رضا سراج کارشناس مسائل راهبردی در کانال شخصی خود در تلگرام نوشت:
اردوغان گمان می‌کرد با افزایش سطح منازعه در مقابل روسیه، موجبات دخالت ناتو و آمریکا را در جبهه نظامی فراهم ساخته و پس از ایجاد دست برتر، از حمایت آنان در مذاکرات سیاسی بهره‌مند خواهد شد. اردوغان پس از شکست در محاسبات راهبردی، سعی کرد با استفاده از برگ مهاجران جنگ، اروپا را وادار به حمایت عملی از ترکیه کند که از این ترفند نیز سودی نبرد. مقامات آنکارا پس از شکست‌های فوق، متحمل تلفات و شکست نظامی سنگین در ادلب شدند. از این رو بناچار و از روی استیصال به مذاکرات سیاسی بازگشتند و با دادن امتیازهای زیاد، آتش بس را پذیرفتند.
اما این پایان ماجرا نبود. نوعثمانی گرایان در مذاکرات آتش بس نیز سیلی تحقیر آمیزی را از روسیه دریافت کردند. میزبانی پوتین از اردوغان و هیات همراه در زیر مجسمه کاترین کبیر، نماد شکست‌های متعدد عثمانی‌ها از روسیه، می‌تواند آغازی بر یک پایان باشد. اکنون اردوغان باید منتظر زلزله سیاسی ناشی از این تحقیر در آنکارا باشد. در زمان حکومت کاترین کبیر و طی جنگ‌های متعدد ( ۱۷۶۸ تا ۱۷۷۲ م) متصرفات زیادی از امپراطوری عثمانی به امپراتوری روسیه ملحق شد.
