جهش انتصابات در کهگیلویه و بویراحمد از قومی و قبیله ای به خانوادگی/ ژن های که باید حتما مدیر باشند

در روز گذشته، یک انتصاب در استان کهگیلویه و بویراحمد صورت گرفت که واکنش‌های گسترده‌ای را در پی داشته است. انتصاب پژمان یاری (فرزند اردشیر یاری از نزدیکان غلامرضا تاجگردون)  این پرسش را در اذهان عمومی ایجاد کرده که آیا این انتصاب‌ بر اساس شایستگی‌های فردی بوده یا تحت تأثیر روابط خانوادگی و قبیله‌ای انجام شده است؟ چنین اقداماتی می‌تواند به‌طور فزاینده‌ای احساس بی‌عدالتی را در میان مردم این استان، که سال‌هاست با محرومیت دست‌وپنجه نرم می‌کنند، تشدید کند.

انتصاب نخست: پژمان یاری
پژمان یاری، فرزند اردشیر یاری (از حامیان غلامرضا تاجگردون)، به سمت سرپرست معاونت جوانان اداره کل ورزش و جوانان استان کهگیلویه و بویراحمد منصوب شده است.

قابل توجه است که برادر کوچک‌تر وی، پیمان یاری، نیز چند ماه پیش توسط یدالله رحمانی  به عنوان مشاور فرهنگی و امور روحانیت استاندار منصوب شده بود.

نکته حائز اهمیت این است که پژمان یاری، با وجود نداشتن سوابق مشخص و تجربه مرتبط در حوزه ورزش و جوانان، به یکی از پست‌های کلیدی این اداره منصوب شده است. این انتصاب که توسط مجید پارسایی صورت گرفته با انتقادات زیادی مواجه شده است. 

با این انتصاب، در حال حاضر دو فرزند اردشیر یاری (از دهه‌های ۶۰ و ۷۰) در پست‌های کلیدی استانی مشغول به کار هستند.

انتصاب دوم: علی ایلون کشکولی
در تاریخ ۱۴۰۳/۰۷/۲۷ و همزمان با پایان دولت شهید رئیسی و انتصاب یدالله رحمانی به عنوان استاندار جدید، بهادر (رئیس سابق دانشگاه یاسوج) علی ایلون کشکولی را به سمت معاون فرهنگی دانشگاه یاسوج منصوب کرد.

 اما چند ماه پس از آن و با تغییر مدیریت دانشگاه و انتصاب نوری‌پور به ریاست این دانشگاه، در اقدامی عجولانه علی ایلون کشکولی از این سمت عزل و مهدی شریف‌زاده جایگزین وی کرد.

اگرچه مشخص نیست که این تغییر تا چه میزان مورد رضایت استاندار و مدیرکل حوزه استانداری (علیرضا رحمانی) بوده است، اما پس از حدود ۴ ماه علی ایلون کشکولی به عنوان مدیر حراست دانشگاه یاسوج منصوب شد.

جالب توجه آنکه در همان دوره ابتدایی استانداری آقای رحمانی، آصف رحیمی کشکولی نیز به عنوان مدیرکل فناوری اطلاعات و ارتباطات استانداری منصوب شده بود.

اگرچه ممکن است توانایی‌های افراد نام‌برده مورد تردید نباشد، اما آنچه بیش از هر چیز موجب نارضایتی مردم و به‌ویژه نخبگان استان شده، شائبه‌های موجود حول محور روابط طایفه‌ای، فامیلی و لیدرپروری در انتصاب‌های اخیر است.

چنین رویه‌هایی نه‌تنها اعتماد عمومی را نسبت به عدالت و شایسته‌سالاری در نظام جمهوری اسلامی ایران تضعیف می‌کند، بلکه می‌تواند به گسترش احساس تبعیض و نابرابری در مناطق محروم دامن بزند.