نیکول اسپارتارنو، نویسنده‌ی اول این مطالعه از دانشگاه بوستون، می‌گوید: «مطالعات ما مزیت فعالیت‌های فیزیکی سخت یا متوسط را نفی نمی‌کند. این مطالعه فقط شاهد دیگری است برای آن بخش از علم که می‌گوید سبک‌ترین فعالیت‌های فیزیکی هم می‌تواند برای فرد، به خصوص برای عملکرد مغز او، مفید باشد.»
او می‌افزاید، منظور از فعالیت سبک یک پیاده روی بسیار آهسته یا انجام کار‌های خانه است.
این پژوهش توسط تیمی از محققان بین المللی انجام و در مجله‌ی Jama Network Open منتشر شده است. پژوهشگران برای دست یافتن به نتایج فوق، حداقل سه روز داده‌های مربوط به ۲۳۵۴ مشارکت کننده در میان سالی را که در آمریکا زندگی می‌کردند، گردآوری کردند و سپس میزان فعالیت‌های بدنی هر فرد را با آزمایش اسکن مغز او مطابقت دادند.
محققان می‌خواستند ببینند چه رابطه‌ای بین حجم مغز افراد و فعالیت‌های فیزیکی روزانه آنها وجود دارد. حجم مغز افراد وابسته به سن است و مغز هر فرد، بعد از ۶۰ سالگی، به ازای هر یک سال حدود ۰.۲ درصد کاهش پیدا می‌کند. کاهش حجم مغز یا آب رفتن آن می‌تواند به بیماری آلزایمر کمک کند.
بعد از در نظر گرفتن عوامل دیگری مانند جنسیت، میزان مصرف سیگار و سن، این تیم دریافت به ازای هر یک ساعت فعالیت فیزیکی سبک در طی روز، حجم مغز فرد ۰.۲۲ درصد افزایش می‌یافت که معادل این است که پیری مغز بیش از یک سال به تعویق بیفتد.
بر اساس یافته‌های دیگر این پژوهش، افرادی که حداقل ۱۰ هزار قدم در روز برمی‌دارند، حجم مغزشان نسبت به آن‌هایی که، به طور متوسط کمتر از ۵ هزار قدم در روز بر می‌دارند، ۰.۳۵ درصد بزرگتر است. این مقدار معادل ۱.۷۵ سال به تعویق انداختن پیری مغز است.
یافته‌های پژوهش بسیار شگفت آورتر می‌شود، آن جا که می‌گوید بیش از نیمی از شرکت کنندگان مقدار توصیه شده‌ی فعالیت‌های فیزیکی در روز را نادیده گرفته بودند.
در حالی که نتایج این پژوهش نشان می‌دهد با شدت گرفتن فعالیت‌های فیزیکی حجم مغز افراد نیز به مراتب بزرگتر می‌شود، برخی معتقدند تحلیل‌های بیشتر می‌تواند ما را به این نتیجه برساند افرادی که فعالیت شدید و متوسط دارند، قطعا فعالیت‌های سبک‌تر هم دارند، بنابراین حجم مغز می‌تواند به فعالیت‌های سبک‌تر مرتبط باشد.
اما اسپارتانو می‌گوید، حتی اگر این مسأله درست باشد، به این معنی نیست که مردم می‌توانند از فعالیت‌های شدیدتر که عرقشان را درمی آورد، دست بکشند. «هر چه فردی به لحاظ جسمی در وضعیت مطلوب‌تر یا به اصطلاح خوش فرم‌تر باشد، کیفیت زندگی او در سنین بالا بهتر خواهد بود و عمر طولانی تری هم خواهد داشت. این یافته‌ها به غیر از این است که فرد با انجام فعالیت‌های منظم ورزشی می‌تواند خطر ابتلا به فراموشی را کاهش دهد.»
البته باید گفت: این پژوهش هم محدودیت‌های خودش را دارد و مانند بسیاری از پژوهش‌ها تعیین کردن جهت رابطه‌ی علت و معلول در آن کار ساده‌ای نیست. ممکن است کسانی که طبیعی حجم مغز کمتری دارند، تمایل کمتری به انجام فعالیت‌های بدنی هم داشته باشند.
نویسندگان تأکید می‌کنند که پشت میزنشینی همیشه هم به ضرر مغز نیست، به خصوص اگر فرد مشغول فعالیتی باشد که از او انرژی فکری زیادی می‌گیرد.
امانوئل استاماتاکیس، استاد تربیت بدنی، سبک زندگی و بهداشت جمعیت، در دانشگاه سیدنی، از پیام کلی این پژوهش استقبال کرده، اما درباره‌ی برخی نتایج آن تردید دارد.
«یافته‌های این پژوهش که می‌گوید حتی سبک‌ترین فعالیت‌های فیزیکی ـ که می‌تواند کار‌هایی باشد که ما در طول روز انجام می‌دهیم ـ می تواند سرعت کوچکتر شدن مغز در اثر سن را کاهش دهد، بسیار انگیزه بخش است، زیرا همه‌ی افراد از پیرترین‌ها تا افرادی که در سنین میان سالی هستند و آن‌هایی که تمایلی به ورزش‌های باشگاهی ندارند، از عهده‌ی آن برمی‌آیند.»
اما تا کنون هیچ پژوهشی نشان نداده است که فعالیت‌های سنگین و متوسط نسبت به فعالیت‌های سبک، تأثیر کمتری در جلوگیری از کاهش حجم مغز داشته باشند.
استاماتاکیس می‌گوید، یک دقیقه فعالیت شدید ورزشی در مقایسه با یک دقیقه فعالیت سبک فیزیکی تاثیر بیشتری برای سلامت قلب و عروق دارد.
جیمز پیکت، هدایت کننده‌ی پژوهش در جمعیت آلزایمر، تایید کرد که این پژوهش تأثیر سطوح متفاوت فعالیت را بر خطر ابتلا به فراموشی نشان نمی‌دهد. این در حالی است که، می‌دانیم، به طور کلی، ورزش می‌تواند خطر ابتلا به چنین بیماری‌هایی را کاهش دهد.
او می‌گوید: «نگران نباشید اگر دونده‌ی تپه‌های بلند نیستید، بلکه به جای آن فعالیتی را برگزینید که به شما احساس خوشی می‌دهد و آن را منظم انجام دهید، چون می‌دانیم آنچه به سلامت قلب کمک می‌کند، قطعا به سلامت مغز نیز کمک خواهد کرد.»
