وقتی زخم محرومیت آبشیرین در بحبوحه انتخابات سر باز می‌کند

سمیرا نصاری؛ آب شیرین (گچساران)، روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد است.

این روستا در مجموعه دهستان امامزاده جعفر قرار دارد روستای آب شیرین حدود 20 کیلومتری شهر دوگنبدان معروف به بام نفتی ایران واقع شده که ساکنان این روستا  از 100 سال پیش تاکنون در کنار مخازن نفتی سکونت  دارند.

 در کنار مخازن و تاسیسات نفتی  از جمله سقلاتون که به بام نفت ایران معروف است اما محرومیت و بی‌توجهی به این روستا به خوبی نمایان است و گویی هر مسوولی از رده‌های پایین تا بالا آب‌شیرین را ریز می‌بینند.

 روستای آب شیرین، روستای محرومی در دل ثروت بوده و حد فاصل منابع عظیم نفت و گاز قرار گرفته که مردمانش در سایه بی توجهی  مسوولان در فقر و محرومیت زندگی خود را سپری می کنند.

روستای آب شیرین در محاصره صدها  حلقه چاه نفت و گاز و در کنار چندین مجتمع و تاسیسات مهم نفتی و گازی ایران قرار دارد که در زمان جنگ تحمیلی بیش از 56 بار مورد حمله هوایی رژیم بعثی قرار گرفت.

  این روستا با داشتن منابع عظیم و زمین های حاصلخیز کشاورزی  اما اهالی آن برای تأمین هزینه‌های زندگی، رفاه و درمان با مشکل مواجه هستند.

کمبود فضای سبز، آلودگی هوا، وجود کانال‌های سیلاب ساماندهی نشده ، معابر خاکی، نبود پست بانک و عابر بانک،  نداشتن کتابخانه و خانه عالم، نداشتن سالن ورزشی چند منظوره، نبود آب شرب سالم، نبود درمانگاه، عدم روشنایی در معابر  این روستا و خطوط تلفن ثابت که به کل قطع شده و ساختمان مخابرات این روستا در حال فرسایش، نداشتن آب کشاورزی برای اراضی روستا با توجه به نزدیکی به سد چم شیر بیانگر فقر و محرومیت این خطه در حدود 20 کیلومتری شهر دوگنبدان معروف به بام نفتی ایران است.

حال با توجه به نزدیکی انتخابات و برگزاری نشست‌های کاندیداهای انتخاباتی در روستاها مشکلات  این روستا به مانند زخم سرطانی به یک باره سر باز کرده است و گویی که در این چند سال این روستا به فراموشی سپرده و جزئی از شهرستان گچساران نبوده است.

در این روستا اقوامی مختلفی از لر و ترک زندگی می‌کنند که زنان این روستا در صنایع دستی از جمله بافت قالی، گلیم مهارت مثال نزدنی دارند اما نبود تعاونی برای زنان هنرمند و فعال در صنایع دستی موجب شده تا هنرها و دست بافت های این زنان دیده نشود.

 حال این زنان و مردان این روستا خسته از وعده‌های پوچ انتخاباتی شده‌اند و امیدی دیگر در چهره‌های این مردم نمایان نیست چرا که هر بار مسوولی با وعده پوچ و توخالی به سراغ اهالی این روستا رفته بود.

 به گزارش فارس، هر چند که از روستای آب شیرین تا باباکلان روزی به عنوان بهشت گمشده این استان نام برده می‌شد اما در سایه بی‌توجهی مسوولان این بهشت گمشده به فراموشی سپرده شد.