به گزارش عصر دنا، میلاد راوند متولد ۱۳۷۱ ورزشکار شهرستان بویراحمد استان کهگیلویه و بویراحمد در رشته های کونگ فو کماندو کیک بوکسینگ و تو کی ما فعالیت دارد و در رشته دو کی مو در جهان نایب قهرمان جهان شده است در گفتگوی زیر با این قهرمان هم استانی به گفتوگو نشستیم.
لطفاً خودتان را معرفی کنید و کمی از زندگی ورزشی خود بگویید.
میلاد راوند متولد 1371 هستم و مدرک کارشناسی رشتهی جامعه شناسی دارم.
از سال 1388در رشتهی کونگفو یاسوج شروع به کار کردم زیر نظر استاد رامین دهگوی که اهل زاهدان بود.
بعد از کونگفو به سمت کماندو رفتم و اولین نمایندگی کماندو را به یاسوج آوردم و بعد رشتهی کیک بوکسینگ و تو کی ما پرداختم.
چندسال تهران رشتهی کماندو کار کردم اما هزینهها بالا بود و برای بچههای استان که در محرومیت زندگی می کردند و خارج از توان آنها بود.
آقای راوند لطفاً کمی از عناوین قهرمانی و افتخارات ورزشی خود بگویید.
در استان در رشتهی کونگ فو اول شدم در شکستن اجسام سخت و دفاع شخصی در کشور اول شدم و رشتهی تو کی ما در سال 98به مسابقات تیم ملی راه یافتم و 99 در مسابقات تیم ملی اول شدم که تهران،کرمانشاه و قزوین به ترتیب دوم تا چهارم شدند. مسابقانی در البرز برگزار شد نائب قهرمان جهان شدم که حریفان ما از آذربایجان، اوکراین، روسیه، سوریه، عراق، پاکستان، افغانستان و 14کشور دیگر بودیم که مقام اول را اوکراین کسب کرد.
نقش مسئولان و دولت در پیشرفت ورزش استان چیست؟
ورزش علاوه بر اینکه اوقات فراغت را پر میکند به سلامت جسم و روح کمک میکند؛ هرچند از جهت مالی هزینه دارد مبلغ شهریه زیاد نیست اما هزینه لباس ها زیاد است.
مسئولین استانی هیچ حمایتی نکردند موقع برگشت هیچ تجلیلی صورت نگرفت حتی خبر نائب قهرمانی را پوشش ندادند متوجه شدم که لابی گری و رانت صورت گرفته بعدها متوجه شدم که با توجه به دلایل غیرمنصافه و پارتی بازی نخواستند خبر قهرمانی من در رسانه های استان پخش شود ـ
شبکه دنا، شبکه خبر، شبکه سحر(کردستان) پوشش دادند.
چه احساسی داشتید وقتی نایب قهرمان جهان شدید؟
به خاطر زجر و زحماتی که کشیده بودم خوشحال شدم که استعدادم شکوفا شد و انگیزه ای داشتم که خود را لایق قهرمانی می دانستم.
هزینه ورودی تیم ملی 4میلیون بود که من اون موقع کفش میفروختم و مجبور شدم تمام کفشها را که 10میلیون بود 4میلیون یکجا بفروشم تا بتوانم به تیم ملی بروم و ارزش داشت چون هم برای استان و هم برای کشور خوب بود.
ورزشکاران قهرمان انقلابی چه جایگاهی در جامعه دارند؟
ورزشکار قهرمان انقلابی داریم که که اکثر انها گوشه نشین هستند به خاطر اینکه جو جامعه را به سمتی بردند که دیده نشوند و نتوانند از اعتقادات و عقاید خود صحبت کنندـ
موفقیت خود را مدیون چه کسانی می دانید؟
موفقیتهایم را اول از همه مدیون همسرم هستم و بعد خود را مدیون پدر، مادر خودم و همسرم میدانم.
هم اکنون در چه شغلی مشغول هستید؟
در شرکت پخش فرآوردهای غذایی کار میکنم و در کنارش مشغول به ورزش و تمرین هستم.
.
آیا توانسته اید در زمینه تربیت ورزشکاران جوان و کودکان نیز فعالیت داشته باشید؟
من شاگرد زیاد داشتم که خیلی از آنها با استعداد بودند اما متاسفانه به خاطر وضعیت مالی بدی که داشتند نتوانستند ادامه بدهند.
مشکلات زیادی وجود دارد، جوانان ما دغدغه مند هستند متاسفانه برخی جوانان ما از سن 10به بالا سیگار و قلیان می کشند و وقتی وارد کافهها می شوم نوجوان 12ساله را در حال مصرف سیگار می بینم که خیلی اذیتم میکند.
به ورزش در استان اهمیت کافی داده نمیشود به همین دلیل برخی از جوانان برای سرگرمی به سیگار و قلیان روی می اورند و وقت، انرژی، جوانی و استعدادهای خود را در زمینه های بیهوده تلف می کنند.
نمیدانم مسئولین کجا و دقیقا به چه کاری مشغول هستند ، شهرداری فضای سبز در محلات درست نمیکند هرچند این اداره از پس حقوق کارگران خود هم برنمیاد. اما توجه به ورزش جای دوری نمی رود.
با توجه به تخصص شما در ورزش های رزمی امکان استفاده از استعدادها، ظرفیت و مهارتهای شما در نهادهای نظامی وجود دارد. آیا در این زمینه تلاشی کرده اید؟
چون عاشق خدمت به کشورم در لباس نظام بودم به همین خاطر اقدام برای استخدام کردم که متاسفانه ارتش به خاطر متاهل بودن، سپاه به خاطر مدرک تحصیلی که ازدانشگاه پیام نور بود.
و نیروی انتظامی هم به خاطر مدرک لیسانس که اولویت استخدامشان مدرک دیپلم بود، متاسفانه هیچ ارگان نظامی حاضر نشد من را به استخدام خود در بیاورد.
گفت و گو از: زینب خوش اندیش
انتهای پیام/
خداقوووووت پهلووون ❤
واقعاً دلیل این کارشون چیه؟
درود بر شما
اما شما که نایب قهرمان جهان شدی اول از همه باید فدراسیون کشوری و مسئولین مملکتی ورزش شمارو حمایت مالی و معنوی میکردند بعد اگر تهش چیزی میموند استان از شما حمایت کنه.. وقتی شما در پایتخت دوم جهان میشی و وزارت ورزش و مسئولان فدراسیون در خواب تشریف دارند دیگه چه انتظاری از شهرستان و استان میشه داشت؟