12 مهر 1395 مصادف با آغاز ماه محرم 1438 هجری قمری
20 و 21 مهرماه مصادف با تاسوعا و عاشورای حسینی
محرم 1395 - محرمی
دیگر از راه می رسد و بهار اشک دیگری بر عاشقان ولایت، که در آن غبار از
جان های خسته خویش زدایند و وجودشان را به عطر حسینی معطر کنند.
محرمی که با نام حسین پیوند خورده و با آمدنش فکرها و دل ها متوجه روزی می شود که بزرگ ترین روزهای مصیبت است ...
-----------------------------------------
در این مطلب اشاره ای کوتاه به ورود امام حسین به میعادگاه عاشقان، کربلا داریم:
ورود امام حسین به کربلا
امام
حسین در روز پـنجشنبه دوم محرم الحرام سال 61 وارد كربلا شد كه پس از
شنیدن نام كربلا حسین عـلیه السلام دانست كه به مـیعادگاه عاشقان رسیده
است دستور داد تا اهل بیت فـرود آیند و خیمه ها را برافرازند و فرمود: این
زمینى است كه در آن كشته مى شوم و در آن مـدفـون مـى گـردم و اضافه فرمود:
همراه پدرم امیرالمؤمنین از اینجا عبور كردیم ، در این نقـطه مـتـوقـف شد
و از نام این زمـین پـرسید و پس از شنیدن پاسخ فـرمـود« اینجاست مـحل
فـرود آمـدن كاروان آنها و اینجا است محل ریختن خون آنان»
حضار عرض كردند یا امیرالمؤمنین این فرمایش شما درباره چه كسانى است ؟
امـام فـرمـود: جماعتى از خاندان محمد صلى الله علیه و آله و سلم در این زمین به شهادت مى رسند.
« آرى این سرزمـین مـحل محنت و بلا
است ، اینجا میعادگاه عاشقان حق است اینجا وعده گاه مـلاقـات دوست است ،
در اینجا عـاشقـان بیقـرار و شوریده حال به وصال مـحبوب مـى رسند، اینجا لب
تـشنگـان مـجروح و داغـدار از جام وصال دوست سیراب مى گردند اینجا وعده
گاه عشاق راه حق و حرّیت و آزادى و عدالت است .» 1
دعا و شكوه حسین علیه السلام
پـس
از آنكه خـیمـه برافـراشتـه شد حسین عـلیه السلام اهل بیت و افـراد
خـانواده و یارانش را جمع كرد و تصور قطعه قطعه شدنشان را از ذهن
گـذرانید، اشك چشمان مباركش را فرا گرفت و دست به دعا برداشت و با خداى
خود به راز و نیاز پرداخت و از گرفتاریها شكوه كرد و فرمود:
« بار
خدایا مائیم عترت پیامبرت محمد كه ما را از خانه و كاشانه مان بیرون كردند و
از حرم جدمان رانده شدیم ، بنى امیه بر ما ستم كردند، خدایا تو خود حق ما
را بستان و ما را بر مردم ستمكار پیروز گردان .»
و نیز براى اینكه یاران ابى عبدالله موقعیت خود را بدانند و در تعیین سرنوشت خود تصمیم بگیرند.
به یاران و انصارش خطاب كرد و فرمود:
«
مردم بنده و برده دنیایند و دین لقلقه زبان آنها است از هر سو كه زندگیشان
تامین شود به همـان سو مـى چـرخـند هرگـاه به گـرفـتـاریها مـبتـلا شوند
دینداران تقلیل خواهند یافت .»2
اولین سخنرانى امام در كربلا
پـس از آنكه حسین علیه السلام و یارانش در كربلا مستقر شدند اولین سخنرانى خود را به این ترتیب ایراد كرد:
«پس
از حمد و ثناى پروردگار فرمود: بطوریكه مى بینید كار ما به اینجا رسیده و
دنیا تـغـییر یافـتـه بدیهایش به ما روى آورده و نیكى هایش به ما پشت كرده
و از حیات و زندگـى مـا باقـى نمانده است مگر جرعه كمى همانند رطوبتى كه
در ته كاسه بعد از تـخـلیه مـى مـاند و زندگـى پـستـى مـانند چـراگـاه خـشك
آیا نمـى بینید كه به حق عـمـل نمـى شود و از باطل جلوگیرى بعمل نمى آید،
در چنین حالتى مؤمن حقا باید مشتاق لقاى پروردگار باشد (یعنى مرگ را آرزو
مى كند.)
پـس بدرستى كه من مرگ را جز سعادت و رستگارى نمى دانم و زندگى با ستمكاران را جز محنت و رنج و ملالت و ذلت نمى یابم . »3
نكتـه
: هدف امام حسین علیه السلام از این سخنرانى این بود كه یاران را به
مسئولیتى كه بر عهده دارند توجه دهد تا در انجام آن بكوشند.
پاسخ دلنشین یاران حسین
یاران
حسین حقـا هدف امـام را درك كردند و هر یك پـاسخ مـثـبت دادند قـبل از
همـه زهیر بن قـین برخـاست و گـفـت : خـدا تـرا هدایت كند اى فـرزند رسول
خدا صلى الله علیه و آله و سلم سخنانت را شنیدیم ، اگر دنیا براى ما الى
الابد باقى بود و ما در آن زندگى جاودانه و همیشگى داشتیم جنگ و كشته شدن
در ركاب تو را بر زندگى همیشگى در این جهان ترجیح مى دادیم.
سپـس نافـع بن هلال بجلى برخـاست و
عـرض كرد: یابن رسول الله (شمـا از رو گـرداندن مـردم ناراحت نباشید) كه
جدتـان رسول خدا نتوانست محبتش را در دل همه مردم جاى دهد كه گروهى منافق
به او وعده نصرت مى دادند ولى در باطن با او مكر و حیله كردند، در برخورد
با پیامبر بسیار گرم و جذاب بودند ولى در خفاء سخت ترین دشمنى را انجام مى
دادند تا آنكه خدا او را به جوار رحمت خویش خواند، و نیز پدر شما در یك
چنین موقعیتى قرار داشت یك گروه و جمعیت تصمیم بر یاریش گـرفـتند و در
كنار او با دشمنانش جنگیدند و سه گروه دیگر با او جنگیدند تا اجلش فرا
رسید .
امروز شما هم در چنین موقعیتى قرار دارید،
هر كه عهدشكنى كند و بیعت خود را نقض نماید جز به خودش لطمه نمى زند و
خداوند از بندگانش بى نیاز است ما در اطاعـت شمائیم ما را به هر سو مى
خواهى اعزام فرما به شرق یا به غرب ، بخدا قسم از مـقـدرات الهى ناراضى
نیستیم و از لقاء پروردگار هم خوشحالیم نیت و عقیده ما آن است كه دوست
بداریم هر كه را كه شما دوست دارید و دشمن بداریم هر كه را كه شما دشمن
دارید.
بیشتـر یاران حسین عـلیه السلام همانند نافع سخن گفتند و امام علیه السلام از آنان تقدیر و تشكر كرد.4
--------------------------------
پی نوشت ها:
1- الحسین فـى طریقه ص 143 كامل ج 3 / ص 379 - اعیان الشیعه ج 1 / ص 598....2- حیاة الحسین ج 3/ص 97 - بلاغة الحسین ص 35.....3- بلاغة الحسین ص 34 - اعیان الشیعه ج 1/ص 598 - ابصارالعین ص 7 - حیاة الحسین ج 3/ص 98.....4- حیاة الحسین ج 3/ص 98 - اعیان الشیعه ج 3/ص 598 - بلاغة الحسین ص 34 - ابصارالعین ص 7 و عقدالفرید ج 4/ص 380.
منبع:
کتاب آنچه در كربلا گذشت
تبیان
