غذاهای سنتی کهگیلویه و بویراحمد نیز با گذشته مردمانش عجین شده است و به دلیل عشایری بودن منطقه در گذشته، غذاهای محلی معمولا از محصولات و گیاهان طبیعی و فرآورده های تولید شده توسط خود مردم تهیه می شد.
مواد خوراکی مردمان این سرزمین در فصول مختلف و با توجه به گرمی و سردی غذاها تغییر کرده و میوه درختان جنگلی، گیاهان خودروی خوراکی، گوشت جانوران حلال گوشت وحشی و ... عمده مواد غذایی آنها را تشکیل می دهد.
انواع نانهای محلی که همه حکایت از کار و تلاش و یکدلی مردمان این سرزمین دارد از جمله غذاهایی است که گاهی یک وعده غذای یک خانواده عشایری را به همراه ماست یا دوغ و کره شامل می شد.
خاله"گلتاب زعفریان" یکی از بانوان یاسوجی است که امرار معاش خودش را از تهیه نان ها و غذاهای سنتی تهیه می کند و می گوید: از دوران بچگی طرز تهیه این نوع غذاها را از مادرم یاد گرفتم و تا به الان همیشه نان ذرت، کلوچه محلی، حلوای چهل گیاه، آش دوغ و آش کارده درست می کنم و معمولا در نمایشگاه هایی که در شهر یاسوج و دنا برگزار می شود به فروش می رسانم.
وی افزود: هدفم از این کار هم احیای غذاهای سنتی است و دوم اینکه از این راه امرار معاش می کنم، خیلی هم شغلم را دوست دارم.
بانو زعفریان بیان کرد: نان ذرتی، نانی است که از میوه "ذرت"تهیه شده و در زبان محلی به آن «گرده ذرتی» می گویند و طرفداران زیادی هم دارد.
وی با بیان اینکه این نان یکی دیگر از نان های محلی و سنتی استان کهگیلویه و بویراحمد است، تصریح کرد: برای تهیه این نوع ذرت از آرد ذرت و گیاه راجونه و سیاه دانه استفاده می شود که به طور سنتی فراوری شده و استفاده می شود.
خاله زعفریان طرز تهیه این نوع نان را اینگونه توضیح داد و گفت: برای تهیه نان ذرت آن را خشک کرده و بعد در آسیاب به صورت آرد در می آورند،بعد آرد ذرت را خیسانده تا کمی ترش شود و سپس با گیاه راجونه و سیاه دانه که خاصیت دارویی هم دارد مخلوط کرده سپس "تابه" سنتی که قطر آن معمولا ۹۰ سانت است را روی آتش قرار داده و خمیر را روی آن پهن می کنند و بعد از پختن به صورت زرد رنگ است.
در مرحله بعد تابه را از روی آتش برداشته و وارونه روی زغال ها قرار می دهند تا خمیر پخته شود و سپس با روغن یا کره حیوانی چرب کرده و می خورند.
وی علت استفاده از گیاه راجونه و سیاه دانه را اینگونه عنوان کرد و افزود: گیاه راجونه برای چربی خون و سیاه دانه برای کاهش فشار خون بسیار مفید است.
بانو زعفریان در پاسخ به سوال خبرنگار این پایگاه خبری با اشاره به اینکه آیا میراث فرهنگی از شما حمایت می کند، تصریح کرد: چند بار به این اداره مراجعه کردم وعده هایی هم دادند اما بعد دوباره به فراموشی سپردند.
وی می گوید: دوست دارم این سنت قدیمی به فراموشی سپرده نشود به همین علت از میراث فرهنگی تقاضا مندم در این کار من و هر فردی که در این راه قدم بر می دارد حمایت کنند.
بانو زعفریان با بیان اینکه 6 فرزند دختر دارم و شوهرم توانایی کار کردن را ندارد، یادآور شد: جایی برای عرضه خوراکی هایم ندارم و فقط باید منتظر بمانم چه موقع نمایشگاهی برگزار می شود که در آن محصولاتم را به فروش برسانم.