عصر دنا- یادداشت دریافتی: در دورانی که بخش قابلتوجهی از سرمایه اجتماعی و دانشگاهی کشور با گلایه از بیتوجهی سیاستگذاران و غیبت واقعیشان از میدانهای مسئلهمحور روبهروست، سفر دکتر سید ضیاء هاشمی، معاون علمی، فرهنگی و اجتماعی معاون اول رئیسجمهور به استان کهگیلویه و بویراحمد، حامل پیام مهمی بود: پیوند میان مسئولیت ملی و ریشههای بومی، هنگامی کارآمد میشود که بر پایه گفتوگوی نخبگانی، رویکرد کارشناسی و باور به اثرگذاری دانشگاه باشد.
نخبهمحوری بهجای شعارزدگی: از صحن دانشگاه تا جلسات تخصصی
بر خلاف برخی سفرهای دولتی که در نهایت به صدور بیانیههای کلی و عکس یادگاری ختم میشود، دکتر هاشمی زمان حضور خود را به طور کامل به بازدیدهای میدانی، نشستهای تخصصی، جلسات نخبگانی و ارتباط مستقیم با اقشار فرهیخته اختصاص داد. حضور در دانشگاههای استان – از جمله نشستهای تفصیلی با اعضای هیئت علمی و دانشجویان نخبه – فرصتی برای شنیدن دغدغههای واقعی بدنه علمی و آیندهسازان این منطقه بود.
دکتر هاشمی با تکیه بر سابقه دانشگاهی خود و اشراف به جایگاه علم در توسعه انسانی، کوشید تا حلقه مفقودهای بهنام «اعتماد به دانشگاه» را بار دیگر زنده کند. او به جای ارائه پاسخهای شعاری، به دنبال «شنیدن» رفت و با هوشمندی، فضای گفتوگو با نخبگان را به صحنه تصمیمسازی تبدیل کرد.
در شرایطی که استان با چالشهایی در حوزه آسیبهای اجتماعی، بهداشت و درمان، اشتغال تحصیلکردگان و مهاجرت نخبگان مواجه است، این سطح از گفتوگوی مستقیم و شفاف با بدنه علمی، بیسابقه و ارزشمند بود.
دانش، دغدغه، اقدام: سهضلعی مؤثر در نگاه هاشمی
دکتر سید ضیاء هاشمی نه صرفاً بهعنوان یک مسئول عالیرتبه، بلکه بهعنوان یک جامعهشناس و دانشگاهی، با درکی عمیق از ساختارهای توسعهنیافته در استان، کوشید تا گفتگو را از «سطح درد» به «عمق درمان» بکشاند.
حضور او در کنار مدیران فرهنگی، مسئولان حوزه سلامت، فعالان اجتماعی، چهرههای دانشگاهی و فرهیختگان محلی، تجلی این باور بود که توسعه، بدون به رسمیت شناختن عقلانیت نخبگانی، دچار رکود و روزمرگی خواهد شد.
در جلسات تخصصی پیرامون آسیبهای اجتماعی، بارها تأکید کرد که "مداخله مؤثر"، نیازمند "تحلیل علمی" و نه صرفاً برخوردهای مقطعی است. این نگاه، امیدواری بدنه علمی استان را به ایفای نقش مؤثر در سیاستگذاریها دوچندان کرد.
تعلق خاطر به ریشهها؛ و توجه به اصالت و هویت
در استان کهگیلویه و بویراحمد، همچون دیگر مناطق محروم، کم نیستند فرزندان نخبهای که با رسیدن به سطوح بالای مدیریتی در سطح ملی، پیوند خود را با زادگاهشان گسستهاند یا حضورشان تنها در مناسبتها و تعارفات باقی مانده است. اما دکتر هاشمی از معدود چهرههایی است که همواره استان را نه بهعنوان زادگاه صرف، بلکه میدان مسئولیت خود میبیند.
در سفر اخیر، حضور فعال او در تمام ساعات – از بازدیدهای میدانی تا مراسمات مذهبی ماه محرم – بهویژه شرکت در آیینهای تاسوعا و عاشورا در میان مردم، نشان داد که دکتر هاشمی از جنس آن مدیرانی است که میان "دغدغه ملی" و "وفاداری بومی" پیوندی ارگانیک برقرار کرده است.
ارتباط مستمر با تهران؛ پیگیری نه در حرف، که در تماسهای مکرر
نکته قابل توجه دیگر، پیگیریهای مستمر دکتر هاشمی با مقامات طراز اول کشور در جریان همین سفر بود. بر خلاف بسیاری از سفرهای تشریفاتی که با پایان بازدیدها به بایگانی خاطرات میپیوندند، وی همانجا و در جریان جلسات، مستقیماً با وزرا، معاونین و مدیران ارشد در تهران تماس گرفت تا راهحلهای فوری برای مسائل مطرحشده جستوجو کند.
این شیوه «اقدام در لحظه» و نه «وعده در آینده»، الگویی است که میتواند در سایر سفرهای مسئولان ارشد نیز سرمشق قرار گیرد.
درک شرایط بحرانی کشور و تأکید بر وحدت فرهنگی در جنگ ترکیبی
دکتر هاشمی با اشاره به جنگ ۱۲ روزه اخیر رژیم صهیونیستی علیه منطقه، وضعیت کشور را درگیر جنگی ترکیبی – اقتصادی، روانی، رسانهای و فرهنگی – توصیف کرد و با تأکید بر نقش فرهنگ مقاومت، خواستار انسجام اجتماعی و تمرکز بر خودباوری فرهنگی بهویژه در استانهای با هویت اصیل مانند کهگیلویه و بویراحمد شد.
جمعبندی: سفری از جنس مسئولیت و همدلی
سفر چندروزه دکتر سید ضیاء هاشمی را نمیتوان در چارچوب سنتی ارزیابی کرد. این حضور، پیامی فراتر از بازدید داشت: نخبگان باید شنیده شوند، دانشگاه باید محل تصمیمسازی باشد، و دغدغهمندی باید از شعار به اقدام تبدیل شود.
در این سفر، علم، هویت، مردم و دغدغههای توسعهمحور، همه در یک مسیر همجهت قرار گرفتند و این اتفاق نادر، تنها با حضور مدیری رقم خورد که خود از دل دانشگاه برخاسته، فرزند این خاک است و درد آن را با تمام وجود لمس میکند.