داستان دو کارخانه یاسوجی که محدودیتها را پشت سر گذاشتند

کارخانه پارس درب در شهرک صنعتی فرودگاه قرار دارد و کارش نیز تولید درب های بطری نوشابه و آب معدنی و غیره است.

مدیرعامل پارس درب که مشابه این کارخانه را در عباس آباد تهران نیز دارد  در روزگاری که همه از ناملایمات اداری و مدیران و مسئولان گلایه دارند می گوید که  کارخانه های ما بیشتر از آنکه کمبود اعتبارات داشته باشند از سوء مدیریت رنج می برند.

فهیمی ادامه می دهد که کارخانه اش به صورت شبانه روزی و در سه شیفت کار می کند و 20 نفر به صورت مستقیم در آن مشغول به کار هستند.

او ادامه می دهد که برخی واحدها تعطیل هستند وانتظار دارند دولت پول تزریق کند تا دوباره راه بیفتند در حالی که باید خود فرد هم آورده ای داشته باشد.

او می گوید که بخش خصوصی باید بر پایه توانمندی خودش شکل بگیرد نه اینکه متکی به بخش دولتی و دولت باشد.

البته برای من که در تمام جلسات شنیده بوم مدیران همه ناکامیهایشان را به گردن دولت می اندازند حرفهای این مدیر تقریبا تازگی داشت. او دو کارخانه موفق دارد که درب بطری شرق و جنوب شرق کشور را تامین می کند.

فهیمی تاکید می کند در استان هرچه در توانشان هست برای کمک به بخش خصوصی می گذراند با این حال دو گلایه هم داشت که بیشتر به بازار مربوط است .اول اینکه تنها موضوعی که به دستگاه ها و تجهیزات گران قیمت کارخانه اش که با زحمت فراوان از سوییس وارد کرده آسیب می رساند قطع برق است که متاسفانه در این استان و این شهر خیلی پیش می آید که بدون اطلاع برق قطع شود و تمام مواد مذاب در دستگاه بماند و به دستگاه خسارت وارد شود.

وی با اشاره به یکی از دستگاه ها که به گفته خودش هفتصد میلیون تومان  بها دارد می گوید: کاش اداره برق برای هر کار فنی و ساخت و سازی از قبل به شرکت اطلاع دهد.

دومین گلایه او از کارخانه های تولید آب معدنی استان این است  که به رغم کیفیت و مرغوبیت دربهای  تولیدی  خرید کمی از درب پلاست دارند.

او می گوید کل نیاز استان در مجموع پنج درصد از ظرفیت تولید این شرکت است با این  حال علاقه مندم کارخانجات  آب معدنی و نوشیدنی بدون نگرانی از بابت مسایل مالی از محصولات ما استفاده کنند.

بازدید از درب پلاست  اینجا تمام شد و به کارخانه تولید  آب معدنی رفتیم که در ایران با نام اّو آن را می شاسند از ویژگیهایش هم لیبل و دربهای طلایی رنگ است.

این کارخانه در منطقه ته تی تاک  شهر مادوان قرار گرفته است. همه چیزش اصولی و حرفه ای است . در سه سایز و دو رنگ بسته بندی هایش را انجام می دهد.

این کارخانه را بانوی خیری  با هدف اشتغال زایی در مناطق محروم ایران ایجاد کرده است. خانم احمدی که مدیر فنی کارخانه است می گوید صاحب کارخانه که در خارج از کشور به سر می برد از اول گفته که سود این کارخانه صرف ترمیم بناهای تاریخی کشور شود.

وی اضافه می کند هنوز هم به سود دهی نرسیده ایم چرا که هزینه تولید برای ما بالاست برای اینکار هم باید مواد اولیه،درب و غیره با قیمت مناسبتری به دست ما برسد.

او یادآور می شود دربهای تولیدی شرکت درب پلاست بر روی بطریهای این شرکت کیپ نمی شود به همین دلیل نمی توانیم  همه نیازمان را از این کارخانه تامین کنیم.

اینجا نیز بازدید تمام می شود موقع خروج می گوید تجهیزات ما همه از ژاپن وارد شده اند و تازه این نکته برایم مشخص می شود که چرا دربهای تولیدی آن کارخانه با بطری های این کارخانه نمی خواند.

واقعیت این است که تحریم ها شرایطی را بر کارخانه های ما تحمیل کرد که در موقع خرید تکنولوژی شرکتها فرصت فکر کردن به اینکه قرار است درب آن ژاپنی باشد یا سوئیسی پیدا نکردند.

و اینگونه است که درب سوئیسی و بطری ژاپنی با همه کیفیت و مرغوبیتشان با هم ست نمی شوند.با این حال این دو کارخانه در با همه مشکلاتی که پیش رویشان است توانسته اند از همه سختیها سربلند بیرون بیایند و سهم قابل توجهی از بازارهای ایران را بخود اختصاص دهند.

گزارش: فاطمه رشیدی