عبرت‌های انتخابات کهگیلویه؛ چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی!

عصردنا: عبدالرحمن افضلیان استاد دانشگاه طی یادداشتی ارسالی به این پایگاه خبری «عبرت‌های انتخابات»  را تبیین کرد. 

«رخدادهای انتخابات مجلس شورای اسلامی در کهگیلویه بزرگ، فرازها و فرودها و عبرت های آن» به عنوان فردی که عمر خود را تاکنون در کسوت معلمی و تلمّذ گذرانده و احساس می کنم آن بنده ای نبودم که توانسته باشم رسالت بندگی و معلمی خود را به درستی انجام داده باشم، در حالی که هر لحظه خود را به غروب عمر نزدیک تر می بینم با خاطری آزرده ولی امیدوار در این آشفته بازار انتخابات مجلس در حوزه انتخابیه ام با دقت نگریستم و با کسب اجازه از خوبان و پوزش از عزیزان ذکر نکاتی را بر خود فرض دیدم:

قبل از هر چیز واقفم بر اینکه بعضی زحمت خواندن این متن را تقبّل نکرده و تحمل نمی نمایند و برخی دیگر فقط می خوانند و بدون درنگ می گذرند ولی عده ای می خوانند، تأمّل می کنند و با روش و نگاه کریمانه خود به من و جامعه درس عبرت می آموزند.

امام علی (ع) می فرمایند: (رأیُ الشّیخِ اَحَبُّ اِلیَّ مِن جَلَدِ الغُلامِ): اندیشه نیک پیر نزد من از تلاش و نیرومندی جوان خوشایندتر است.

در همین رابطه مولوی گفته است:
آنچه بیند آن جوان در آینه پیر اندر خشت خام بیند همه
همچنین ضرب المثلی است که: ای کاش جوانان می دانستند و پیران می توانستند.

پس در می یابیم که پیر و جوان در کنار هم و مکمل یکدیگرند، زیرا لازمه توفیق در امور دانایی و توانایی است. نگاه به ادوار گذشته انتخابات مجلس تصویر زیبایی را در اذهان تداعی نمی کند، زیرا شاهد جدال، تنازع و حتی خونریزی و قتل در این میدان رقابت ناسالم بوده ایم و ندامت نادمان را هم بارها به تماشا نشسته ایم، و چه نیکوست که بدانیم؛
هر آنکه عقل و دین حرمت نداشت از روی نادانی سزایش حسرت و اندوه و تشویش و پریشانی.  پس چرا عاقل کند کاری که باز آرد پشیمانی؟!
حال باید پرسید، آیا وقت آن نرسیده که در روش تبلیغات، تبعات و آثار سوء دنیوی و اخروی آن، اقوال و افعال خود در فعالیت های انتخاباتی دقت نظر بیشتر نموده و راه را بر کج سلیقگی، غوغا سالاری، قهرمان پروری، اسطوره سازی و اختلال در نظم و امنیت و آرامش جامعه ببندیم و آخرت خود را فدای زیبایی دنیایی دیگران ننمائیم و از حوادث روزگار عبرت های کافی بگیریم، همانگونه که بزرگان علم و ادب گفته اند:
هان ای دلِ عبرت بین! از دیده عِبَر کن هان! ایوان مدائن را آئینه عبرت دان!

دندانه هر قصری پندی دهدت نو نو پندِ سرِ دندانه بشنو ز بُنِ دندان
گوید که تو از خاکی، ما خاک توئیم اکنون گامی دو سه بر ما نِه و اشکی دو سه هم بفشان

بر دیده من خندی کاینجا ز چه می گرید؟ خندند بر آن دیده کاینجا نشود گریان

امروز گر از سلطان، رندی طلبد توشه فردا ز درِ رندی، توشه طلبد سلطان
پس عقل و دین حکم می کند که در انتخابات شرکت نموده و دیگران را هم در حد توان و بضاعت علمی خود دعوت به مشارکت کرده، زیرا عینیت بخشیدن به جمهوریت نظام که از ارکان مهم حکومت اسلامی و از مقبولیت عامه نشأت می گیرد، در هیأت برگزاری انتخابات سالم متبلور می گردد.

متاسفانه در استان ما و استان های مشابه، هنوز برنامه های کاندیداها مشخص و اعلام نگردیده که بسیاری از مردم بر اساس معیارهای غیر علمی و بر محور منافع شخصی، قبیله گرایی، زد و بندهای اقتصادی و سیاسی، له و یا علیه داوطلبانی موضع گیری کرده و اقدام به تبلیغ و فضای جامعه را ملتهب می نمایند.

لذا باید تلاش شود تا به تدریج در جامعه نهادینه گردد که رقابت با عداوت متفاوت است و حمایت از هر داوطلبی مستلزم خصومت با داوطلبان دیگر و حامیان آنان نخواهد بود. با چنین نگاهی فضای اختلاف، قهر و حِقد و کینه کنار نهاده می شود و از پرخاش، اهانت، ناسزاگویی، کج فهمی و بد دهانی نسبت به هم اجتناب می گردد.

باید بدانیم که رقابت هیجانی و احساساتی توأم با شور خالی، فضیلت تبیین را به چاه قیروانی رذیلت تخریب سقوط می دهد. این در حالی است که بعضی از حامیان داوطلبان برای بردن دیگران به بهشت دنیوی، خود را به قعر حهنم می افکنند (البته وکالت توأم با احساس مسئولیت و خدمتگزاری گرفتاری ها و مشکلات خاص خود را دارد).

در این میان نقش آموزش و پرورش، دانشگاه، حوزه های علمیه، نخبگان، فرهیختگان، رسانه ها، ائمه جمعه و جماعات، نهادها و سازمان های فرهنگی، امور گردشگری و جوانان در تنویر افکار جامعه از اهمیت ویژه ای برخوردار است، زیرا این گروه ها قادرند پرچمدار و پیشاهنگی توانا برای توسعه فرهنگی که ضرورتی انکارناپذیر و زیر بنای توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی است، گردند. چون تحول در زمینه های گوناگون بدون بستر سازی فرهنگی امکان پذیر نمی باشد و اگر به ندرت هم صورت گیرد پایدار نخواهد بود.

از ثمرات تحول و توسعه فرهنگی می توان به قانون پذیری به جای قانون ستیزی و قانون گریزی، برقراری نظم و انضباط در تحکیم روابط خانوادگی و اجتماعی، افزایش قدرت علمی، اخلاق مداری، تقویت معنویت، خود باوری و برقراری ارتباط مؤثر با جامعه اشاره کرد.

البته به این نکته هم باید توجه داشت که مهم ترین چالش در توسعه فرهنگی مربوط به بحران هویّت است که لاجرم هویّت شخصی و هویّت فکری در حوزه اندیشه و تعقل و اعتقادات و همچنین هویّت روحی و روانی در زمینه اصول اخلاقی، عزت نفس، کرامت انسانی و آنچه مربوط به حوزه دل و قلب است باید شناخته شود، تا بتوان از بحران هویّت در ابعاد سه گانه اش با موفقیت عبور کرد و به توسعه فرهنگی پرداخت، توسعه ای که مرهون ظهور و بروز خلاقیت است و خلاقیت و ابتکار هم مولود خودباوری و علم باوری است تا بتوان در سایه آن به تربیت انسان های خلّاق، مبتکر و تغییرگرا، پرداخت.

لذا می توان نتیجه گرفت که هیچ جامعه ای به سعادت و خوشبختی نخواهد رسید مگر از طریق توسعه فرهنگی، زیرا راه توسعه پایدار و همه جانبه از توسعه فرهنگی می گذرد. در این صورت است که انتخابات سالم و مبتنی بر معیارهای علمی و عقلی به ویژه انتخابات مجلس شورای اسلامی در استان و بالاخص در کهگیلویۀ بزرگ پس از عبور از مراحل مذکور و طی فرآیند مورد نظر محقق و حاصل خواهد شد.

به جرأت می توان گفت اگر این اتفاق مهم روی دهد:
1- دیگر شاهد رذائل اخلاقی در انتخابات از جمله: اهانت به یکدیگر چه از جانب داوطلبان و چه از طرف حامیان آنان نخواهیم بود. پس نباید احساسات و شور هیجانی انتخابات، ما را از عقلانیت، مروّت و انصاف دور نماید، زیرا دیری نخواهد پایید که از کردۀ خود نادم و پشیمان می گردیم.
مگر با چشم خود تغییر مواضع انتخاباتی و جابجایی خود و دیگران و احزاب و تشکّلات سیاسی را در حمایت از کاندیداها در ادوار مختلف نمی بینیم؟ آیا هنوز هم نباید از حوادث و اتفاقات روزگار درس عبرت گرفته شود؟

2- دیگر هر کسی با هر میزان قابلیت و توان ناچیزی به خود اجازه نخواهد داد که در عرصه کاندیداتوری، خود را مردم عرضه دارد، و همچنین شاهد ادعاهای بی اساس و شعارهای بی محتوا از سوی داوطلبان نخواهیم بود.
3- دیگر شاهد خرید و فروش آراء مردمی، قانون گریزی و معیار ستیزی نخواهیم بود.

4- دیگر شاهد قشون کشی محلی، ایلی و عشیره ای و کینه و قهرهای بی مورد و خصومت های بیهوده که متاسفانه در مواردی منجر به قتل و خونریزی گردیده، نخواهیم بود.

5- دیگر شاهد چینش مدیرانِ اجرایی با هدف برگزاری انتخابات جانبدارانه و دخالت های غیر قانونی نمایندگان مجلس در چینش و عزل و نصب ها که وظیفۀ ذاتی قوۀ مجریه است، نخواهیم بود.

6- دیگر شاهد عدم توسعه یافتگی و یا کم توسعه یافتگی که ده ها آسیب اجتماعی مانند بیکاری، اعتیاد، طلاق و فروپاشی کانون گرم خانواده، خودکشی، فقر، افزایش جرم و جنایت، سرقت، آسیب های اعتقادی و سیاسی و پذیرش فرهنگ های منحط بیگانه را به دنبال دارد، نخواهیم بود.

7- دیگر کارنامۀ آخرت خود را به خاطرِ سفید کردن کارنامه دنیای داوطلبان مجلس، سیاه و تباه نخواهیم ساخت.

مایۀ تأسف است که وقتی به سایت ها و گروه های انتخاباتی در فضای مجازی مراجعه و پیام های افراد با سلائق مختلف مطالعه می گردد، مشاهده می شود که تمام خدمات ارزنده نظام اسلامی از بدو استقرار تا کنون به نمایندگان مجلس نسبت داده می شود و از طرفی تمام ناکارآمدی ها، محرومیت ها، و کم توسعه یافتگی ها به عنوان ضعف و نخواستن و نتوانستن نمایندگان محترم ادوار تلقی می گردد.

دین، عقل، اخلاق، وجدان، مروّت و انصاف به ما چنین اجازه ای را نمی دهد که برای بیرون راندن رقبا از صحنۀ انتخابات، استفاده از هر وسیله و ابزار ناروائی را برای خود مباح و بلکه واجب بدانیم. زیرا این جهان کوه است و فعل ما ندا سوی ما آید نداها را صدا. 

داوطلبان محترم مجلس هم اگر شیفته خدمت هستند و نه تشنه قدرت، که امیدواریم چنین باشد. این فرصت طلایی توفیق خدمت به مردم را از دست ندهند و در عرصه خدمتگزاری تمام قد ایستاده و توان و ارائه خدمات خود را در سایه نظام اسلامی به مردم به منصۀ ظهور برسانند و خدای تعالی را بر این توفیق شاکر باشند.

البته در کنار این حضور همیشه مراقب و مواظب بازی ها و سرگرمی های فریبنده دنیا باشند. دنیایی که اگر همه آحاد جامعه و مخصوصاً مسئولان محترم حکومتی و بالاخص کاندیداها و نمایندگان محترم در رهایی از وسوسه های آن، خطبه 111 نهج البلاغه از امام علی(ع) را مطالعه و نصب العین قرار دهند، هیچ گاه به بیراهه نرفته و در ظلمت و هلاکت فرو نخواهند افتاد. آنجا که در فرازی از آن خطبه می فرمایند:

(فَاِنّی اُحَذِّرِکُم الدّنیا، فَاِنَّها حُلوَةٌ خَضرَةٌ، حَفَّت بِالشَّهَواتِ، وَ تَحَبَّبَت بِالعِاجلةِ، وَ راقَت بِالقَلیلِ، وَ تَحَلَّت بِالآمالِ، و تَزَیَّنَت بِالغُرورِ، لا تدومُ حَبرَتُها، و لا تُؤمَنُ فَجعَتُها) من شما را از دنیای حرام می ترسانم، زیرا در کام شیرین، و در دیدۀ انسان سبز و رنگارنگ است، در خواهش ها و شهوات نفسانی پوشیده شده، و با نعمت های زودگذر دوستی می ورزد، با متاع اندک زیبا جلوه می کند و در لباس آرزوها خود را نشان می دهد، و با زینت و غرور خود را می آراید، شادی آن دوام ندارد، و کسی از اندوه آن ایمن نیست.

مولوی هم در همین رابطه چه زیبا فرموده:
نردبان این جهان، ما و منی است عاقبت این نردبان افتادنی است
لاجرم هرکس که بالاتر نشست استخوانش سخت تر خواهد شکست
شرح این در آینه اعمال جو که نیابی فهم آن در گفتگو
بس کنم چون زیرکان را این بس است بانگ دو کردم اگر در ده کس است
به عبارت دیگر در خانه اگر کس است یک حرف بس است، گرچه مولوی دو بار بانگ برآورده است.

پس باید آنقدر گفت و نوشت تا دورنمایی امیدبخش و افقی روشن جلوه گر شود و نسیم آرام بخش رهایی از خود وزیدن گیرد و بارقۀ امید به آیندۀ روشن در دل جوانه زند و درخت حیات سیاسی جامعه ما، میوۀ توسعه یافتگی فرهنگی را به بار نشیند و آیندگان از ما به نیکی یاد کنند و خود را مدیون تلاش های علمی و فرهنگی ما بدانند، و از خدای تعالی بخواهیم که:رَبِّ هَب لی حُکماً وَ اَلحِقنی بَالصّالحینَ وَاجعَل لی لِسانَ صِدقٍ فِی الآخرینَ.

با تشکر از سروران عزیز و پوزش از اطاله کلام و عذرخواهی مضاعف از اینکه مراعات حدّ و جایگاه خود نکردم و بر سبیل وعظ و ارشاد سخن گفتم و چون مرغی بال و پر شکسته از روی جهالت بر عرصه و جولانگه سیمرغ پر کشیدم، و حق کلام همان است که حافظ شیرین سخن فرمودند:
حافظ نه حدّ ماست چنین لاف ها زدن پای از گلیم خویش چرا بیشتر کنم
در خاتمه با کمال خضوع و خشوع، اذعان دارم و اعتراف می کنم که در حوزه انتخابیۀ کهگیلویه بزرگ و همچنین استان، انسان های شریف، فرزانه، مهذَّب، متّقی، عالم و فرهیخته، اساتید معزّز حوزه و دانشگاه، نویسنده، مخترع و مبتکر و ایثارگر و خانواده های محترم شهداء، آزادگان، جانبازان فراوان است که در محضر شریفشان عذر به درگاه آورده و در برابر تمام فضایل و مناقب آنان سر تعظیم فرود می آورم و از آنان جهت تنوین افکار عمومی و تبیین و جهاد فرهنگی استمداد می طلبم.

خدایا گر خطا گفتیم اصلاحش تو کن مصلحی تو، ای تویی صاحب سُخُن
با احترام فراوان. 

انتهای پیام/