ایسنا: هپاتیت به پنج نوع A، B، C، D و E تقسیم می‌شود. هپاتیت‌های A و E به‌طور عمده از طریق آب و غذای آلوده و عدم رعایت بهداشت فردی منتقل می‌شوند، در حالی که هپاتیت‌های B، C و D عمدتاً از طریق خون و فرآورده‌های خونی آلوده، انتقال از مادر به نوزاد و خدمات پزشکی با وسایل غیر استریل منتقل می‌گردند. این اطلاعات بر اهمیت بهداشت عمومی و رعایت نکات بهداشتی در کاهش شیوع این بیماری تأکید می‌کند.
سازمان بهداشت جهانی گزارش می‌دهد که ۳۵۴ میلیون نفر در سطح جهانی به هپاتیت B و C مبتلا هستند. خوشبختانه، آمار مبتلایان در سال جاری نسبت به سال گذشته کاهش یافته و این نشان‌دهنده پیشرفت‌های مؤثر در زمینه کنترل و پیشگیری از این بیماری است. این روند امیدوارکننده نشان می‌دهد که اقدامات جهانی برای کاهش شیوع هپاتیت در حال نتیجه دادن است.
در سطح جهانی، هپاتیت سالانه بیش از یک میلیون نفر را به کام مرگ می‌کشاند. با این حال، به دلیل تلاش‌های صورت‌گرفته، میزان مرگ‌ومیر ناشی از این بیماری در ایران بسیار پایین است. واکسیناسیون هپاتیت B یکی از استراتژی‌های کلیدی در این زمینه است و تمامی نوزادان ایرانی در بدو تولد این واکسن را دریافت می‌کنند. برآوردها نشان می‌دهند که تنها ۴۵ درصد نوزادان جهان از این واکسن بهره‌مند می‌شوند.
وزارت بهداشت با هدف کنترل و درمان هپاتیت، خدمات درمانی این بیماری را به صورت رایگان ارائه می‌دهد. درمان هپاتیت B برای گروه‌های پرخطر رایگان بوده و درمان هپاتیت C نیز بدون هزینه برای عموم در دسترس است. ایران به عنوان اولین کشوری شناخته می‌شود که درمان هپاتیت C را به صورت رایگان انجام می‌دهد، که این اقدام می‌تواند الگویی برای سایر کشورها باشد.
شناسایی به‌موقع مبتلایان به هپاتیت از اهمیت بالایی برخوردار است. وزارت بهداشت به دانشگاه‌های علوم پزشکی کشور دستورالعمل‌هایی صادر کرده است که شامل بیماریابی فعال و غیرفعال می‌باشد. در روش بیماریابی غیرفعال، افرادی که با سابقه رفتار پرخطر به مراکز درمانی مراجعه می‌کنند، می‌توانند شناسایی شوند. در روش بیماریابی فعال، مراقبان سلامت به مکان‌هایی با احتمال شیوع بالا مانند زندان‌ها مراجعه کرده و اقدام به شناسایی گروه‌های پرخطر می‌کنند.
با توجه به روند رو به کاهش شیوع هپاتیت و اقدامات مؤثر وزارت بهداشت، ایران در مسیر کنترل و درمان این بیماری قرار دارد. دسترسی به درمان رایگان و واکسیناسیون همگانی از جمله استراتژی‌های کلیدی در این راستا به شمار می‌آید. این اقدامات نه تنها به کاهش بار این بیماری کمک می‌کند، بلکه کیفیت زندگی مبتلایان را نیز بهبود می‌بخشد.
