قصه درختان خونین در کهگیلویه و بویراحمد/ منابع طبیعی کمر همت به نابودی و قطع درختان بسته!+ فیلم

به گزارش خبرنگار عصر دنا، این روایتی است از مظلومیت درختان و کشاورزان کهیگلویه و بویراحمد که حتی درختان آن‌ها را به چشم تهرانی و غیر تهرانی نگاه می‌کنند.

تا حالا همه شنیده ایم که چاقو دسته خود رو نمی‌برد، ولی اینجا همه چیز فرق می‌کند، اتفاق‌های غیرمحال رنگ حقیقت می‌گیرد، اما حقیقتی تلخ! منابع طبیعی که خود باید حافظ طبیعت و درختان باشد کمر همت با نابودی جنگل و درختان بسته است.

درختانی که به حال روز خودشان، برای من، برای شما و مظلومیت این استان و بی خیالی برخی مسئولان خون گریه می‌کنند، برای کشاورزی که بیش از ۵۰ سال آن‌ها را مثل پدر آب داد خون گریه می‌کنند، برای پدری ۷۰ ساله که با چشم خود رشد آن‌ها را دید، گریه می‌کنند!

شامگاه شنبه ۱۱ اردیبهشت ماه منابع طبیعی و آبخیزداری کهگیلویه و بویراحمد بر اساس حکم دادگاه حدود ۲۰۰ درخت گردو را در شهرستان کهگیلویه روستای سادات امامزاده علی (قریه وهری) قلع و قمع می‌شود، نمی‌دانم اگر من جای این کشاورز بودم چکار می‌کردم، کشاورزی که درختان گردوی خود را مثل فرزندان خود بزرگ کرده و اینگونه جلوی چشمان خود پرپر می‌شوند!

این در حالی است که بر اساس اعلام صریح ریاست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور خطاب به مدیرکل این نهاد در کهگیلویه و بویراحمد تأکید کرده است" تعیین تکلیف حقوقی با حفظ درختان ... براساس قانون بررسی شود. "

حال اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری کهگیلویه و بویراحمد بر چه اساسی پیگیر حکم قطع درختان بوده است؟ نامه ریاست سازمان هم یعنی کشک! مگر قانون جنگل حکمفرما است؟ منابع طبیعی این ۳۰ -۴۰ سال تا الان کجا بوده؟

بر اساس اعلام کارشناس رسمی دادگستری و عکس هوایی سال ۱۳۴۸، ۱۶۴۹۲ مترمربع دارای آثار زراعت و کشاورزی است و ۴۹۹۸ مترمربع فاقد آثار زراعت هست.

اقای برموده تمام مدارک و نسق و دیگر مدارک معتبری که دال بر اثبات مالکیت زمین باشد، را دارد. ولی در هر صورت منابع طبیعی حق قطع درختان را نداشت.

به این عکس‌ها نگاه کنید، این پیرمرد کشاورز، «علی جون برموده» با سکوت خود دارد حرف می‌زند اگر گوش شنوایی داشته باشید، دارد با حسرت به فرزندان خود نگاه می‌کند، با خود می‌گوید کدام قانون هست این بلا را سر این درختان مثمر آورده است؟ با خود می‌گوید اگر من بند «پ» داشته ام الان حال و روزم این نبود.

کافی بود حتی یک درخت از این‌ها در خیابان‌های تهران بود، می‌دیدی چه غوغایی می‌شد، همه می‌شدند مدافع محیط زیست و فضای سبز و هزار تشکل و انجمن دیگر، ولی الان، چون در نقطه دیگری رخ داده قصه فرق می‌کنه، حتی اگر حدود ۲۰۰ درخت ثمرده باشد.