در کم‌تر از یک هفته، جهان شاهد اجرای بزرگ‌ترین زیارت همه دوران خواهد بود؛ و با این حال، احتمالا شما هیچ از اربعین نشنیده‌اید. اربعین، 40 روز دوره عزاداری پس از عاشورای حسینی است، یک مناسک آیینی برای گرامی داشت یاد شهادت نوه پیامبر اسلام، حضرت محمد(ص).
احتمالا رسانه‌های بزرگ عمدتا اربعین را نادیده می گیرند، چرا که این رویداد با صدایی بسیار رسا مردود بودن افراط گرایی نزد اسلام را عیان می کند، همان افراط گرایی که دولت‌های غربی دوست دارند به دین اسلام نسبت دهند.
در حقیقت، اربعین بیش از یک زیارت صرف است. اربعین چیزی بیش از پایان دوره عزاداری حسین(ع) است. اربعین برای تجلی مبانی اسلام برگزار می شود، برای تاکید بر پیام اسلام: عدالت اجتماعی، آزادی، شفقت، مدارا، مسوولیت پذیری......به همین خاطر که اربعین تصدیق انسانیت است، این همه انسان پای در این سفر می گذارند.
در حالی که شهرهای مقدس اسلام هنوز تحت اشغال تروریزم است، کربلا یک نماد درخشان علیه شرارت آن ارتشِ پرچم سیاه(داعش)، علیه طاعون وهابیت و علیه زهر فاشیزم است.
از همین رو، از چارگوشه عالم، از همه اقشار، ملل و آیین‌ها، زن و مرد، تحت پرچم و یاد امام حسین(ع)، راه می پیمایند......همه موضع امام حسین را که در مقابل یک دستگاه جبّارِ بی رحم و تبه کار قد برافراشت به یاد خواهند آورد، و این زائران برای احیای جنبش او بار دیگر شور و شوق خواهند یافت. همه به یاد خواهند آورد که چگونه خاندان پیامبر در برابر خیل کافران تنها ماندند و از این رو انسان می تواند درس شرافت و بزرگی را در برابر خواری و ذلت بیاموزد، و یاد بگیرد که شجاعت در گفتن حرف حق در پیش روی ظلمت مطلق است.
همان خاکی که شاهد ریختن خون بزرگ ترین شهید همه دوران بود، اکنون به بهشتی امن علیه افراط گرایی تبدیل شده است. در آن جا، زائران منزل داده می شوند، فارغ از خاستگاهشان، فارغ از رنگ پوست. هر سال، کربلا دروازه‌ها و قلب خود را روی سیل زائران می گشاید، آب و غذا و سرپناهشان می دهد و دست آسایش و حمایت بر سرشان می کشد تا همگان معنای حفاظت(در سایه) امام را درک کنند.
باید این را گفت که سخاوت کربلا همتا ندارد.
امروز دور تاریخ کامل می شود. امروز لشکر حسین(ع) بار دیگر احاطه می شود و این لشکر پشت به دیوار و روبه دشمن می جنگد تا در آخر در هوای آزادی نفس بکشند. بار دیگر اسلام آغوش خود را به روی صاحبان زبان‌ها و مسلک‌های مختلف گشوده است، چرا که در انسانیت، تفرقه نباید باشد.
این پیام اسلام است، همان پیامی که در آغاز تاریخ به همه پیامبران ابلاغ شد، پیش از آن که انسان‌ها با برچسب زدن بر یکدیگر در جامعه انسانی شکاف بیاندازند.
و با این حال، هنوز معاندان بسیاری هستند که دوست دارند در اربعین، نقش ارتداد ببینند....
این تنها تهمتی زننده است که کسانی می گسترانند، با این امید که بتوانند یک بار دیگر قیام امام حسین را خاموش کنند. در زمانه ای که تروریزم گریبان همه مردم را گرفته و بیم آن می رود که جوامع آنان را به واسطه عدم تطابق آزادی با استبداد وهابیت، در خود غرق کند، بسیاری هم هستند که به زیارت عظیم اربعین چشم می دوزند و قدرتی را که در این نماد تابناک مدارای بین مذاهب وجود دارد، به چشم می بینند.
اربعین با همه کسانی سخن می گوید که آزادی و عدالت را برای خود و دیگران می خواهند. اربعین همان قدر که صحبت از امام حسین است، صحبت از انسانیت هم هست. امام حسین(ع) برای آزادگی بشر به تقابل با یزید برخاست و در دشت کربلا خیانت دید.
اربعین در روح همه کسانی زنده است که مشتاق عدالت و آزادی هستند. اسلام در جوامعی زنده است که برای حفظ و حرمت گذاری به حقوق یکدیگر تلاش می کنند، حقوقی که همان قدر که برای خود می خواهند برای دیگران هم می طلبند.
اربعین در «تذکر» زنده است؛ بر تاریخی گواهی می دهد که وهابیت با تمام خشونت خود برای محو آن تلاش کرده است....همانند قبرستان بقیع در مدینه، کربلا نیز مورد هجوم(وهابیت) قرار گرفت و غارت شد تا مناسک و آیین‌های آن هم به فراموشی برود.
اسلام بیش از هر زمان دیگری، در مراسم اربعین تجلی می یابد.
در بخش بزرگی از جهان اسلام، به مردمک گفته شده که اربعین مقدس ترین سنت شیعه است- مفتیان عربستان سعودی مدعی هستند که اربعین تاییدی بر انحراف عقیدتی شیعه است، مدرکی که نشان می دهد شیعیان علی (ع)، اولین امام تاریخ اسلام، حق را نمی گویند و حق به جانب سلاطین سعودی است.
اما....هر سال میلیون‌ها نفر به کربلا می شتابند. قرن‌هاست که هر سال میلیون‌هازائر پیاده به سوی شهر مقدس کربلا می روند، چرا که هیچ کدام نمی توانند آتشی را که در قلبشان شعله می کشد، خاموش کنند. هر یک با پرچم خود، با آیین خود، با گام های خود، بار دیگر موجی عظیم را علیه نفرت، تفرقه و تعصبات به راه می اندازند.
کربلا از عشق سخن می گوید....خانه‌های کربلا ایثار و وفاداری را فریاد می کنند. کربلا نور خود را به همه کسانی که در حریم امن آن قرار می گیرند، عرضه می کند. آن جا، در سایه حرم امام، زائران برادری خویش را محکم می کنند.
به راستی که " لا یوم کیومک یا ابا عبدالله".
در کم تر از یک هفته، زمان خواهد ایستاد و تنها برای اندک زمانی، انسانیت در اتحاد نفس می کشند....تنها برای آنی گذرا، دل ها با هم هماهنگ می شوند و از بیعت مومنانه سخن می گویند. در آن لحظه، وقتی اشک ها تبدیل به مناجات می شوند و ایثار را به وضوح می بینی، اسلام تجلی می یابد.
معرفت کربلا، معرفت اسلام است، صحبت از حسین(ع) صحبت از اسلام است، و انکار حسین، انکار خود پیامبر(ص) است.
پیامبر خدا فرمود: " حسین از من است و من از حسین."
و از این رو، هر سال، تا ان جا که توان آنان اجازه می دهد، به ندای امام خود لبیکمی گویند- بی توجه به رنج راه، فارغ از تهدیداتی که افراطیون علیه آن ها به زبان می اورند، زائران در باد و باران و تگرگ پای در جایی می گذارند که زمانی اجدادشان در ان قدم گذاشتند، وفاداری که حسین(ع) در پشت خویش دارد، عظیم و استوار است.
شناخت حسین، شناخت اسلام است.
معرفت حسین بن علی(ع) یعنی ایستادگی در برابر هر نوع استبداد سیاسی و مذهبی. شیعه حسین بودن یعنی ولایت جز خداوند را نپذیرفتن و تا ابد در طلب عدالت برای ستمدیدگان بودن. اگر اسلام شیعه امروز بیش از هر زمان با صدای رسا از امامان خود می گوید، این دعوتی برای همه کسانی است که به دنبال صلح و در امان ماندن از ظلم جباران هستند.
در کم تر از یک هفته، اصیل‌ترین مبانی اسلام در کربلا متجلی خواهد شد و حسین(ع) نامی است که میلیون ها نفر فریاد خواهند زد.
در کم تر از یک هفته، انسانیت زیر پرچم حسین(ع) جمع می آید و رساترین مناجات ها بر لب زائران جاری خواهد شد- مشت محکمی بر دهان ترور و لشکریانش.
