سردرگمی سران اصلاحات کهگلیویه در انتخابات یازدهمین دوره مجلس

حال  سوالی که ذهن را به خودمشغول می کند این است که آیا جناب منطقیان و لاهوتی سناریو و برنامه ریزی برای جریان اصلاحات در صورت رد صلاحیت آقایان کامران و دهبانی داشتند ؟ آیا پیش بینی لازم انجام شده؟ در شرایط پیش آمده چه باید کرد؟

آیا بازم تلاش منطقیان و لاهوتی بر وابسته به شخص بودن بود و می خواستند با سناروی یا همه یا هیچ پیش بروند یعنی تنها از شخصی حمایت می کنند که فقط و فقط بله قربان گوی خودشان باشد ؟ یا این بار بدون حب و بغض و از روی اولویت قرار دادن جریان سناریوهای متفاوت را مدنظر قرار دادند که البته بعید بنظر می رسد یا لااقل تا حال هیچ کنش و نشانه ای از  عقلانیت یا داشتن سناریو پس از اعلام رد صلاحیت ها مشاهده نشد، جز یادداشت آقای منطقیان در یکی از سایت های محلی که بیشتر یک فرار از مسئولیت بود تا یک یاداشت سیاسی (چرا که به خوبی از عواقب افتضاح سیاسی که به بار آورده و بلایی که سر جریان اصلاحات به همراه آقای لاهوتی آورده آگاهی دارد) و آقای لاهوتی هم چون گذشته از پاسخگویی خود را مبرا می داند و مثل جریان حمایت تقوی با پخش ۶۰۰ گونی از منطقیان  روزی به سخن میابد که دیگر کارایی ندارد.

در روزه ی سکوت خود به مراحل بالای عرفانی سکوت خود خواسته و عدم پاسخگویی به افکار عمومی رسیده است. که خود دال بر نامحرم بودن مردم و حامیان این دو طیف هست.

دکتر کامرانی که تلویحا بیانیه خداحافظی داد و دکتر دهبانی همچنان در شک  دارد دست و پا میزند و  در گستره ی جغرافیای سیاسی نزدیک به شهرستان کهگیلویه  هم  گزینه های اصلاح طلب بهبهان( ضرغامی) و گچساران (تاجگردون)  به علت رد صلاحیت  راه  مهاجرت متعصبین این جریان را  برای کنشگری و سهیم شدن در امر انتخابات مسدود کرده است.