عصر دنا- دکتر ریحان محمدپور: شهرستان‌های گچساران و باشت، با دارا بودن فاکتورهای مهم توسعه سرزمینی، از جمله خاک حاصلخیز، آب فراوان، جنگل ها و مراتع وسیع و نفت و گاز به رغم تلاش های زیاد مسئولان و نمایندگان این دو شهرستان در ادوار گوناگون که کارهای بزرگی در جهت پیشرفت و آبادانی این دو منطقه انجام دادند و جای قدر دانی و تشکر هم دارد ، به هیج یک از فاکتور های توسعه از قبیل درآمد سالیانه، افزایش رفاه اجتماعی، توانمندی اقتصادی خانوارها، کاهش فاصله طبقاتی، حذف آسیب های اجتماعی و ایجاد اشتغال پایدار نرسیده اند.
توسعه امری فراگیر در جامعه است و نمی‌تواند تنها در یک بخش از آن اتفاق بیفتد. توسعه، حد و مرز و سقف مشخصی ندارد، بلکه به دلیل وابستگی آن به انسان، پدیده‌ای کیفی است برخلاف رشد اقتصادی که کاملا کمی است.
همانطور که می دانید «توسعه اقتصادی» عبارت است از رشد همراه با افزایش ظرفیت‌های تولیدی اعم از ظرفیت‌های فیزیکی، انسانی، اجتماعی و فرهنگی. حال با در نظر گرفتن این مولفه ها، در می یابیم که در منطقه ما توسعه اتفاق نیفتاده است و حتی به نزدیکی آن هم نرسیده ایم.
این موضوع دلایل و علل مختلفی می تواند داشته باشد: از جمله نگاه سطحی تقلیل یافته و منفعت گرایانه به سرمایه های انسانی در بدنه اجتماعی، مدیریتی، کارشناسی و اجرایی این دو شهرستان، و نیز استفاده نادرست از ارتباطات منطقه ای و کشوری، ترورشخصیتی صاحب نظران و دلسوزان، تخریب منابع انسانی مستعد و کارآمد و عدم بکار گیری یا استفاده نادرست از نیروهای ظرفبت دار در سطح دو شهرستان است. آفت بزرگ و مانع جدی توسعه در باشت و گچساران،درواقع نوع نگاه سیاه و سفید به پیده های گوناگون است، آسیبی که باند بازی و طایفه گرایی و عدم توجه به شایسته سالاری به این دو منطقه وارد کرده است قابل وصف نیست و خروجی آن باعث رانش ، کاهش و مهاجرت نیروهای توانمند شده است. در دوره های مختلف به جای شناسایی اصولی ظرفیت ها و تلاش جهت راه اندازی صنایع و کارخانه‌جات پایین دستی مرتبط با حوزه نفت و گاز، فراوری محصولات زراعی و کشاورزی و باغی و دعوت از بخش خصوصی همراه با رفع موانع سرمایه گذاری جهت ایجاد صنایع کوچک و زود بازده و صنایع بزرگ و تبدیلی، اقدام به افزایش نیروهای خدماتی و نگهبانی در نفت و گاز گچساران در ادوار مختلف به عنوان اشتغال زایی شده است. شما میتوانید خروجی این نوع نگاه را در شهرک های صنعتی این دو شهرستان نیز ملاحظه فرمایید. عدم استقرار کسب و کارهای زودبازده و اشتغال آفرین و همچنین عدم حمایت از همین کسب و کارهای موجود و نیز جای خالی گسترش فرهنگ کار و تلاش در بین جوانان، باعث نیمه فعال یا راکد شدن فعالیت واحدهای تولیدی و صنعتی شده است که اگر همین ظرفیت تا حدودی تقویت شود می تواند بخشی از مشکل اشتغال را مرتفع نماید.
در همین رابطه چندی پیش پای صحبت‌های مدیرعامل یکی از کارخانه های مستقر در شهرک صنعتی گچساران نشستم و دلایل عدم فعالیت این واحد صنعتی را جویا شدم. در خلال توضیحات ایشان متوجه شدم با کمی پیگیری در خصوص گشایش اعتبارات و تسهیل موانع بانکی برای ایشان، این واحد صنعتی میتواند فعالیت خود را مجدداً شروع نماید و به صورت میانگین ۵۰ نفر را به طور مستقیم به کار گیری نماید.
در هر صورت تا مادامی که مسئولان و منتخبین مردم نگاه بخشی و یکجانبه را سرلوحه کار دارند، وضعیت تغییر چندانی نخواهد کرد.
اگر چاره ای اندیشیده نشود و فرصت‌های پیش رو هدر داده شود، علاوه بر مشکلات اقتصادی خانوارها، بر اثر افزایش میزان بیکاری، آسیب‌های فرهنگی، اجتماعی و امنیتی گریبان منطقه را خواهد گرفت.
باید طرح و نگاهی نو در انداخت ...
در آینده به تشریح راهکارهای برون رفت و نگاه توسعه محور در این دو شهرستان خواهم پرداخت.
درود بر نیروی نخبه و تاثیر گذار استان در تهران جناب آقای محمد پور
بنده ایشان رو نمیشناختم چند سال پیش از طریق یکی از دوستان بهشون معرفی شدم و مشکل بنده رو حل کردن بدون هیچ منتی