ما درون یک جنگ تمام عیار هستیم

رضا قهرمانی فر، نوجوان کهگیلویه و بویراحمدی، بر این باور است که در حال حاضر هم ایران در جنگی تمام عیار بسر می برد. جنگی که نه از جنس نظامی و سخت که از جنس اقتصادی، اجتماعی و در اصطلاح نرم است. این نوجوان فکور در یادداشتی نوشت:

خیلی‌ها تصورشان از جنگ با آمریکا، پوشیدن لباس رزم و موضع گرفتن در پشت خاکریز‌ها و بدست گرفتن اسلحه و گوش دادن به نوحه‌های هیجان انگیز و شنیدن صفیر گلوله است، یک نوستالژی که همه ما با آن آشنا هستیم، اما آنها اشتباه می‌کنند.
واقعیت اینست که همه ما در درون یک جنگ تمام عیار هستیم، منتها این جنگ با آن جنگ‌های نوستالژیک که در ذهن داریم فرق دارد، یک چیز تازه‌ای است.
اصولا” این جنگی که در آن قرار داریم، سخت افزاری نیست و از همان روزی شروع شد که ترامپ از برجام رفت. آثارش نه با بمباران و ویرانی و شهادت و جراحت، بلکه با «انهدام زیر ساخت اقتصادی» ما رقم خورده است.
مجروحان این جنگ میلیون‌ها انسان بالغ هستند که بیکارند و شرمنده خود و خانواده هایشان هستند. آن‌ها حتی نمیدانند با چه سلاحی مجروح شده اند!
ویرانی آن به شکل تعطیلی کارخانجات و صنایع و یا ورشکستگی صنعت خود را نشان می دهد.
ترکش‌های این جنگ پایین آمدن ارزش پول ملی مملکت است، تا جاییکه قیمت کاغذ اسکناس از ارزش خود آن بیشتر است، بنحوی که انتشار و چاپش هم توجیه اقتصادی ندارد.
کشته‌های این جنگ، هزاران زن و مرد و کودک هستند که بنیان خانواده شان بخاطر فقر اقتصادی متلاشی شده و طلاق گرفته اند، یا کسانی که از شدت بیکاری و فقر نمیتوانند تشکیل خانواده دهند.
ستون پنجم این جنگ، هزاران رانتخوار و اختلاسگری هستند که با سوء استفاده از قدرت، با انواع روش‌ها از احتکار و قاچاق گرفته تا تقلب و دزدی همچون لاشخور‌ها بر جسد بی جان اقتصاد این مملکت و بیت المال و بودجه عمومی ضربه وارد میکنند.
فرماندهان این جنگ، برخلاف جنگ معمولی، نه مثل مردم در جنگند و نه حتی کوچکترین سختی می‌بینند و فقط از دور با تبختر و غرور نعره مبارزه و وعده پیروزی می‌دهند!
بله ما در حال جنگیم؛ یک جنگ تمام عیار. آثار این جنگ، هر چه جلوتر میرویم خود را بیشتر نشان می دهد، اینکه ده درصد جامعه با سرعت پولدارتر و نود درصد جامعه به همان نسبت فقیرتر می‌شوند و این شکاف روزی آنقدر بزرگ می‌شود که پر کردنش به اندازه یک انقلاب و یک جنگ واقعی هزینه فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی خواهد داشت.
مردم بینوای این سرزمین سربازان مجروح و موج گرفته‌ای هستند که گیجا گیج دور خود میچرخند و نمیدانند چکار کنند.
بله ما در حال جنگیم و داریم خون می‌دهیم. آیا شما صدای کمانه کردن گلوله‌های این جنگ که از کنار گوشتان میگذرد را می‌شنوید!