شهید جبار خدامیان سال ۱۳۴۸ در روستای طولیان دیده به جهان گشود. سرانجام وی در ۱۶ اسفند سال ۶۶ به درجه رفیع شهادت نایل آمد. پیکر مطهرش را در زادگاهش به خاک سپردند.
گذری کوتاه بر وصیتنامه شهید
و لاتحسبن الذین قتلوا فى سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون
بخدا قسم که جز رضاى خدا و براى پاک کردن گناهانم براى چیز دیگرى به جبهه نیامدم. خدایا این جبهه رفتن را از من بپذیر. خدایا اى خداى از همه مهربانتر از تو میخواهم که گناهانم را ببخشى و مرا در رده شهیدان قرار بدهى.
اینک اى مادرم از تو میخواهم که شیرت را حلالم کنى و بدی هایى که از من دیدى را به بزرگوارى خودت ببخشى، مادرجان، چون تو مادرى مهربان براى من و من فرزندى بد براى تو بودم مرا حلال کن، زیرا که خدا دل شما را مهربان ساخته است.
اینک اى برادران و اى خواهرانم که شما هریک به نوبت خودتان مربى و معلم من هم بعنوان یک شاگرد در میان شما زندگى مى کردم، بعنوان یک شاگرد و یک برادر از شما مى خواهم که بدی هایى را که از من دیده اید به بزرگوارى خود ببخشید و اگر این فریضه بزرگ نصیبم شد مادرم را دلدارى بدهید، نباید کسى شما را دلدارى بدهد و به همه اقوام و خویشان و همسایگان و همشهریان سلام مى رسانم به محصلان مدرسه هاى ابتدائى و راهنمائى سلام مى رسانم و به آنها سفارش مى کنم که قلم را روى کاغذ براى خدا بکشید و حتى اگر یک نقطه بر روى کاغذ بر جاى بگذارید براى خدا باشد، اول خدا را در نظر داشته باشد.
اگر این فریضه نصیبم شد با جسد خونین و با لباس فرم خونین در گلزار شهداى طولیان بخاک بسپارید تا در میان آنها کمى آرام بگیرم در آخر از مادر و خواهران و برادرانم مى خواهم که خدا را شکر کنند که هم آرزوى من این است و هم خواست خداست.
