لیست گران ترین مدارس تهران را که دیدم، گفتم این که عادی است؛ آن جا پایِ تخت است؛ ممکن اَست لَق و لوق هم در کارش باشد بالاخره! اَما وقتی اسامیِ موسسان و مالکان آن ها به چشمم خورد، پُتکی سخت به شعورم خورد! البته در اصل به غرورم و غیرتم که اساسِ شعورم هستند!
گفتم ای دلِ صادق!!! در کشوری که برای بهره مندی مستضعفین از نعمت های خدا، بزرگترین انقلابِ الهیِ تاریخ(حتی بزرگ تر از صدر اسلام) رقم خورده، ما داریم کسانی را بر خود می گماریم که اساسِ عملشان "محرومیتِ" مستضعفین از نعمات اَست!
سرِ این ها با همدیگر دست به یقه می شویم و قال و قیل می کنیم! بی اعتنا به گفتمان انقلابی، که می گوید:
برای اشخاص جامه نَدَرید که دیری نپاید تا بر تو مسلط شوند و تو هم می شوی طاغوت پرست!
و آیا این عملکردِ سرمایه داریِ مستضعف کُش، فقط در کلان شهرهاست و این اندیشه ی تبعیض نهاد، در شهرِ کوچکِ ما، دهدشت، وجود ندارد؟؟
پاسخ این است که: هرآینه وجود دارد! مگر سرمایه داری شاخ و دم دارد؟ مگر سطح مشخصی دارد و محدود است؟؟
تاکنون در هر جلسه ای که پیرامون آسیب های آموزش و پرورش برگزار شده، بارها با خشمِ نمایان گفته ام که: مدارس خاص در دهدشت، مدارس عادی را به خاک سیاه نشانده اَند! مدارس خاص، نه غیرانتفاعی! تاکید می کنم،مدارس خاص، نه غیرانتفاعی! همین مدارسی که تحت عناوین مختلف، شده اَند دستاویزِ سودای خودنماییِ معلم ها و صدالبته، ابزارِ تحقیرِ توده ی دانش آموزانِ ممتازی که در مدارس عادی تحصیل می کنند!
بله؛ مدارسِ خاصِ هیات امنایی؛ وگرنه غیرانتفاعی که جای خود دارد"
اما چرا؟؟؟
چرا در بهره مندیِ فرزندانِ ایران از نعمتِ "آموزش"، فرزندِ کارگر با معلم، معلم با خانواده ی شهدا، خانواده ی شهدا با پزشکانِ پول دستی بگیرِ مالیات نده، پزشکان با بازاریانِ میلیاردر و آن ها با تخم و ترکه ی امثال نمایندگانِ پخمه ی فئودالْ سیاسیِ لَندکروزْ مرکب!
دوستان معلمم کی می خواهند باور کنند که کار در مدارسِ تبعیضی، افتخار نیست و بلکه نشانه ی ضعفشان است که می خواهند بچه مرفه ها را آموزش بدهند! دوستانِ جوانِ من کی می خواهند باور کنند که دیده شدن، همانا توسطِ کسِ دیگری و دور از هیاهویِ توهمِ "وجهه ی اجتماعی" صورت می گیرد؟!!! اوست که باید نظر کند، نه مدیرانِ دره پیتِ ناشیِ نوچه، در آموزش و پرورش!
داریم با این کار، بر پرچمِ شومِ سرمایه داری
بنده موافق مدارس غیر انتفاعی و خاص نیستم چون باعث به حاشیه رفتن و تضعیف مدارس دولتی و حتی باعث خورد شدن روحیه بچه های مدارس دولتی میشود
ما باید از راه های مختلف اعتراض خودمان را به این مسئله نشان بدهیم. مثلا انتشار همین یادداشت ها در فضای مجازی.
حرف های شما دغدغه و درد تمام مردم هست؛ بعضی ها محافظه کاری می کنند و حرف نمی زنند که خودشون رو خوب نشون بدن!
باید چشم بر واقعیت باز کنیم و دست همدیگر رو بگیریم تا این روند رو متوقف کنیم.
از عنایت شما سپاسگزارم.
لطفا یادداشت رو منتشر کنید.