سکولارهایی که می‌خواهند مدار مداحان را تعیین کنند

نویسنده در مطلب خود صراحتاً بیان داشته که "چندی است که صاحبان این تریبون‌ها -به‌خصوص مداحان - از مدار این تریبون‌ها خارج‌شده‌اند. زبان آنان بیش از اینکه به عاطفه و اخلاق مزین باشد، به سیاست و جانب‌داری آمیخته است." یا " ورود به مسائل سیاسی در این مجالس، واقعاً نوبر است!"، همچنین " سوق دادن این مجالس به سمت‌وسوی هوس‌های سیاسی خود، خیانت به مردم است." و در ادامه نیز نگاشته‌هایی ازاین‌دست داشته، که رنگ و بوی تفکری خاص، به نام "سکولار" دارد.

از طرفی، حضرت امام خامنه‌ای در دیدار فروردین‌ماه امسال با مداحان، فرمودند: مدّاحی ضمن اینکه مدح بهترین خلایق عالم است، امّا شما نگاه کنید ببینید مثلاً شاعری مثل دعبل خزاعی در قصیده‌ی «مدارس آیات» چه دارد می‌گوید؛ قصیده‌ی «مدارس آیات» آن قصیده‌ای است که حضرت رضا (سلام‌الله‌علیه) تشویق کردند و به او کسوه و صله دادند. این قصیده‌ای است که اصلاً بساط بنی‌عباس را، فلسفه‌ی وجودی بنی‌عباس را زیر سؤال می‌برد و آن‌ها را محکوم می‌کند؛ یعنی سیاسی محض است؛ فقط این نیست که یک روضه‌خوانی محض و مرثیه‌خوانی محض باشد؛ نه، مرثیه‌خوانی لازم است امّا همان کاری که در کنار مرثیه‌خوانی انجام می‌گرفته، مورد توجّه ائمّه (علیهم‌السلام) است. ... از وسایل تبلیغات جمعی بهره‌مند بشوید و مردم را هدایت کنید؛ این به نظر من کار بسیار اساسی‌ای است.

ایشآن‌همچنین نسبت به بصیرت افزایی در تریبون‌های مداحی سفارش کردند و اظهار داشتند: معروف است که میگویند شَرف هر علمی بستگی دارد به شَرف موضوع آن علم؛ هر علمی که موضوع آن شرافت بیشتری دارد، آن علم هم شرافت بیشتری دارد. حالا اگر این را از علم به مشاغل تسرّی بدهیم، موضوع مشغله‌ی شما و کار شما و همت شما عبارت است از مدح اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و بصیرت افزایی و بیدارگری مستمعین؛ بالاترین چیزها است، خیلی باارزش است، از این ارزش استفاده کنید.

با استناد به این رهنمودهای رهبر مسلمین جهان، نویسنده مطلب مذکور، در انتقاد و نظرات خود، یک خطای فکری بزرگ و مشخص دارد و آن‌هم اینکه تریبون مداحی، باید از سیاست جدا باشد و متأسفانه باید گفت این همان تفکر سکولاریسم و فرقه‌هایی همانند، فرقه شیرازی‌ها است که دین را از سیاست جدا می‌دانند.

درحالی‌که در آیین مبین اسلام، دیانت ما عین سیاست ما است و این مهم در سیره نبوی و علوی نیز، به‌وضوح نمایان است و اگر به قرآن و احادیث و روایات مراجعه کنیم، می‌بینیم که پرداختن به مسائل سیاسی و توجه دادن مردم به مباحث روز و جاری جامعه، یکی از دغدغه‌های اصلی انبیاء الهی و ائمه معصومین علیهم‌السلام بوده و هست.

اما به نظر می‌رسد، نویسنده به‌گونه‌ای ماهرانه قلم‌زده که این تفکر، در قالب دیگر انتقاداتش مخفی‌شده و مخاطب وقتی می‌خواند، حرف وی را تأیید می‌کند که بله، مداح نباید فحش بدهد، نباید به مسئولان توهین کند یا از الفاظ زشت استفاده نکند.

اما درواقع، همان‌طور که تریبون نماز جمعه جای پرداختن به مباحث سیاسی و عبادی هست، تریبون مداحی هم محل پرداختن به مباحث بصیرتی، سیاسی، اخلاقی و اعتقادی است و هرکسی، در هر جایگاه و لباسی، در جامعه و نسبت به اسلام و مسلمین، خطا و خیانتی کند، باید در چنین محافلی به مردم معرفی و به‌شدت با آنان برخورد شود و در این میان، گاهی کلماتی که علیه خائن و مسئول بی‌کفایت به‌کاربرده می‌شود، کلماتی دقیق و حساب‌شده هستند.

ائمه جمعه و مداحان و روحانیان، خود به‌خوبی می‌دانند که باید در چه مدار و محوری حرکت کنند و سخن بگویند و نیازی به تعیین تکلیف امثال وکیلی و نوبخت ندارند و اتفاقاً اینان باید دقت کنند که از مدار خود خارج نشوند و به مباحثی که به آنان مربوط نیست، دخالتی نکنند.

رهبر معظم انقلاب، در موضوع مواضع جامعه روحانیت در سیاست نیز، حجت را تمام و راه را روشن کردند و بیان داشتند: این نظام بر اساس اسلام، بر اساس دین، بر اساس تفکرات اسلامی ناب به وجود آمده و یک جماعتی هم از اوّل در رأس این نظام قرار گرفتند که طبیعت این‌ها این است که از قدرت‌های بزرگ نمی‌ترسند و آن روحانیون هستند. این را خود تحلیل‌گرها و جامعه‌شناس‌های غربی، امروز میگویند؛ از اوّل انقلاب هم می‌گفتند؛ می‌گفتند این آخوندها نمی‌ترسند از ما. البتّه بعضی‌هایشان ممکن است وابسته هم باشند و هستند، امّا طبیعت نظام آخوندی در جامعه‌ی شیعه، یک چنین طبیعتی است.

---------
عصر دنا: انتشار یادداشت ها، مطالب خبری و تحلیلی دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و مخاطبان و مسئولان مذکور می توانند جوابیه و نقد خود را برای درج به این پایگاه خبری ارسال کنند.