چرا بهرامی پیروز می شود ؟

انتخابات به ایستگاه حساسش نزدیک شده .
شمارش معکوس برای شروع رسمی تبلیغاتی که می تواند خیابان های شهر را به تسخیر خود درآورد آغاز شده است .
محمد بهرامی شانس اول پیروزی است .
این را آمارها می گویند و رویش هایش.
اما چه پیش آمد که بهرامی تا این اندازه خودش را بالا کشید؟
پاسخش روشن است .
او با کارنامه ای درخشان و نیروی جوانی و شخصیتی کاریزماتیک اندک اندک خودش را ثابت کرد.
در واقع او امروز میوه ی صبرش را می چیند.
بهرامی یقین داشت که زمان زیادی طول نمی کشد تا ثابت کند برتری هایش بر رقبا انکار ناپذیر است .
اینکه بهرامی معیار شهردار خوب برای همه ی کسانی است که بعد از او این مسولیت را پذیرفته اند علت العلل بزرگی است که بهرامی را به یک برند تبدیل کرده است . برندی که امروز می تواند معیار و گواه برتری بک در برابر سه باشد .
حالا اما فضا به گونه ای است که تا خواندن سرود پیروزی راهی نمانده است .
اثبات شایستگی هایش اصلاح طلبان مردد را به صحنه آورد و کاریزمایش باعث شد تا مردم دو قطب مهم انتخابات را بهرامی و سایرین بداند‌.
روشن است که یک سوی رقابت او قرار دارد و سویی دیگر سه کاندیدای شاخصا اصولگرا
هرچند نبرد این دور توده ای است تا حزبی اما تاکید رقبا بر نمایندگی جریانی باعث شده تنها اصلاح طلب تایید شده ی این دور خود را در رقابت با سه اصولگرای دیگری ببیند که هر کدام برای خود نامی برگزیده اند.
روشنفکر که گمانه زنی ها در مورد صرفا طایفه ای بودن کمپینش پررنگ بود با سخنرانی تند درخشنده پور یقین پیدا کرد که ندای وحدتش به حاشیه رفته است یا دستکم تا یک تعریف وحدت طایفه ای نزول پیدا کرده .
زارعی در ایستگاه قطعی شکست متوقف شده است .
شاید سوت قطاری که زارعی فقط وعده اش را داده بود سوت پایان او باشد .
نادر منتظریان اما با تفکری که توده ها خطرناکش می دانند سعی می کند در هیبت کاندیدایی که همه از ترس عواقب بعدی کمترین نقد را به او وارد می کنند خودش را قالب کند.
هر چند در قاموس بویراحمدی ها شجاعت یک شاه واژه است و ترس هرگز نمی گنجد.
پس با این تفاسیر مردی که روزی همه چیزش را برای مردم گذاشت امروز می تواند پاداش صبر و شجاعتش را از همان مردم دریافت کند.
فراموش نکنید در روزهایی که استاندار وقت و نماینده ی آن روزهای بویراحمد ودنا تلاش کردند هر سنگی کنارشان بود را جلوی پای بهرامی بیاندازند او ایستاد و شهری نو بنا نهاد.
پایتخت طبیعتش کرد و به همه معرفی اش کرد.
آجر به آجر این شهر می توانند برای تلاش های قلبی اش شهادت دهند.
بهرامی عاشق شهرش ، عاشق هویتش و عاشق مردمش بود.
فراموش نکنید همین تفکری که امروز با فشار بر مدیران میانی تلاش می کند بر سبد رایش بیافزاید همان تفکری است که روزی با یک تندیس ملی هم مشکل داشت و آن را مزاحم می دانست و آتشش زد .
فراموش نکنید روزی سکوهای تختی چنان شوری در یاسوج به پا می کرد که گویی تمام فصل ها بهار بود و همه ی روزها روز جشن .
فراموش نکنید همان روزها روی همان سکوها یکدل و یکصدا شهرداری را فریاد می زدیم .
فراموش نکنید آن روزها اصلا تفاوتی بین مان نبود
اصلا علیا وسفلی ای در کار نبود
آن روزها از طایفه و پدرمان نمی پرسیدند
آن روزها همه یکدل و یکصدا تنها نام یاسوج را صدا می زدیم .
بهرامی شورآفرین است زیرا ایمان دارد در میراث آریوبرزن اندوه و نگرانی گناه بزرگی است .
ایمان دارد که شکوه و عزت بویراحمد و دنا با هیچ چیزی قابل معامله نیست .
دو اسفند در چشم به هم زدنی سر می رسد و ما هستیم و آینده ای که باید برایش تصمیم بگیریم .
یا به عقب برمی گردیم و اجازه می دهیم عزت مان را بخرند و آنگاه یک ماه بعدش از زمین و زمان شکایت کنیم
یا خود را در چنگال منیت ها و خشم های گروهی که سرزمین مان را تنها حق خودشان می دانند گرفتار می کنیم
یا زندگی در قفس تحجر را بر می گزینیم
و یا راهی را انتخاب می کنیم که با پشتوانه ی شکوه و هویت بی مثالمان راهی روشن برای فردای خود و فرزندانمان است .
درست انتخاب کنیم .

محمد منصوری