به گزارش عصردنا، میلاد راوند: صبح امروز، یک دستگاه کامیون متعلق به شرکت کاله در مسیر دهدشت ـ تنگ هیگون دچار سانحهای دلخراش شد؛ کامیونی که بار امید داشت اما در پیچهای ناایمن این مسیر، به کام خاک فرو رفت.
راننده و سرنشین آن به شدت مجروح شدند، اما درد، فقط در بدن آنان نیست؛ درد در رگهای این جاده جریان دارد، در چشمهای مردمی که سالهاست شاهد چنین فجایعی هستند.
تنگ هیگون، بار دیگر چهره خشن و ناامن خود را نشان داد. مسیر دوطرفه، کمعرض، بدون شانه ایمن و بینظارت... آیا اینها برای گرفتن جان انسانها کافی نیست؟! جادهای که باید محل عبور باشد، به قتلگاه بدل شده است.
چه کسی باید پاسخ دهد؟ راهداری؟ مسئولانی که تنها در مناسبتها به فکر جادهها میافتند؟ تا کی باید مرگ در پیچوخمهای این مسیر بنشیند و جان بگیرد؟! جادهها گویاتر از هر زبان، فریاد میزنند: ما کشندهایم، چون ما را نساختهاند، ما را رها کردهاند... فلسفه راه، اتصال است؛ اما اینجا راهها نه وصل میکنند، نه حفظ. تنگ هیگون، تنگنای وجدان مسئولانیست که نخواستند ببینند و نخواستند بفهمند.