نادر منتظریان را چگونه می‌بینید؟

 هم آهنگ با شدت گرفتن رقابت های انتخاباتی در بویراحمد و دنا نادر منتظریان کاندیدایی که ستار هدایت ها با دور زدن روشنفکر و فرخیانی توانست او را گزینه نهایی جریان اصطلاحاً انقلابی معرفی کند بر گنگی و شگفت انگیزی آنچه او به دنبالش می باشد افزوده است. منتظریان برای توده هایی که فقر به گرده هایشان فشار آورده و بیکاری امانشان را بریده یک تفکر انتزاعی و فرعی است .
در دوراهی حرکت واقعی به سمت توسعه یا بازگشت به عقب منتظریان آن جاده خاکی ای است که به بیراهه ی خطرناک امنیتی می رود. او همه مسئولیت هایش امنیتی بوده البته که این تاکید نمی‌تواند و اجازه ندارد مسئولین و مسئولیت امنیتی را تخطئه کند اما مشخصاً هر چیزی در جای خودش خوب است. درک تفاوت محبوبیت سردار سپهبد شهید سلیمانی با سایر هم لباسانش می‌تواند فهم خطوط بالا را برای خوانندگان آسان تر نماید. الا ایحال منتظریان با شعاعری وارداتی از یک بنیاد تهران نشین که تنها رویه ای فریبنده دارد تلاش می کند خود را در قامت یک منجی نشان دهد. درست به همان اندازه ای که هدایت خواه در تمام روزهای نمایندگیش با دنبال کردن این تفکر همه عناصر و زیرساخت‌های فرهنگی را به تعطیلی کشاند منتظریان هم خطرناک و پایان دهنده است. مردمی که این روزها تنها اقتصاد می‌تواند حال ویرانشان را خوب کند البته که نگران نشانه‌ها و باورهای دینی و فرهنگی شان هستند اما اولویت اولشان قطعاً رفاه اقتصادی است. مولا علی علیه السلام به نیکی فرموده اند از دری که فقر وارد شود دین خارج میگردد اما شوربختانه تفکر منتظریان(هدایت خواه) به هر چیزی عمیقا معتقد باشد به توسعه اقتصادی بی توجه است. زیرا که عقبه هدایت خواه پیش چشم همگان است. زیرا که اگر امروز در جستجوی عزّت هستیم روزی ستار هدایت خواه می‌توانست باعث شود تا در چهل و یکمین بهار انقلاب عزت گم شده بزرگمان نباشد البته که دیگرانی هم مقصرند و مردم ۲ اسفند آنها را هم در جای خود می نشانند اما علت العلل بزرگی است تفکرهدایت خواه در حال پریشان امروزمان. در نظرداشته باشید هدایتخواه و یار غارش حاج حسینی همان کسانی هستند که حاضر شدند منتظریان گمنام را علم کنند ولی به روشنفکری که یک دور پدیده انتخابات بود پشت کنند. اینکه قدرت طلبی درونی اصولگرایان به دنبال چیست پاسخ روشنی دارد اما کارنامه و سوابق همه کاندیداها در پیشگاه مردم است و مردم بهترین داور ند.

احمد رضایی منش