دخالت شدید سیاسیون و انتصابات حاشیه دار در مراکز علمی/ در آموزشکده فنی و حرفه‌ای دختران یاسوج چه خبر است؟

راستا و شهامت هم باید بروند
از جاماندگان دولت قبل

گوهرناب
اشعار آیینی اخلاقی و پندآموز مجموعه اشعار اخلاقی پندآموز
مجموعه اشعار اخلاقی پندآموز
گاهی اوقات سخن و پند اخلاقی و حکیمانه مسیر زندگی آدمی را عوض می کند. در زندگی هر بزرگی که تو را نصیحت کند و تجربه آموزد، باید که قبول کنی و بشنوی و هر که فروتر باشد، باید که از وی نصیحت و تجربه را دریغ مداری؛ که قبول نصحیت کردن از بالا و نصیحت کردن به فروتر، کاری مبارک است و فواید بسیاری دارد. در اینجا گزیده ای از اشعار اخلاقی حکمت آمیز از نظر می گذرد.
تاریخ انتشار : 1401/5/3 بازدید : 9259
تقوا بال پرواز
گفتند تقوا بال پرواز است امّا
یک بار فکری بهر بال و پر نکردیم

در پیش چشم خود هزاران بار هر روز
دیدیم مرگ خود ولی باور نکردیم

نامحرم از راز دل ما گشت آگاه
در این صدف یک قطره را گوهر نکردیم

دیدیم طفلان یتیم و ای دریغا
دستی بر آن گل ها نوازشگر نکردیم

دادیم برحق وعده ترک گناهان
یک روز هم اعمال خود بهتر نکردیم

حاشا نصیب ما شود وصل رخ یار
ما خویشتن را لایق دلبر نکردیم

ای وای وقت رفتن است وتوشه ای نیست
فکری برای توشه محشر نکردیم

ما از سیه کاری خود شرمنده هستیم
وقتی وفایی جز سیه دفتر نکردیم

سید هاشم وفایی



کعبه دل
تو بنده ای و بنده بمان معصیت نکن
خوف خدا به دل بنشان معصیت نکن

منبر برو برای خودت دم به دم رفیق
در گوش خود مدام بخوان معصیت نکن

از دل چگونه نفی خواطر نمی کنی
خود را از این خطر برهان معصیت نکن

خود را بکاو، کعبه دل خانه خداست
شیطان چرا نشسته در آن معصیت نکن

دنیای ما، قدم به قدم محضر خداست
در محضر خدای جهان معصیت نکن

با دست و پا و گوش و زبان اهل ذکر باش
با دست و پا و گوش و زبان معصیت نکن

این معصیت نکن به خدا ذکر اعظم است
خود را به وصل حق برسان معصیت نکن

صحرا نشین شده است امام از گناه تو
ای شیعه امام زمان معصیت نکن

قتل حسین کار همان مردمی است که
پر شد گناه در دلشان معصیت نکن

امیر عظیمی



گوهر وجود
ﻣﺎﯾﻪ ﺍﺻﻞ ﻭ ﻧﺴﺐ ﺩﺭ ﮔﺮﺩﺵ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺯﺭ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﻛﺴﯽ ﺻﺎﺣﺐ ﺯﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺍﺳﺖ

ﺩﻭﺩ ﺍﮔﺮ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﯿﻨﺪ کسر ﺷﺄﻥ شعله ﻧﯿﺴﺖ
ﺟﺎﯼ ﭼﺸﻢ ﺍﺑﺮﻭ ﻧﮕﯿﺮﺩ گرچه ﺍﻭ ﺑﺎﻻ ﺗﺮﺍﺳﺖ

ﻧﺎﻛﺴﯽ ﮔﺮ ﺍﺯ ﻛﺴﯽ ﺑﺎﻻ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﻋﯿﺐ ﻧﯿﺴﺖ
ﺭﻭﯼ ﺩﺭﯾﺎ، ﺧﺲ ﻧﺸﯿﻨﺪ ﻗﻌﺮ ﺩﺭﯾﺎ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖ

ﺷﺼﺖ ﻭ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺮ ﺩﻭ ﺩﻋﻮﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ می کنند
ﭘﺲ ﭼﺮﺍ ﺍﻧﮕﺸﺖ کوچک ﻻﯾﻖ ﺍﻧﮕﺸﺘﺮ ﺍﺳﺖ

ﺁﻫﻦ ﻭ ﻓﻮﻻﺩ ﺍﺯ یک ﻛﻮﺭﻩ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ ﺑﺮﻭﻥ
ﺁﻥ ﯾﻜﯽ ﺷﻤﺸﯿﺮ ﮔﺮﺩﺩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﻧﻌﻞ ﺧﺮ ﺍﺳﺖ

ﻛﺎﻛﻞ ﺍﺯ ﺑﺎﻻ ﺑﻠﻨﺪﯼ ﺭﺗﺒﻪ ﺍﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﻧﻜﺮﺩ
ﺯﻟﻒ، ﺍﺯ ﺍﻓﺘﺎﺩﮔﯽ ﻗﺎﺑﻞ ﺑﻪ مشک ﻭ ﻋﻨﺒﺮ ﺍﺳﺖ

ﭘﺎﺩﺷﻪ ﻣﻔﻠﺲ ﻛﻪ ﺷﺪ ﭼﻮﻥ ﻣﺮﻍ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺳﺖ
ﺩﺍﺋﻤﺎً ﺧﻮﻥ می خورد ﺗﯿﻐﯽ ﻛﻪ ﺻﺎﺣﺐ ﺟﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖ

ﺳﺒﺰﻩ ﭘﺎﻣﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﺩﺭﺧﺖ ﻣﯿﻮﻩ ﺩﺍﺭ
ﺩﺧﺘﺮ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻧﺠﯿﺐ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﻔﺖ ﺷﻮﻫﺮ ﺍﺳﺖ

ﺻﺎﺋﺒﺎ! ﻋﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﮔﻮ ﻋﯿﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﻣﮕﻮ
ﻫﺮ ﻛﻪ ﻋﯿﺐ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻮﯾﺪ، ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﺑﺎﻻ ﺗﺮ ﺍﺳﺖ

صائب تبریزی



قِصه بی اِکراه
زندگی جُز قِصّه ای کوتاه نیست
آخر این قِصه بی اِکراه نیست

هست دنیا چون پُل و بر روی آن
هر که سازد خانه، دل آگاه نیست

حلقه بر در گر زند پیک اَجل
مُهلتی بهر گدا و شاه نیست

چند روز است این حیات عاریت
صحبت ای عاقل ز سال و ماه نیست

طاعت حق خدمت خَلق آنکه کرد
در طریق بندگی گمراه نیست

بیش و کم صد سال اگر عُمرت رود
عاقبت غیر دَمی و آه نیست

آدمی کز کوه باشد سخت تر
چونکه مرگ آید چو پَرّکاه نیست

کو سکندر؟ رفت دارا در کجا
نامشان باقی و فَرّ و جاه نیست

دل به یاران خوش مکن زیرا تو را
در درون گُور کس همراه نیست

با عَمل گفتار را کن آشنا
زآنکه آنجا بی عمل را راه نیست

در شَباب عُمر تقوی پیشه کن
گوبه زَعمم عُمر تا پنجاه نیست

هر دو کونت «رونقی» بادا به کام
در دلت جز مِهر آل الله نیست

آری آن کو مِهر شان باشد به دل
چشم اُمیدش به هر درگاه نیست

حاج محمد رونقی



برگِ خزان
عمرِ ما چون مَثَلِ برگِ خزان می گذرد
خوب یا بد همه عُمرِ جهان می گذرد

مدعی دل بکن از هر دو جهان یک دله شو
آخرش هر دوجهان چرخ زنان می گذرد

لیلی ات منتظر است تا که تو عاشق باشی
عُمر، سرمایه عشق است چه سان می گذرد؟

هر زمان منزل توحید رسیدی بُردی
ور نه گر پیر رسی یا که جوان می گذرد

بر سر کویِ نگارت بِنِشین و بنگر
هر که شد عاشق او نعره زنان می گذرد

نقش لیلی همه جا در جلوی چشم تو هست
محضرش عین عدم باش که جان می گذرد

بهرِ یک جلوه گیسوی تو ای دلبر من
عارف از لَذّتِ لَذّاتِ جنان می گذرد

قل هو الله، اگر میوه دهد می ماند
ور نه این لَق لَقه روی زبان می گذرد

صید شیطان نشدن مرد عمل می خواهد
غفلت اَر شد، همه عُمر در آن می گذرد

پر بِکِش از قفسِ تن بِپَر و بیرون آی
در قفس ثانیه ها سخت و گران می گذرد

مهدی عسگری



قیل و قال زندگی
قیل و قالِ زندگانی چند روزی بیش نیست
حاصلش غیر از امید و حسرت و تشویش نیست

بنده دنیا شدن زائیده خوش باوریست
این روش شایسته مردانِ دوراندیش نیست

هر که آید روزِ نو با خود غمی نو آورد
لاجرم یک روز با آلامِ روزِ پیش نیست

زهرِ زنبورِ عسل گوید به ما این نکته را
هیچ نوشی در مسیرِ زندگی بی نیش نیست

طعم لذت را به عمرِ خود نمی داند که چیست؟
هر دلی ریش از برایِ مردمِ دلریش نیست

شیوه مَردِ خدا امدادِ مخلوقِ خداست
بیشتر از یادِ محرومان به یادِ خویش نیست

مردِ حق در هر گروه و هر لباسی ممکن است
با رِدا و سَبحه و شال و قبا و ریش نیست

از علایق دل بُریدن معنی درویشی است
دل به کشکولِ تبر زین بسته هم درویش نیست

راهِ شرّ و خیر(فولادی) ز یکدیگر جداست
زاهدِ فرزانه با اهلِ ریا هم کیش نیست

علیرضا فولادی



گام آخر
هر چه دل، آشفته گیسوی دلبر، بهتر است
هر چه سر، شوریده زلف معنبر، بهتر است

هر کسی را بهر استمرار کاری ساختند
هر چه کامم خشک تر یا دیده ام تر بهتر است

سیر تا، سرچشمه و سیراب برگشتن نکوست
در مقامات گدائی گام آخر بهتر است

ما به امید طهورائی شدن، غوره شدیم
ورنه تاکستان ما بی برگ و بی بر بهتر است

نسل ما بازار گرمی خرید یوسف اند
غیر این باشد اگر، البته ابتر بهتر است

ما رعیت زادگان بسیار سلطان دیده ایم
بین شاهان، پادشاه ذره پرور بهتر است

انبیاء هم روز محشر گرچه صاحب منصب اند
در شفاعت منبر ابناء کوثر بهتر است

لذت نام شما در جام کامم ماندنی است
این همان شهدی است که از شیر مادر بهتر است

رأس کل آفرینش هم اگر باشد، ولی
شاه بی سر می پسندد، عبد بی سر بهتر است

تا طنین قل هو الله احد جاری شود
گرچه کوچک تر ولی حلقوم اصغر بهتر است

یاسر حوتی



کار نجار
هر کسی دل دارد اما هر کسی دلدار نیست
جای هر منصور نامی برفراز دار نیست

عکس مهتاب میان آب را باور نکن
می زنی سنگی و می بینی مهی در کار نیست

گر چه کشتی نجات از میخ و چوب آمد پدید
ای برادر! نوح گشتن کار هر نجار نیست!

خال جادوگر کجا و خال مهرویان کجا
مشک زیر ناف هر بوزینه و کفتار نیست

پای درس مولوی فریاد این را می سرود
والسلام شاعران پایان هر گفتار نیست

امین نورالهی



چشم یاری
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم

تا درخت دوستی برکی دهد
حالیا رفتیم و تخمی کاشتیم

گفت و گو آیین درویشی نبود
ور نه با تو ماجراها داشتیم

شیوهٔ چشمت فریب جنگ داشت
ما غلط کردیم و صلح انگاشتیم

حافظ



حال دنیا
حال دنیا را چو پرسیدم من از فرزانه ای؟
گفت: یا آب است؛ یا خاک است یا پروانه ای!

گفتمش احوال عمرم را بگو؛ این عمر چیست؟
گفت یا برق است؛ یا باد است؛ یا افسانه ای!

گفتمش اینها که می بینی؛ چرا دل بسته اند؟
گفت یا خوابند؛ یا مستند؛ یا دیوانه ای!

گفتمش احوال جانم را پس از مردن بگو؟
گفت یا باغ است؛ یا نار است؛ یا ویرانه ای!

ابوسعید ابوالخیر



یاور مردم
عشقی که زلال است به اما نفروشید
روزی که قشنگ است به شب ها نفروشید

روراستی دوست دیرینه خود را
بر رنگ و لعاب همه دنیا نفروشید

خاک وطنت سرمه چشم است، دریغا!
ان را به گل بی سر و بی پا نفروشید

در فرصت امروز، بشو یاور مردم
این لذت امروز به فردا نفروشید

یک عمر گذشت و شده ایی محرم دل ها
این ابروی امده یک جا نفروشید

«از ماست که بر ماست»، نه از دین
دین را نفروشید، خدا را نفروشید

اکرم سبزعلی



پر سیمرغ
حاصل عمرِ ز خود بی خبران آه بُوَد
هر که از خویشتن آگاه شد، آگاه بود

نتوان در حرم قدس به پرواز رسید
پر سیمرغ در این راه پرِ کاه بود

از وصول آن که زند دم، خبر از راهش نیست
آن بُوَد واصل این راه که در راه بود

ای که کام دو جهان را ز خدا می طلبی
هر دو موقوف به یک آه سحرگاه بود

غافل از مور مشو گرچه سلیمان باشی
که ز هر ذره به درگاه خدا راه بود

از وصال رخ او بی ادبان محرومند
گل این باغ ز دستی ست که کوتاه بود

می رسد جاذبه عشق به فریاد مرا
یوسف آن نیست که پیوسته در این چاه بود

«صائب» از کشمکش ردّ و قبول آسوده ست
هرکه را روی دل از خلق به اَلله بود

صائب تبریزی



سجده اخلاص
دل را به نور عشق صفا می دهد نماز
جان را به یاد دوست جلا می دهد نماز

از خار زار شرک اگر بگذری به صدق
باغ تو را ز جلوه صفا می دهد نماز

تا بنگری جمال حقیقت ز معرفت
سرچشمه ات ز آب بقا می دهد نماز

پای تو را ز قید تعلق رها کند
دست تو را به دست دعا می دهد نماز

هر دم که سر به سجده اخلاص می نهی
روشن دلی ز یاد خدا می دهد نماز

چون بشنوی صلای مؤذن، شتاب کن
کز بارگاه قدس ندا می دهد نماز

مشفق کاشانی



آدمیت
تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همین لباس زیباست نشان آدمیت

اگر آدمی به چشم است و دهان و گوش و بینی
چه میان نقش دیوار و میان آدمیت

خور و خواب و خشم و شهوت
شغب است و جهل و ظلمت حیوان خبر ندارد زجهان آدمیت

به حقیقت آدمی باش وگرنه مرغ باشد
که همین سخن بگوید به زبان آدمیت

مگر آدمی نبودی که اسیر دیو ماندی
که فرشته ره ندارد به مکان آدمیت

اگر این درنده ‌خویی ز طبیعتت بمیرد
همه عمر زنده باشی به روان آدمیت

رسد آدمی به جایی که به جز خدا نبیند
بنگر که تا چه حد است مکان آدمیت

طیران مرغ دیدی تو ز پایبند شهوت
به در آی تا ببینی طیران آدمیت

نه بیان فضل کردم که نصیحت تو گفتم
هم از آدمی شنیدیم بیان آدمیت

سعدی شیرازی



با اشک تا معراج
در دعای اهل دل، باران فراز آخر است
گریه کن در گریه عاشق صفایی دیگر است

عاشقان با اشک تا معراج بالا می روند
بهترین سرمایه انسان همین چشم تر است

در جواب بی وفایی خلوتی با خود بساز
دست کم تنها شدن از دل شکستن بهتر است

شد فراموش آن که بیش از قدر خویش آمد به چشم
آن که با گمنام بودن سر کند نام آور است

صحبت از پرواز، جانکاه است وقتی روح ما
مثل مرغ خانگی زندانی بال و پر است

گرچه چندی چهره خورشید را پوشانده اند
در پس این ابرهای تیره صبحی دیگر است

محمد حسن جمشیدی



خرّم آن روز
روزها فکر من این است و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

از کجا آمده ام، آمدنم بهر چه بود؟
به کجا می روم آخر ننمایی وطنم؟

مانده ام سخت عجب، کز چه سبب ساخت مرا؟
یا چه بوده ست مراد وی از این ساختنم؟

خرّم آن روز که پرواز کنم تا بر‍‍ِ دوست
به امید سر کویش، پَر و بالی بزنم

کیست آن گوش، که او می شنود آوازم؟
یا کدامین که سخن می نهد اندر دهنم

من به خود نامدم اینجا، که به خود باز روم
آنکه آورد مرا، باز برد تا وطنم

مرغ باغ ملکوتم، نیم از عالم خاک
چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم

جلال الدین بلخی



روزگار سخت
پیرمردی، مفلس و برگشته بخت
روزگاری داشت ناهموار و سخت

هم پسر، هم دخترش بیمار بود
هم بلای فقر و هم تیمار بود

این، دوا می خواستی، آن یک پزشک
این، غذایش آه بودی، آن سرشک

این، عسل می خواست، آن یک شوربا
این، لحافش پاره بود، آن یک قبا

روزها می رفت بر بازار و کوی
نان طلب می کرد و می برد آبروی

دست بر هر خودپرستی می گشود
تا پشیزی بر پشیزی می فزود

هر امیری را، روان می شد ز پی
تا مگر پیراهنی، بخشد به وی

شب، به سوی خانه می آمد زبون
قالب از نیرو تهی، دل پر ز خون

روز، سائل بود و شب بیماردار
روز از مردم، شب از خود شرم سار

صبح گاهی رفت و از اهل کرم
کس ندادش نه پشیز و نه دِرَم

از دری می رفت حیران بر دری
رهنورد، اما نه پایی، نه سری

ناشمرده، برزن و کویی نماند
دیگرش پای تکاپویی نماند

دِرهمی در دست و در دامن نداشت
ساز و برگ خانه برگشتن نداشت

رفت سوی آسیا هنگام شام
گندمش بخشید دهقان یک دو جام

زد گره در دامن آن گندم، فقیر
شد روان و گفت کای حیِّ قدیر

گر تو پیش آری به فضل خویش دست
برگشایی هر گره کَایام بست

چون کنم، یارب، در این فصل شتا
من علیل و کودکانم ناشتا

می خرید این گندم ار یک جای کس
هم عسل زآن می خریدم، هم عدس

آن عدس، در شوربا می ریختم
وآن عسل، با آب می آمیختم

درد اگر باشد یکی، دارو یکی ست
جان فدای آن که درد او یکی ست

بس گره بگشوده ای، از هر قبیل
این گره را نیز بگشا، ای جلیل!

این دعا می کرد و می پیمود راه
ناگه افتادش به پیش پا، نگاه

دید گفتارش فساد انگیخته
وآن گره بگشوده، گندم ریخته!

بانگ بر زد، کای خدای دادگر
چون تو دانایی نمی داند مگر؟

سال ها نرد خدایی باختی
این گره را زآن گره نشناختی؟!

این چه کار است، ای خدای شهر و دِه؟
فرق ها بود این گره را زآن گره

چون نمی بیند، چو تو بیننده ای؟
کاین گره را برگشاید، بنده ای

تا که بر دست تو دادم کار را
ناشتا بگذاشتی بیمار را

هر چه در غربال دیدی، بیختی
هم عسل، هم شوربا را ریختی

من تو را کی گفتم، ای یار عزیز
کاین گره بگشای و گندم را بریز؟!

ابلهی کردم که گفتم، ای خدای
گر توانی این گره را برگشای؟

آن گره را چون نیارستی گشود
این گره بگشودنت، دیگر چه بود!

من خداوندی ندیدم زین نَمَط
یک گره بگشودی و آن هم غلط!

اَلْغَرَض، برگشت مسکین دردناک
تا مگر برچیند آن گندم ز خاک

چون برای جستجو خم کرد سر
دید افتاده یکی هَمْیان زر

سجده کرد و گفت کای ربِّ ودود
من چه دانستم تو را حکمت چه بود؟

هر بلایی کز تو آید، رحمتی ست
هر که را فقری دهی، آن دولتی ست

تو بسی زَاندیشه برتر بوده ای
هر چه فرمان است، خود فرموده ای

زآن به تاریکی گذاری بنده را
تا ببیند آن رخ تابنده را

تیشه، زآن بر هر رگ و بندم زنند
تا که با لطف تو، پیوندم زنند

گر کسی را از تو دردی شد نصیب
هم سرانجامش تو گردیدی طبیب

هر که مسکین و پریشان تو بود
خود نمی دانست و مهمان تو بود

رزق زآن معنی ندادندم خسان
تا تو را دانم پناه بی کسان

ناتوانی زآن دهی بر تندرست
تا بداند کآنچه دارد زآنِ توست

زآن به درها بردی این درویش را
تا که بشناسد خدای خویش را

اندر این پستی، قضایم زآن فکند
تا تو را جویم، تو را خوانم بلند

من به مردم داشتم روی نیاز
گر چه روز و شب درِ حق بود باز

من بسی دیدم خداوندان مال
تو کریمی، ای خدای ذوالجلال

بر درِ دونان، چو افتادم ز پای
هم تو دستم را گرفتی، ای خدای

گندمم را ریختی، تا زر دهی
رشته ام بردی، که تا گوهر دهی

در تو «پروین» نیست فکر و عقل و هوش
ورنه دیگ حق نمی افتد ز جوش

پروین اعتصامی



گردش ایام
تا چند عمر در هوس و آرزو رود
ای کاش این نفس که بر آمد فرو رود

مهمان سراست خانه دنیا که اندرو
یک روز این بیاید و یک روز او رود

بر کام دل به گردش ایام دل مبند
کاین چرخ کج مدار نه بر آرزو رود

آن کس که سر به جَیب قناعت فرو نبرد
بگذار تا به چاه مذلّت فرو رود

از بهر دفع غم به کسی گر بری پناه
هم غم به جای مانَد و هم آبرو رود

ای گل به دستْ مالِ هوس پیشگان مرو
مگذار تا ز دست تو این رنگ و بو رود

کردیم هر گناهی و از کرده غافلیم
ای وای اگر حدیث گنه رو به رو رود

امروز رو نکرده به درگاه حق «سنا»
فردا به سوی درگه او با چه رو رود

جلال الدین همایی



زنگ قافله
زندگی بهر بشر شور و نوائی دارد
زنگ این قافله هر روز صدائی دارد

غنچه از خُرَمّیِ باغ و گلستان خندان
که بهار است و گل و عشق صفائی دارد

بلبل از زمزمه باد خزان با فریاد
در عزای گُلِ خود نغمه سرائی دارد

چه توان کرد که قانون طبیعت این است
هر که چون شمع برافروخت فنائی دارد

قدر دانی زجوانی بنما ای منعم
که چو پیری برسد رنج و بلائی دارد

با جوانان چه بسا پنجه به پنجه زده است
پیر خم گشته که امروز عصایی دارد

درد پیری رسد آن را که جوان مرگ نشد
نتوان گفت که این درد دوائی دارد

آدمیت بخور و خواب و زرو زیور نیست
این متاعیست که هر بی سر و پائی دارد

لب فرو بند ز اندازه سخن بیش مگو
هر سخن نکته و هر مسئله جایی دارد

(کربلائی) نبود هر که رود کرببلا
کربلائیست که دل کرببلائی دارد

نادعلی کربلایی



غم مخور
از جلال و غبغب تقوا شعاران غم مخور
غم مخور از عزّت و اجلال دزدان غم مخور

در حصار لشگر فقری به حال مسکنت
از شرار طعنه خوش روزگاران غم مخور

طاغی ار باغ ارم دارد چه غم که بهر ما
لاله ها چشمک زند در لاله زاران غم مخور

تیز دندان گرگ اگر چوپان شود بر گوسفند
از تعجّب کن حذر از چرخ دوران غم مخور

روز روشن گر سیه تر گردد از لیل دجا
کن شکیبا پیشه و از حیله کاران غم مخور

اشک ایتام و ارامل سیل بنیان کن شود
غم مخور گر خشک گشته چشمه ساران غم مخور

عاقبت کاخ تظلّم ریزد و ویران شود
ای بسا کاخی شده مقبر به سلطان غم مخور

یوسف از چاه مذلّت شد به کاخ سلطنت
مانده بر لب عالمی انگشت حیران غم مخور

عشق اگر باشد، بهشت است آتش نمرودها
از جفای کاسه لیس و جیره خواران غم مخور

طور سینا را چو دیدی، گفتی ارنی، لن جواب
ای خوشا که لن جواب آمد ز جانان غم مخور

از (هدایت) گوشوار گوش کن این جمله را
از بلند آوازه دنیای دونان غم مخور

محمد هدایتی


حساب و کتاب
در سینه سکوتی که، به تاییدِ عذاب است
دانسته گناهیست که در شکلِ ثواب است

یار از صفِ اغیار، جدا، کاش توان کرد
روزی که به رخسارِ همه شهر نقاب است

دیریست که در تاب و تب خویش اسیریم
چون، گاه اسارت به تب و گاه به تاب است

تا خون جگر می چکد از چشمِ یتیمان
اشکی که به رخساره ما، ریخته، آب است

بیراهه رَوَد قافله، ای، ناقه نشینان
این منظره کز دور ببینید، سراب است

والله که از موعظه واعظِ کج گوی
شالوده ایمانِ همه شهر، خراب است

در حیرتم از عاقبتِ زُهد فروشان
فردا که قضاوت به حساب است و کتاب است

باید نگران بود زِ شبگردیِ عیّار
هر جا که در او شَحنه شبگیر به خواب است

در عشق بکوشید، که جر معرفتِ یار
باقی همه حرف است و سوآل است و جواب است

عمریست که می سوزد و می سوزد امانی
چون شعله که سرگرمِ عذاب است و عذاب است

حاج اسدالله امانی



مَحرَم باش
دلا بکوش مطهر بمان و محرم باش
دخیل چادر دخت رسول اکرم باش

به تزکیه سپری کن دو روز دنیا را
بدین طریق به چشم خدا مکرم باش

عبودیت به صفات ربوبیت برسد
بیا و عبد خداوند باش، رب هم باش

تو جمع عالم دنیا و آخرت هستی
مباش فکر دو عالم، خودت دو عالم باش

مسافریم و از اینجا خلاصه باید رفت
به فکر رفتن از این نشئه نیز کم کم باش

ز راه می رسد آن دم که صور را بدمند
از این به بعد دمادم به یاد آن دم باش

به سفره خانه حاتم مبر نیاز، اما
اگر به خانه تو آمدند حاتم باش

اگر درست نکردی، خودت درست بمان
کسی به دست تو آدم نشد، تو آدم باش

غمی به غصه همسایه هات اضافه نکن
ولی به غصه همسایه هات مرهم باش

بگو به زن که زنی فاطمه نخواهد شد
بگو که لااقل آسیه باش، مریم باش

شب زفاف دو رکعت نماز قبر بخوان
شب زفاف که شد فکر قبر خود هم باش

چراغ خانه به مسجد رواست نی خانه
به فکر مسجد و محراب و ابروی خم باش

گر ایستاده بمیری شهید میمیری
درست مثل شهیدان چو کوه، محکم باش

کلید قفل شهادت به دست گریه توست
امیدوار به این اشک های نم نم باش

آهای امت اسلام! بهر پیروزی
دخیل چادر دخت رسول اکرم باش

علی اکبر لطیفیان



آبرویِ مومن
آبرویِ مومن از بیت خدا بالاتر است
حرمتش قطعاً که از سعی و صفا بالاتر است

ذبحِ مومن گفتنِ سرّش به گوشِ دیگران
حفظِ رازش کن که رازش از منا بالاتر است

نیستی از اهلِ دین پس لااقل آزاده باش
مردی و مردانگی از ادّعا بالاتر است

این نفاقی را که با خود می کِشی چاهی شود
رفتنت در چاهِ غم از هر بلا بالاتر است

لاتَجَسس را خدا فرموده در قرآنِ خود
زندگیِ دیگران از حسّ ما بالاتر است

امر بر معروف را اصلاً نفهمیدی عزیز
پشتِ سر غیبت نمودن از زنا بالاتر است

تا به کی تحقیر کردن؟تا به کی آوارگی؟
لب فرو بستن ز هر لحن و صدا بالاتر است

تزکیه یعنی که اوّل از خودت آغاز کن
این روش از گفتگویِ ناروا بالاتر است

سعی کن باری تو برداری ز دوشِ دیگران
این مدارا از تمامِ ڪارها بالاتر است

سعی کن اخلاص را سرلوحه کارت کنی
مخلصانه کار کردن از ریا بالاتر است

در دلت جایی برای مرتضا ایجاد کن
هر نمازی مطئمناً با ولا بالاتر است

رفتنِ حجّ جایِ خود امّا که گفته جانِ من؟
احترامِ کعبه از کرببلا بالاتر است

در بلا چنگِ توسّل را بزن بر اهل بیت
از تمامِ کارها این روضه ها بالاتر است

خور و خواب ‌و خشم‌ و شهوت‌، شَغَبست‌ و جهل‌ و ظلمت‌

حَیَوان‌ خبر ندارد ز جهان‌ آدمیّت‌

به‌ حقیقت‌ آدمی‌ باش‌ و گرنه‌ مرغ‌ باشد

که‌ همین‌ سخن‌ بگوید به‌ زبان‌ آدمیّت‌

مگر آدمی‌ نبودی‌ که‌ اسیرِ دیو ماندی

که‌ فرشته‌ ره‌ ندارد به‌ مکان‌ آدمیّت‌

اگر این‌ درنده‌ خوئی‌ زطبیعتت‌ بمیرد

همه‌ عمر زنده‌ باشی‌ به‌ روان‌ آدمیّت‌

رسد آدمی‌ به‌ جائی‌ که‌ به‌ جز خدا نبیند

بنگر که‌ تا چه‌ حدّست‌ مکان‌ آدمیّت‌

طیَران‌ مرغ‌ دیدی‌، تو ز پایبند شهوت

بدر آی‌ تا ببینی‌ طیران‌ آدمیّت‌

نه‌ بیان‌ فضل‌ کردم‌ که‌ نصیحت‌ تو گفتم‌

هم‌ از آدمی‌ شنیدیم‌ بیان‌ آدمیّت‌

اگر کل مسئولین از بویراحمد باشن که هشتاد درصد همینطوره راضی میشید؟!!!!چرا اینقدر انحصارطلب ناسیونالیست منطقه گرا.تمامیت خواه هستید.اینجا مرکز استانه برای شهرستانهای استان هم حقی قائل بشید.سالهای سال به مردم فهیم بعضی مناطق استان ظلم کردید.بس است دیگر.این دو بزرگوار هر دو انسان علمی توانمند.مردم دار.حق جامعه است که از افراد تحصیلکرده استفاده کند.

خور و خواب ‌و خشم‌ و شهوت‌، شَغَبست‌ و جهل‌ و ظلمت‌

حَیَوان‌ خبر ندارد ز جهان‌ آدمیّت‌

به‌ حقیقت‌ آدمی‌ باش‌ و گرنه‌ مرغ‌ باشد

که‌ همین‌ سخن‌ بگوید به‌ زبان‌ آدمیّت‌

مگر آدمی‌ نبودی‌ که‌ اسیرِ دیو ماندی

که‌ فرشته‌ ره‌ ندارد به‌ مکان‌ آدمیّت‌

اگر این‌ درنده‌ خوئی‌ زطبیعتت‌ بمیرد

همه‌ عمر زنده‌ باشی‌ به‌ روان‌ آدمیّت‌

رسد آدمی‌ به‌ جائی‌ که‌ به‌ جز خدا نبیند

بنگر که‌ تا چه‌ حدّست‌ مکان‌ آدمیّت‌

طیَران‌ مرغ‌ دیدی‌، تو ز پایبند شهوت

بدر آی‌ تا ببینی‌ طیران‌ آدمیّت‌

نه‌ بیان‌ فضل‌ کردم‌ که‌ نصیحت‌ تو گفتم‌

هم‌ از آدمی‌ شنیدیم‌ بیان‌ آدمیّت‌

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ ﴿١﴾ مَلِکِ النَّاس ِ﴿٢﴾ إلَهِ النَّاسِ ﴿٣﴾ مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ ﴿٤﴾ الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ ﴿٥﴾ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ ﴿٦﴾
ترجمه ها

اين جهان كوه است و فعل ما ندا
سوي ما آيد نداها را صدا
فعل تو كان زايد از جان و تنت
همچو فرزندي بگيرد دامنت
پس تو را هر غم كه پيش آيد ز درد
بر كسي تهمت منه، بر خويش گرد
فعل تست اين غصه هاي دم به دم
اين بود معناي قَد جَفٌَ القَلَم!
بهترین استاندار تا الان دکتر احمدزاده بوده .بروید خودتان را اصلاح کنید.انحصارطلبان طایفه گرا.اگر کل استان رو به شما بدن سیر می شوید

بیشترین گسل قومیتی و بیشترین ضربه به نهادهای انقلابی و .. از طرف نماینده بویراحمد است
هرکاری می کند
هر .... می گوید
نسبتش می دهد به نهادهای انقلابی
البته که همه می دانند

تو حتی املا هم بلد نیستی اول یاد بگیر اسماعیلی چطور نوشته میشه بعد حرف بزن.اگر یه نفر رهرو شهید سلیمانی باشه خودشه.دانش پایه فقط فامیلهای خودش رو گذاشته .زنش وبقیه بستگانش .‌و

یادگیری املا فارسی را توصیه میکنم

تشریف بیارید از ما کادر دانشگاه دختران مصاحبه بگیرید ما که از ایشون گله مندی نداریم وبسیار راضی هستیم.خانم دکتر اسماعیلی حتی ناسازگارترین نیروها که در دوران مدیران سابق هم ناسازگار بودن را با صبوری تحمل میکنه.لطفا دروغ پراکنی نکنید.

چون سرکوهکی هست باید باشه آقای روشنفکر به طایفه سرکوهکی نظر کرده

اگر ده تا از این مدیران نالایق باشند فاتحه این انقلاب خونده است.مدیری دو رو و دو بهم زن.تمام کسانی که از این رییس ها حمایت میکنند ذینفعان و جیره بگیران هستندو لاغیر

خدا لعنتت کنه با این دروغ این خانم در بهترین دانشگاههای ایران یعنی دانشگاه تهران بدون هیچ سهمیه ای تحصیل کرده .در دوره دانش آموزی نفر اول علمی در رشته خودش در سطح شهرستان بوده.مترجم کتاب از انگلیسی به فارسی.در خارج از کشور نفر اول دپارتمان فلسفه با داشتن سه فرزند.استاد نمونه دانشگاه .و....

مدارک تحصیلی ایشان هست در این استان مدرکی به اعتبار علمی مدارک ایشان کم داریم.بهترین دانشگاه کشور یعنی دانشگاه تهران در دوره لیسانس وفوق لیسانس تحصیل کردن.با کارنامه ای درخشان.اساتید ایشان چهره های ماندگار ایرانند.دروغ تا این حد!!!!!!!!!!!!دروغ استخون نداره.....

جناب ...چون بهتون با لابی گری درس دادند دارید حمایت میکنید؟؟ یا قرار بود با پارتی به زور به دانشگاه فنی تحمیل بشید به عنوان کارمند بدون آزمون؟؟فقط چون رای به شخصی دادید دلیل نمیشه تمام مراحل قانونی را دور زد. از خدا بترسید.قیامتی هست.آقای دانش پایه فقط به فکر ارتقا نیروهای ندای وحدت و نیروهای انتقالی از پیام نور که با خودشون آوردند به این دانشگاه.خانم ...هم فردی متکبر و خودخواه هست که حرف فقط حرف خودشونه.کوچکترین تعامل و همفکری با معاونین خودش نداره

.... کنه .دانش پایه با فشار کی اومد

همه چیز مستندات نیاز داره مستندات تحصیلات ایشان هست‌.در این ماه مبارک از خدای بزرگ میخواهم که در دنیا وآخرت افرادیکه با آبروی دیگران بازی میکنند روسیاه شوند.بعضی دین وایمان وانسانیت ندارند.افرادیکه خودشان بیسواد دروغگو دزد ومشکل دار هستند به دیگران برچسب میزنند.منتظر چوب خدا باشید که صدا نداره.اسماعیلی مثل شما نیست.

مشخصه زیر کار در رو کیه.مرکز پسران بعد از ماه رمضان تشریف ببرید تا ساعت نه الی ده مشغول صبحانه هستن!!!!در هیچ کاری در سطح کشور هیچ مقامی ندارن .فقط درگیر حاشیه سازی هستن.مرکز دختران در تمام مسائل پیشتاز بوده.چه کسانی تا ظهر توی اتاق خوابن!!!!!چه کسانی فقط میان توی دانشگاه از بیکاری کتاب میخونن ؟!!!اونم کتابهای ....تعدادی از کارمندان بیکار....در صورتیکه عده دیگه وقت سر خاروندن ندارن .از خدا شرم کنید.دانشگاه فنی وحرفه ای استان در چه چیزی تا الان مقام آورده.مرکز دختران در همه چیز فعالتر هست آمار وارقام هست گزارش هست.مرکز دختران بیش از دویست دانشجو بیشتر از مرکز پسران داره.کارکنانش پانزده نفر کمتر هستند.تمام امکانات دانشگاه دست مرکز پسران هست.خودرو مرکز دختران را حتی مرکز پسران گرفت!!!بعضی کارکنان پسران را باید لحاف تشک براشون برد راحت بخوابن ظهر ناهار بخورن تشریف ببرن منزل!

نارضایتی معلومه از کیه.تحقیق کنید تا متوجه بشید در این دانشگاه نارضایتی از کیه.عصر دنا تشریف بیاره دانشگاه از مدارک ایشون عکس بگیره منتشر کنه.همینطور از کتاب ایشون .کتاب ترجمه شده کاملا تخصصی وبهترین انتشارات ایران چاپ کرده اونم نه الان بلکه بیست سال پیش !!!شما سطح علمی دانشگاه تهران رو میدونید؟ایشون با بهترین شخصیتهای این استان هم دوره تحصیلی بوده اخلاقش رو همه دیدن.با این دروغ پراکنی ها نمیتوانید تخریبشون کنید.

میتونید نامحسوس تشریف بیارید اتاقش تا از این مزخرفات گفتن پشیمون بشید.آیا شما روزه میگیرید نماز میخونید به قیامت اعتقاد دارید؟!!!!خسته نشدید از اینهمه دروغگویی.پست اینهمه مهمه که خودتون رو اینقدر پست کنید؟اگر دین ندارید لااقل آزاده باشید.

در مرکز دختران در بین کارکنان تنها یک نیروی گرمسیری هست که میشود نظر ایشون را نسبت به اسماعیلی پرسید.بازم از خدا پروا کنید.

شما بیاید برخورد یادش بدید.بنده خدا در یک شهر کوچک مگه چیزی مخفی هست؟!!!!من خوانندگان این اراجیف را دعوت میکنم به محل کار ایشان سری بزنن تا ماهیت این تخریبگران روشن شود.وبرخورد مناسب را یاد بگیرند.بهتره اول یک کلاس اخلاق شما بروید ودست از تخریب بردارید.حق الناس شما میدونید چیه؟قبر وقیامت میدونید چیه؟ماه رمضان میدونید چیه؟بابا برو دو ایه قرآن بخون یک صفحه کتاب بخون .قرآن موافق دروغ پراکنی نشر اکاذیب هست.؟!!!!

کافیه یک سرچ ساده بکنید تا متوجه بشید این کتاب سه بار تجدید چاپ شده.کدوم یک از کارکنان مرکز دختران وپسران در دانشگاهی به اعتبار دانشگاه ایشون تحصیل کرده!!!!شرم کنید .بس کنید دیگر .از خدا در این ماه مبارک پروا کنید.من به خوانندگان توصیه میکنم بدون استناد حرفی را باور نکنند.میگویند شنونده باید عاقل باشه!!!در زمان ائمه ع اینقدر دروغ پراکنی بود که میگفتن مگر علی نماز میخوند!!!الان جای شهید وجلاد عوض شده .جای آدمهای تنبل بیکاره حاشیه ساز دروغگو بیکار ....با جای انسانهای دلسوز خداترس علمی اخلاقی عوض شده.شهر کوچک هست شناخت افراد بسیار راحت.دستگاههای نظارتی هم هستن.رسانه وظیفش نشر اکاذیب نیست.ماه مبارک رمضان هست از خدا شرم کنید.بشینید استغفار کنید.هر چه دروغ بیشتر بنویسید ایشون شناخته تر میشه.مشکل ایشون اینه از طایفه فلان نیست.چقدر شما انحصارگرا هستید چرا برای بقیه استان حق وحقوقی قائل نیستید از گچساران فقط نفتش رو میخواید؟یک شهرستان به این مهمی نباید جایی در این استان داشته باشه؟!!!چقدر بویراحمدی.کل این دانشگاه را بویراحمدی گرفته.چه افتخاراتی کسب کردن .اسماعیلی تازه رییس شده .روسای قبلی چکار کردن.بررسی کنید تحصیلاتشون چه بود.....چرا تا الان هیچ اشکالی نمیگرفتید.!!!کجا بود عصر دنا ؟!!!!!

دکتر اسماعیلی برای پایان نامه ارشد خود کتابی ترجمه کردند و سه دوره چاپ شده ،

دروغ تا این حد!!!!!جلوی درب دانشگاه دوربین هست اگر یکبار تونستی ثابت کنی این اتفاق انجام شده....وقتی دستگاه حضور وغیاب را ثبت میکنه چه نیازی هست رییس بایسته حضوروغیاب کنه؟!دوربین هم همچنین.مگه عهد بوقه.انحصارطلب.فقط یک نفر بیاد مرخصی هایی که ما اسفند ماه رفتیم رو ببینه تا دروغ تو ثابت بشه.اتفاقا از مرکز پسران فرار میکنن میان دختران .یک نگاهی به دوروبر بنداز!!!خدا لعنت کنه دروغگو رو.من شاهدم اسماعیلی متواضع فروتن صبور .اگر تو تونستی از اینجا بلیط هواپیما بگیری یک کشور دیگه بری وبرگردی راست گفتی.پشت همین کوهها موندید دید بسته انحصار طلب حسود.نمیتونی غیر از اصلاح طلب بر این صندلی ببینی .

تا جاییکه من میدونم واحد فرهنگی زیر نظر ایشون یک خانم بود که سه ماه تعلیق خورده بود سرکارنمیومد دوهفته بدون اجازه مافوق رفت خونه نشست !!!!!رییس وقت به ایشون نیرو نمیداد.همه نیروهای کاری را به معاونت آموزش برده بود تا این خانم را اذیت کنه وناکارآمد نشون بده ولی دست خدا بالای همه دستهاست.ایشان با فعالیت شبانه روزی نتیجه درخشانی در فرهنگی بجای گذاشت که همه انگشت به دهان موندن .

در حدیث آمد که یزدان مجید
خلق عالم را سه گونه آفرید
یک گره را جمله عقل و علم وجود
آن فرشته است او نداند جز سجود
نیست اندر عنصرش حرص و هوی
نور مطلق زنده از عشق خدا
یک گروه دیگر از دانش تهی
هم چو حیوان از علف در فربه‌ی
او نبیند جز که اصطبل و علف
از شقاوت غافل است و از شرف
این سوم هست آدمیزاد و بشر
نیمِ او ز افراشته و نیمش خر
نیمِ خر خود مایل سفلی بود
نیمِ دیگر مایل علوی بود
آن دو قدم آسوده از جنگ وحراب
و این بشر با دو مخالف در عذاب

همه مشکلات مرکز دختران ریشه در شما داره شما هستید که در مرکز دخنران فتنه بپا میکنیدشما هستید که در روز روشن شکایت مینویسید امضا جمع میکنن علیه دیگران.شما هستید که نمیذارید مرکز دختران آرام بگیرهشما هستید به دروغ مرکز دختران رو متشنج نشون میدید.مرکز دختران هر کس حواسش به کارش هست عده ای خانم آرام نشستن کارشون رو انجام میدن جز دو سه نفر که زیاده خواه هستن که در هر اداره ای دوسه نفر ناسازگار امری طبیعیست.نشراکاذیب جرمه