روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: پزشکیان که سابقه وزارت در دولت خاتمی را دارد، در گفت‌وگو با خبرگزاری ایلنا و در پاسخ به این سؤال که «آیا دولت با تغییر افراد می‌تواند در عملکرد خود تحول ایجاد کند؟ و اساسا این دولت توان حل مشکلات کنونی را دارد؟»، گفت: با این روش فعلی خیر، ما دو مشکل اساسی داریم اولین مشکل وحدت و انسجام داخلی است. تفرقه از دید قرآن و در بیان خدا یعنی در پرتگاه آتش بودن. ما در پرتگاهیم، باید وحدت و انسجام داخلی ایجاد کنیم، وحدت و انسجام داخلی مال یک گروه، یک دسته و یک جناح نیست متعلق به کل مردم کشور است.
نکته دوم این است که باید با دنیا مدارا کنیم، نمی‌شود به همه فحش داد. بازهم در قرآن دستور که «وَلَا تَسُبُّوا الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ فَیَسُبُّوا اللهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ» یعنی به آنهایی که غیر خدا را صدا می‌کنند، فحش ندهید. ما صبح و عصر و شام داریم فحش می‌دهیم مرگ بر فلانی، مرگ بر فلانی و مرگ بر فلانی خب آنها هم می‌گویند مرگ بر خودتان. دو مشکل عمده داریم و چاره کار هر دو هم در قرآن آمده است و باید به آن عمل کنیم. اما همان ابتدای سؤال گفتم که با روش کنونی و تا وقتی که به این راه می‌رویم با عوض شدن افراد و اینها کار درست نمی‌شود.
اظهارات آقای پزشکیان درست در زمان تشدید عداوت‌های اروپا و آمریکا علیه ملت ایران است. اولا باید از ایشان سؤال کرد که چه کسانی با کدام انگیزه‌ها همواره در میان ملت ایران دودستگی درست کرده و درست مطابق نقشه دشمنان، به ایجاد دوقطبی و شکاف در داخل پرداخته‌اند؟ چه کسانی دشمنان تاریخی ملت ایران را که از جنگ تحمیلی و کودتا و حمایت از گروهک‌های تروریست و تجزیه‌طلب تا تحریم‌های ضدانسانی و توهین به مقدسات ملت ایران را در کارنامه خود تا به امروز داشته‌اند، دوست و شریک و طرف قابل تعامل جازده و می‌زنند و دشمنی‌های آنها را می‌پوشانند؟ ثانیا واقعا چه کسی در کشور ما هست که با «دنیا» سر جنگ دارد یا به همه دنیا فحش می‌دهد؟ ملت ایران جز اعلام انزجار و بیزاری از سیاست‌های خصمانه آمریکا و رژیم صهیونیستی و یکی دولت اروپایی، برای کدام دولتمردان کشور دیگری طلب مرگ کرده است؟ آیا ملت ایران است که به مقدسات غربی‌ها دشنام می‌دهد، یا این دولت‌های مستکبر غربی هستند که از سلمان رشدی تا شارلی ابدو را برای توهین به مقدسات ملت ایران به کار می‌گیرند؟
ثالثا از امثال آقای پزشکیان انتظار می‌رود که علیه خباثت‌های طرف غربی در «تشدید تحریم‌ها، حمایت از نشریات هتاک مثل شارلی ابدو و تروریست خطاب کردن سپاه پاسداران (سازمان اصلی جمع‌کننده بساط تروریسم در منطقه)» موضع بگیرد، نه این که طرف خودی را به صرف کینه و حسادت داشتن نسبت به دولت رئیسی سرزنش نماید.
و نهایتا اینکه آقای پزشکیان پاسخ دهد که چرا قرآن کریم در عین متانت کامل در گفتار، درباره برخی معارضان و منافقان و دشمنان‌ستیزه جو از تعابیری مانند «حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَهًٌْ...، قاتلهم الله، هُمُ الْمُفْسِدُونَ وَ لَکِنْ لایَشْعُرُونَ، صُمّ بُکْمٌ عُمْیٌ،... هم السّفهاء ولکن لا یعلمون، خُشبٌ مُسنّدهًْ، شَجرهًْ مَلعونهًْ، قُتِلَ الْخَرّاصُونَ، تَبَّتْ یَدا أَبِی لَهَب وَ تَبَّ...، فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ (مرگ بر او باد چگونه نقشه کشید، باز هم مرگ بر او، چگونه نقشه شیطانی خود را آماده کرد)» استفاده می‌کند؟
یا مثلا تعابیر صریح امیر مومنان(ع) خطاب به اشعث: «مَا یُدْرِیکَ مَا عَلَیَّ مِمَّا لِی، عَلَیْکَ لَعْنَهًُْ اللهِ وَ لَعْنَهًُْ اللَّاعِنِینَ، حَائِکٌ ابْنُ حَائِکٍ، مُنَافِقٌ ابْنُ کَافِر...».
