پدرم سرلشگر و آجودان مخصوص شاه بود که بدون اجازه قبلی می توانست وارد دفتر شاه شود، تا سن ۴۳ سالگی در این پست حضور داشت و بعد از آن خانه نشین شد. ۱۶ سالگی به آمریکا رفتم، قبل از انقلاب نمی دانستم انجمن اسلامی چیست، من جایی بودم که همه هنرمندان و موسیقیدانان آمریکایی در آنجا بودند، صبح یک روز از خانه بیرون آمدم تا وسایل صبحانه بگیرم، در منهتن تمام مجلاتی که مقابل دکه روزنامه فروشی قرار داشت نام ایران را نوشته بودند. تکان خوردم، روزنامه تایمز را خریدم اولین بار بود که عکس امام (ره) را می دیدم و جمله ای که درباره شاه گفته بود. مثل اینکه با دیدن این تصویر ناگهان همه چیز عوض شد. مثل اینکه سیستم من یک دفعه معکوس شد. بعضی ها مکه می روند و قران می خوانند و این حالت را تجربه می کنند، من با یک عکس و جمله امام (ره) که دقیق یادم نیست چه بود با این مضمون که شاه باید برود و غیرقانونی است این تغییر را تجربه کردم.
پدرم را خیلی دوست داشتم برای اولین بار کسی را دیدم که بزرگتر از پدرم بود، برای اولین بار تصویر یک مرد را دیدم بعد از این واقعه تصمیم گرفتم به ایران بازگردم، زندگی من در آمریکا مثل سفری بود که تمام شده بود. با ورود به ایران به خبرنگاران خارجی کمک کردم خبرنگاران خارجی لحن مثبتی درباره انقلاب ایران داشتند و نقش مهمی را تا قبل از ۲۲ بهمن ایفا کردند، به خاطر همین امام (ره) دستور داد به خبرنگاران کمک کنیم چون نقش مهمی در صدور پیام انقلاب داشتند.
دقیقا سه ماه قبل از انقلاب به ایران بازگشتم، ۱۳ بهمن اولین مصاحبه مطبوعاتی امام (ره) در مدرسه رفاه بود که بنده نیز حضور داشتم حدود یک ساعت صبر کردم تا حداقل یکی از خبرنگاران سوالی حساس از امام (ره) بپرسند همه سوالات این بود که جمهوری اسلامی یعنی چه و اعضای کابینه موقت چه کسانی هستند.
من احساس می کردم آمریکا قصد کودتا دارد و اگر امام (ره) نهیبی بزند خوب است اما نمی توانستم سوالی کنم چون مترجم بودم. خبرنگار CBS به من گفت سوال خوبی داری که بپرسم؟ من گفتم از امام (ره) بپرس اگر لازم باشد حکم جهاد می دهید؟ خبرنگار CBS این سوال را از امام (ره) پرسید و امام (ره) گفتند بله اگر لازم باشد حکم جهاد می دهم.
این صحبت امام (ره) تیتر همه روزنامه ها در روز ۱۴ بهمن شد آن روز بزرگترین درس رسانه ای خود را گرفتم که انقلاب اسلامی عرصه ای است که هر کس بخواهد می تواند کار کند. تا امروز نیز به این موضوع معتقدم خیلی از شهدا هم اینگونه بودند.
بعد از پیروزی انقلاب مجددا به آمریکا برگشتم تا فوق لیسانس بگیریم دو، سه هفته بعداز آن لانه جاسوسی تسخیر شد در همه رسانه های آمریکایی ملت ایران را وحشی معرفی می کردند این موضوع باعث شد دوباره به ایران بازگردم و مستندی درباره تسخیر لانه جاسوسی بسازم.
این مستند درباره انعکاس تسخیر لانه جاسوسی در رسانه های آمریکا بود، نصف فیلم باید در نیویورک فیلمبرداری می شد تا نظر مردم آمریکا در مورد تسخیر لایه جاسوسی گرفته شود. یکی از دوستانم این کار را برایم انجام داد با کسی مصاحبه گرفت که تابلوی بزرگی از امام خمینی در اتوبان های آمریکا طراحی کرده بود با این مضمون که اگر می خواهید با این مرد بجنگید با سرعت ۵۵ مایل برانید تا مصرف بنزین کاهش یابد.
