دود و آلودگی از محل سایت به داخل شهر و روستا‌های اطراف آن، در صورت امکان، مکان یابی جدیدی برای سایت صورت گیرد، اما تحقق این مهم نیاز به همکاری اداره محیط زیست و همچنین اداره منابع طبیعی دارد. به گفته معاون شهردار، شهرداری توان مالی برای خرید زمین ندارد، در نتیجه باید سازمان منابع طبیعی یک قطعه زمین به این منظور در اختیار شهرداری قرار دهد، همچنین اداره محیط زیست باید مکان جدید را بررسی کرده و از نظر زیست محیطی و استاندارد‌های مورد نظر، تایید کند. اما اگر با جایابی جدید بازهم گروه معترض جدیدی شکل بگیرد و مانع از احداث جایگاه جدید شود یا اصلا چنین محل مناسبی در حوالی شهر وجود نداشته باشد، چه باید کرد؟ اقای تقوی گفت: در این صورت تلاش خواهیم کرد تا با دیوار کشی کامل و اصولی و نصب حفاظ روی این دیوارها، مانع از انتشار زباله‌ای سبک قابل حمل توسط باد به محدوده خارج از سایت شویم؛ و استقرار نگهبان در ورودی سایت، نیز می‌تواند مشکل آتش زدن زباله‌ها را حل کند. در نتیجه مشکلات موجود تا حدود زیادی مرتفع می‌شوند.

هر شهروند دهدشتی، روزانه ۴ برابر سرانه جهانی زباله تولید می کند

 

موضوع زباله‌های شهر دهدشت از منظر دیگری نیز قابل بررسی است. در همین رابطه، چرا حجم زباله تولیدی روزانه شهر تا این حد بالاست؟ اینجاست که پای تولیدکنندگان زباله به میان کشیده می‌شود. همان کسانی که شاید حتی یکبار هم سایت دفع زباله و جهنم مخلوقشان را ندیده باشند. آمار زباله تولید شده توسط هر دهدشتی بالاست بگونه‌ای که تقوی می‌گوید: سرانه تولید زباله در جهان ۳۵۰ تا ۴۵۰ گرم ، این آمار در کلانشهر‌های ایران ۸۰۰ گرم، اما سرانه تولید زباله در استان و دهدشت ۱ کیلو و ۶۰۰ گرم در روز است. بر همین اساس، هر یک از افراد شهر‌های استان اعم از دهدشت، به صورت تقریبی روزانه تا ۴ برابر سرانه جهانی، زباله تولید می‌کند. اما این اختلاف فاحش از کجا ناشی می‌شود؟ یکی از عوامل موثر در این امر می‌تواند به همان موضوع عدم تفکیک زباله‌ها از مبدا مربوط باشد. اما فرهنگ مصرفی و کالا‌هایی که مردم خریداری می‌کنند نیز در بالا بودن این آمار اثرگذار است.

برای ساماندهی زباله‌های شهر چه باید کرد؟

در وهله اول باید بر روی آموزش شهروندان بمنظور جلب همکاری آن‌ها تمرکز کرد و برای این منظور باید با استفاده از رسانه ها، مدارس، تیم‌های آموزش حضوری، مردم را در مورد نحوه صحیح تفکیک زباله‌ها آموزش داد. در این راه می‌توان به ویژه از مدارس و آموزش دانش آموزان شروع کرد. چرا که همانند طرح همیار پلیس، کودکان می‌توانند روی والدین و اعضای خانواده خود اثرگذاری بالایی داشته باشند. از طرفی با نمایش آنچه که در سایت‌های زباله می‌گذرد، باید مردم را نسبت به این موضوع آگاهتر کرد تا با دیدن واقعیت سایت‌های دفع زباله، در رفتار و عملکرد خود تجدید نظر کنند. در این راه رسانه‌های تصویری، به ویژه رسانه ملی می‌تواند کارگر باشد.

همچنین در کنار آموزش مردم برای تفکیک زباله، باید همانند کشور‌های توسعه یافته و برخی از کشور‌های در حال توسعه، ضمن ممنوعیت استفاده از کیسه‌های پلاستیکی، با کمک تبلیغات و با قیمت‌های مناسبتر، استفاده از کیسه‌های قابل بازیافت را تبلیغ و اجرایی کنند. همچنین با برند سازی تولیدات هنر‌های دستی، بتدریج مردم به جای کیسه‌های پلاستیکی که عمدتا یکبار مصرف هم هستند، به استفاده از زنبیل‌های حصیری که نشانگر فرهنگ و سنت ایران می‌باشند و همچنین از استحکام و صرفه اقتصادی و زیست محیطی بالاتری برخوردار هستند، روی می آورند. به این ترتیب از مصرف ده‌ها کیسه پلاستیکی در هر خرید و سپس ورود آن‌ها به دنیای پر پیچ و خم زباله جلوگیری می شود.
یکی از مشکلات اصلی بر سر راه حل معضل زباله ها، نبود کارخانه تفکیک زباله است، ضروریست با کسب مجوز و اختصاص اعتبار لازم، نسبت به ساخت و راه اندازی کارخانه تفکیک زباله اقدام شود، تا زباله‌های شهر‌های دهدشت، دیشموک، قلعه رییسی، چرام، سوق و لنده، تفکیک و برای بازیافت به کارخانه بازیافت زباله یاسوج که در آینده نزدیک راه اندازی خواهد شد، ارسال شود و به چرخه تولید و مصرف بازگردند.
همچنین پیشنهاد می‌شود که طرحی که در شهر بیرجند به اجرا گذاشته شد و با موفقیت‌های زیادی روبه رو بود در دهدشت نیز اجرایی شود. به این ترتیب که همانند شهر بیرجند، در دهدشت نیز یک شرکت پیمانکار با انعقاد قراداد با شهرداری، به آموزش تفکیک زباله به مردم پرداخته و به هر خانوار یک کد اختصاص دهد. مردم زباله‌های خود را تفکیک کرده و پس از رسیدن زباله‌ها به حد مناسب، طی تماس تلفنی با شرکت، از آن‌ها بخواهد که زباله‌ها را از وی تحویل بگیرد. شرکت به خانوار رسید تحویل زباله بدهد و پس از رسیدن مجموع زباله‌های تحویلی به یک وزن خاص، به خانوار‌ها بن خرید کالا از فروشگاه‌های اصلی شهر داده شود. به این ترتیب مردم به لحاظ اقتصادی توجیه و تشویق می‌شوند و زباله‌های تفکیک شده و قابل بازیافت را به شرکت تحویل می‌دهند. این زباله‌ها در ادامه روند، در یک مکان همانند سوله، بسته بندی و به کارخانه بازیافت فروخته می‌شود. سود حاصله نیز بین شهرداری و شرکت پیمانکار به نسبت تقسیم می‌شود. طرح مذکور در شهر بیرجند با استقبال گسترده از سوی اقشار مختلف با سطوح مالی متفاوت قرار گرفت و در واقع موفقیت آمیز عمل کرده است. موفقیت این طرح بستگی بالایی به توجیه مردم برای همکاری دارد. البته این طرح را در ملاقات با آقای تقوی به شهرداری نیز پیشنهاد دادیم.
با اجرایی شدن طرح‌های پیشنهادی فوق، در نهایت حجم زباله باقی مانده جهت انتقال به سایت بسیار کم خواهد شد وبخشی از این مقدار نیز با رسیدن به سایت، می‌تواند کمپوست شده و ضمن تولید کود کشاورزی به کهن‌ترین روش، بازیافت شوند. به این ترتیب حجم بسیار محدودی زباله برای دفن باقی می‌ماند و دیگر نیازی به سوزاندن کوه‌های زباله نخواهد بود. البته جدی گرفتن و اجرایی کردن طرح‌های پیشنهادی فوق به میزان همت مسئولان برای رفع معضل دفع زباله‌ها و همچنین جدیت موضوع برای آن‌ها دارد. تحقق رویای کاهش زباله‌ها و مدیریت صحیح آن، همکاری جدی، آگاهانه، مسئولانه و دلسوزانه مسئولان، دولت و مردم را می‌طلبد.

 

پیگیریهای عصر دنا تا رفع مشکل سایت دفع زباله و تحقق آسایشی که مردم استحقاقش را دارند، ادامه خواهد داشت...

 

چند فیلم از سایت دفع زباله در ادامه ببینید؛