آیت‌الله علی‌رضا اعرافی مدیرحوزه‌های علمیه در واکنش به اقدام حکومت طالبان در افغانستان مبنی بر ممنوع کردن تحصیل زنان، بیانیه ای صادر کرد که متن کامل آن به این شرح است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اسلام دین خرد و دانش و اندیشه‌ورزی است و آدمیان را به شکوفایی عقلانی و رشد معرفتی و علمی فراتر از مرزهای جنسیتی و نژادی فراخوانده است، همانطور که در منطق اسلام زن از مقام والای انسانیت برخوردار و همه راه‌ها برای تعالی علمی و فرهنگی و نقش‌آفرینی وی گشوده است و البته در نظام اندیشه اسلام همه مصالح عالیه جامعه بشری، خانواده، زن و مرد به صورت جامع و هماهنگ مدنظر قرار گرفته است.
از این‌رو ارزش و جایگاه تعلیم و تربیت و منحصر نکردن کسب علم به مردان، جایگاهی برجسته دارد و کسب علم و دانایی از گهواره تا گور در اسلام پسندیده و مورد تمجید قرار گرفته و دارای حسن ذاتی است و بی‌شک یکی از حقوق زنان به عنوان یک انسان، حق آموزش و تحصیل و این امر مورد تاکید آیات و روایات اسلامی می‌باشد.
دعوت به تحصیل دانش موجب ظهور زنان بزرگی در تاریخ علمی، سیاسی و فرهنگی اسلام شده و همچنان منشأ افتخار برای هر مسلمانی است، در طول تاریخ اسلام به ویژه صدر اسلام بانوان فرهیخته و دانشمندان زیادی از میان بانوان برخاسته‌اند و همواره با کسب علم و دانش با حفظ ضوابط و حدود شرعی و قوانین الهی توانستند قله‌های رشد و دانایی را فتح کنند و به دین و جوامع بشری خدمات زیادی ارائه نمایند.
در روزگار معاصر، رشد علمی و اجتماعی امت اسلام در همه کشورها بخصوص در جامعه افغانستان و مجهز شدن آنان به تخصص‌های متعدد، مورد نیاز امروز جامعه و مردم شجاع و مظلوم افغانستان است و بی‌شک ممانعت و محدودیت تحصیل برای دختران و زنان خسرانی بزرگ بوده و موافق با شریعت و سیره انبیا و پیامبر اسلام(ص) اهل‌بیت علیهم السلام و اصحاب و بزرگان و علمای اسلام نیست و موجب دامن زدن به شبهات بر ضد اسلام خواهد شد.
اکنون در جمهوری اسلامی ایران و در پرتو تفسیر درست اسلام و گفتمان انقلاب اسلامی و با گسترش دانشگاه‌ها و حوزه‌های علمیه، میلیون‌ها زن تحصیل کرده در رشته‌های متعدد آموزش دیده‌اند و خدمت می‌کنند و برخی از بانوان جامعه اسلامی ایران قله های معرفت و دانش را فتح و همراه با مردان در ارتقای شاخص‌های علمی و رشد دانشی ایران اسلامی نقش‌آفرینی کرده‌اند.
بنابراین نباید زنان را به مثابه تهدید دید، بلکه زنان ظرفیت عظیمی هستند که در ساحت خانواده و اجتماع منشأ اثر خواهند بود و مناسب است به الگوهای تربیت علمی و مشارکت اجتماعی همساز با خانواده اندیشیده شود.
