عصر دنا- یادداشت دریافتی- رحمان تقوایی: این نام است که می ماند اما کدامین نام؟ انسان های جریان ساز و تحول گرا که آغاز گر یه مسیر درست یا مانع یک راه غلط باشند، نخستین گام برای تمدن سازی را بر می دارند.
انسانی که متشخص باشد، به شاخص هایی مقدسی چون «اخلاص و خدمت»، هویت دهنده و کارسازند. و جوامع بدون این سمبل ها در پیچ و خم های دنیا قافیه رو می بازد.
از هزاران کارکرد ماشهیر، مهمترین و شاید متعارف ترین آنان حلقه وصل میان نسل ها و انتقال دهنده هنجار بودن است.
حافظ مفهموی سرنوشت ساز به نام «ما» و شاهنامه فردوسی مدرس هویت ملی است، و مذهب شیعه پاسخ چیستی و چرایی «حق»است و این بار سنگین بر دوش انسان هایی است که به (آگاهی تاریخی) مسلح و مجهزند. انسان هایی که نامشان حاوی معناست و این نام آنان است که باید بماند، که نقطه کانونی توجه هاست.آنجایی که هر انسانی نسبت خود را با خود و با پیرامون خود باید مشخص کند، آنجاست معیار به میان می آید.
(شهید جمهور) دقیقا هویت بخش،جامعه پذیر و تمدن ساز است. برای همین باید نام (شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی) بماند، نامی که هر مسئول ایرانی و هر ایرانی باید نسبت خود را با آن اثبات کند.
آینه ای که هر (من) در آن (ما) دیده می شود، زیرا که از (ما) رسالت و از رسالت، وظیفه؛ و از وظیفه، تعهد؛ و از تعهد، پویایی؛ و پویایی موتور محرکه هر جامعه ای به سمت قله های پیشرفت است.
«شهید جمهور» نامی است که باید خیابان ها را به دریچه های (آگاهی تاریخی) تبدیل کند.
اینجانب به مسئولین محترم شهرم؛ یاسوج، پیشنهاد تغییر نام خیابان جمهوری به نام خیابان «شهید جمهور» یا «شهید آیت الله سید ابراهیم رئیسی» را می دهم.
خیابانی که همیشه عرصه مردم سالاری دینی است، محل تجمعات برآمده از آگاهی تاریخی است، جایی برای توّلی و تبری است و سکویی است برای مسئولان تا وزن قدردانی و خدمت خود به مردم را بسنجند.
یه کارخونه ای چیزی بسازید بزنید به اسمش،
یعنی چه اسم خیابون و بلوار شناخته شده را تغییر بدین،
خدا وکیلی این برنامه های چاپلوسی چیه