همزمان با اوج گیری مبارزه با رژیم پهلوی در شهرهای کشور، مأموران ساواک، ژاندارمری و ارتش بی محابا به مقابله با مردم و کشتار بی رحمانه آنان برخاستند و ماه های پایانی منجر به پیروزی انقلاب اسلامی، تظاهرات جدید در هر شهری، مصادف با مراسم یادبود شهدای شهر دیگری برگزار می شد.
بعد از حادثه ۱۷ شهریور و میدان ژاله، در قزوین و ۱۰ شهر دیگر حکومت نظامی برقرار بود.
شهادت دکتر نجات اللهی استاد دانشگاه پلی تکنیک خشم مردم را شعله ور کرد و بزرگداشت این شهید در مسجد النبی منجر به درگیری بین مردم و ماموران رژیم شد، این درگیریها ۵ شهید داشت
حالا بهانه به دست ژاندارمری افتاد بود و طبق اسناد ساواک با نامه سرتیپ معتمدی شیرهای نفت را هم به روی مردم بستند.
خشم ماموران رژیم از درگیریها در قزوین به جایی رسید که برای زهر چشم گرفتن از مردم با تانک از روی ۴ کودک ایستاده در صف نفت رد شدند.
موضوع فقط همین کودک کشی نبود شمار شهدای قزوین در دی ماه ۵۷ به ۳۰ نفر رسید.
۴۶ سال از ان روزها گذشته، اما آن خاطرات از حافظه تاریخی این شهر پاک نشده و حالا پرچم این انقلاب را دهه هشتادیها بالا نگه داشتند.
ایستادگی مردم قزوین در تاریخ انقلاب اسلامی از یاد نرفتنی است و باید هر سال مرور شود.
