بر اساس تحقیقات جدیدی که در مجله پزشکی JAMA Network Open منتشر شده، گذراندن زمان در محیط های طبیعی ممکن است مزایای ارزشمندی را برای افراد مسن از جمله افراد مبتلا به بیماری های تخریب کننده عصبی فراهم کند.
محققان دانشکده سلامت دانشگاه هاروارد دریافتند که زندگی در نزدیکی فضاهای سبز، پارک ها و فضاهای آبی مانند کنار دریاچه ها ممکن است خطر بستری شدن در بیمارستان به دلیل بیماری های شناختی مانند آلزایمر و پارکینسون را برای افراد مسن کاهش دهد.
نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «هیچ درمانی برای بیماری آلزایمر و پارکینسون وجود ندارد، بنابراین فکر می‌کنم شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح، برای جلوگیری از بیماری مهم است. این مطالعه نشان می دهد که فضای سبز و آبی ممکن است یکی از آنها باشد.»
وی افزود: این مطالعه به ویژه برای سیاست گذاران و برنامه ریزان شهری مهم و مفید است زیرا نتایج ممکن است به مداخله در محیط های طبیعی و افزایش فضای سبز یا آبی کمک کند. زمانی که این محیط‌های طبیعی را ایجاد می‌کنید، مردم بیرون رفته و فعالیت بدنی خواهند داشت؛ همین امرسطح استرس را کاهش داده و در نتیجه از بیماری‌ها جلوگیری می کند.
برای درک اینکه قرار گرفتن در معرض محیط های طبیعی چگونه می تواند بستری شدن در بیمارستان را کاهش دهد، به مطالعات بیشتری نیاز است. با این حال، کارشناسان بر این باورند که قرار گرفتن در این فضاها ممکن است استرس را کاهش دهد، سلامت روان را بهبود بخشد و زمینه‌هایی را برای فعالیت بدنی و تعاملات اجتماعی فراهم کند که همه اینها می‌تواند در کاهش خطر بستری شدن در بیمارستان و ایجاد شرایط عصبی مفید باشد.
کارشناسان دیگر می گویند حضور در طبیعت می تواند احساسات مثبت افراد (مانند شادی) را تحریک کند و احساسات منفی (مانند عصبانیت) را کاهش دهد.
