کسبه مالباخته و خانوادگان صبور که عزیزانشان را از دست دادند، چه بیصبرانه انتظار کشیدند! انتظار ارائه گزارش هیات بیطرف، مستقل و متخصص علمی را. حال با گذشت قریب به سه ماه از حادثه، چکیده از بررسی‌های این هیات، زخم های ما را تازه کرد... بررسی‌هایی که وزارت راه و شهرسازی، شهرداری، شورای ساختمان پلاسکو و مدیریت بحران را مقصر برشمرده است. گزارشی که حکایت از اغاز آتش به واسطه نشت گاز و .....دارد.
حتی بازگفتنش را برنمیتابیم!چراکه روی نگاه کردن به صورت خانواده های شهدای آتش نشان و شهروندان پر از انتظارمان را نداریم. برنمیتابیم چراکه هموطنان مال باخته ما و عزیزان جان باخته مان را چه سود است از این مقصر یابی ها...آیا کم از عدم اجرای فلان ماده، فلان قانون و فلان ناتوانی‌ها سخن گفته شد؟ کم پرسیدیم مقصر که بود و چه شد که ایمن سازی ساختمان و مدیریت بحران به حاشیه رفت؟! حال اما انتظار چه داشتیم؟ انتظار مرهمی که درد شهروندانمان را تسکین دهد؟ اکنون که آغازین روزهای سال نو را سپری نمودیم، نمی‌دانیم و نخواهیم دانست بر پدری که دغدغه هزینه تحصیل فرزندش را در سر دارد و کودکی که دغدغه خانه نیامدن پدر آتش نشانش را پس از حادثه پلاسکو داشت،چه گذشت!!
از خود بپرسیم،چه حاصل از گزارش مقصر یابانه هیات محترم بررسی حادثه....انچه نیاز ماست، نگاه به وضعیت پلاسکوهایی است که نفس های آخرشان را میکشند. ایکاش مقصرهای پلاسکو، قراردادهای نجومی، املاک نجومی و... علاوه بر اعلام مقصر بودن، قدمی به سمت اصلاح بودند. چرا که به نظر می‌رسد اعلام تقصیر، خبر بی اهمیت این روزها شده است.»
