عصر ایران: باستان‌شناسان بر این باورند که این پیکره، نمایشی دست‌ساز از یک الهه باستانی بوده است. این شیء سفالی که در دریاچه‌ای آتشفشانی در مرکز ایتالیا کشف شده، احتمالاً یک پیکرۀ نذری بوده که برای استفاده در نیایش‌های خانگی ساخته شده است.
به گزارش فرادید؛ هرچند شکل و شمایل این پیکره تطابق زیادی با پیکر انسان ندارد، اما اثر انگشت سازنده‌اش همچنان بر روی آن دیده می‌شود و رد یک پارچه نیز نشان می‌دهد که احتمالاً این پیکره زمانی نوعی لباس به تن داشته است.
این کشف ماه گذشته توسط باستان‌شناسان و غواصان دولتی منطقه اِتروریا در دریاچه بولسنا در حدود ۸۰ کیلومتری شمال غربی رم انجام شد. در شرق این دریاچه، سایت باستان‌شناسی «گران کارو» قرار دارد که به عنوان بقایای یک روستای عصر آهن شناخته می‌شود؛ روستایی که در قرن ۱۰ یا ۹ پیش از میلاد ساخته شده و سپس به زیر آب فرو رفته است.
این پیکره سفالی که حدود ۱۵ سانتی‌متر طول دارد، در خرابه‌های یک خانه در این سایت غرق‌شده کشف شد و به همین دلیل باستان‌شناسان معتقدند که این پیکره با یک مراسم خانگی پرستش مرتبط بوده است. طبق گفته باستان‌شناسان، این پیکرۀ استثنایی یکی از کشفیات منحصر به فرد است که جنبه‌هایی از زندگی روزمره در عصر آهن را نشان می‌دهد؛ دوره‌ای که اطلاعات کمی در جنوب اتروریا درباره آن وجود دارد.
این دریاچه در اثر فوران‌های آتشفشانی بین ۶۰۰ تا ۲۰۰ هزار سال پیش تشکیل شده و با پیش‌روی‌هایی که در برخی دوره‌ها داشته، برخی روستاهای اطراف خود را زیر آب فروبرده است. به گفته باستان‌شناسان، روستای غرق‌شده احتمالاً توسط مردمی از فرهنگ ویلانوا که مرحله اولیه تمدن اتروسک‌ها بوده، ساخته شده است.
