ده نکته درباره سند ۲۰۳۰

 در این روزها بحث های فراوان درباره نقد یا تایید سند گفته و نوشته شده است. تاکید بنده این است که این بحث مهم فرهنگی، سیاسی و حزبی و جناحی نشود و با رویکرد کاملا فرهنگی تحلیل شود و با همین رویکرد ده نکته مهم در باب سند ۲۰۳۰ عرض کنم:

اول: اگر این سند الزام آور نیست چه اصراری بر امضا و اجرایی کردنش است و چرا اینقدر عجله در عملیاتی کردنش وجود دارد آیا نباید ملت فهیم ایران اسلامی بدانند؟ آیا نیازی به مطالعه و ارزیابی دقیق کارشناسانه از سوی نخبگان فرهنگی معتقد به منظومه فکری امام خمینی ره نبود؟ 

دوم: با وجود اسناد بالا دستی مصوب در نظام مثل سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و سند مهندسی فرهنگی و نقشه جامع علمی کشور و سند دانشگاه اسلامی و غیره چه حاجت به این سند؟

سوم: دولت مردان محترم چه مشکلی در سند ۲۰۳۰ دیدند که شرط تحفظ و لزوم رعایت شریعت در این سند را کردند. حتما مشکلی یافتند پس آیا بهتر نبود احتیاط بیشتری نسبت بدان شود.

چهارم: ایران اسلامی با سابقه بیش از هزار سال حکمت و فلسفه و فقه و اخلاق چرا باید در سبک زندگی و فرهنگ تعلیم و تربیت تابع سندی باشد که زاییده مبانی معرفتی و ارزشی دیگری است. اینکه برخی از کشورهای اسلامی دیگر بدون تحفظ این سند را پذیرفته اند دلیلی بر پذیرش این سند از سوی ایران اسلامی با فرهنگ حکمی هزار ساله نیست و چه قیاس مع الفارقی از دبیر یونسکو در ایران!!!

پنجم: آیا این سند تعهد است و یا توصیه؟ برخی از موافقان این سند معتقدند که این سند توصیه است، اما در ۱۷ جای سند بحث تعهد مطرح شده و همچنین ۱۵۰ مورد در این سند کلمه تضمین آمده، آیا با وجود ۱۵۰ بار تکرار کلمه تضمین و ۱۷ بار تکرار کلمه تعهد، آیا این سند واقعاً یک توصیه است؟

ششم:این سند با چند سند مانند سند توسعه پایدار و غیره ارتباط مستقیم و غیرمستقیم دارد و لذا اگر چه به صراحت از همجنس گرایی و حذف فرهنگ شهادت در این سند چیزی نیامده است ولی باید این سند از اسناد وابسته تبعیت کند و حمایت از خانواده را در تعریف خانواده قرن ۲۱ معنا کند بهتر است دبیر محترم یونسکو در ایران تعریف خانواده از نظر یونسکو را شفاف بیان کند و به این پرسش ها صادقانه پاسخ دهد آیا زندگی هم جنس گرایان در تعریف یونسکو مصداق خانواده هست یا نیست آیا با وجود ثبت عزاداری در یونسکو می توان مطابق سند ۲۰۳۰ و اسناد مرتبط، ترویج فرهنگ شهادت را در کتب درسی درج کرد. 

هفتم: سبک زندگی ای که سند ۲۰۳۰ بیان کرده است مبتنی بر کدام مبنای فلسفی است؟ چون هیچ سند فرهنگی و ارزشی نمی تواند فاقد مبانی فلسفی باشد آیا فلسفه نسبی گرایی و پست مدرن قرن ۲۱ غرب یا مبتنی بر حکمت اسلامی است؟ چون فعلا در دنیا این دو مکتب فلسفی رئالیسم حکمی و نسبی گرایی غربی جریان دارد. 

بی شک مسلمانان آگاه به حکمت اسلامی این سند را ننوشته اند پس باید این سند مبتنی بر فلسفه معاصر نسبی گرایی غرب نوشته شده باشد حال آیا چنین سندی می تواند برای ایران اسلامی دارای حکمت هزار ساله مقبولیت داشته باشد. 

هشتم: سابقه و سیره عملی بیانیه ها و اسناد به این شکل است که ابتدا به صورت بیانیه و سند ارایه می شود و بعد به شکل کنوانسیون، جزیی از سازمان ملل می گردد و تخلف از آن را تخلف از مصوبات سازمان ملل می شمارند و همچون مباحث هسته ای کشور را یا گرفتار تحریم های شدید یا عقب‌ماندگی می نماید.

نهم: سوال مهم بنده از مسئولان اجرایی کشور این است آیا مساله اصلی کشور در حال حاضر، سند ۲۰۳۰ بود و آیا واقعا مشکلات فرهنگی کشور با این سند حل می شود یا صرفا امضای این سند ما را در بستر نزدیک شدن به غرب نسبی گرا و در نتیجه گرفتار باتلاق بحران بی هویتی خواهد کرد؟

دهم: اگر این سند مشکلی با قانون اساسی و اسناد بالا دستی ندارد چرا از طریق عادی یعنی تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی پیش نرفت و با تصویب دولت دستور اجرایی کردن آن صادر شد؟

در پایان از دولت گرامی درخواست داریم فارغ از بحث های سیاسی این قضیه فرهنگی را جدی بگیرد و از پذیرش آن منصرف شود و آن را ابطال کرده و به یونسکو برگرداند چرا که خیر دنیا و آخرت همه ما در دفاع از ارزش های اسلامی است.

یا ایها الذین آمنوا ان تنصروا الله ینصرکم و یثبت اقدامکم

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته