سیاست مداحی و مداحی سیاسی

پایگاه خبری تحلیلی عصردنا (Asrdena.ir): حامد وکیلی  در پاسخی یادداشت " سکولارهایی که می‌خواهند مدار مداحان را تعیین کنند " نوشت:

١- چند روز دیگر ماه محرم الحرام آغاز می گردد. ماهی که هم عنصر بزرگی از اعتقادات ما شیعیان را تشکیل می دهد و هم بخشی از خاطرات ما را ساخته است. یکی از سنتهای این ماه مجالس وعظ و مداحی و روضه است.
مجالسی که در دهه اخیر به نام مداحان تشخص یافته است! به عبارتی نام واعظ و بانیان آن چنان برجسته نیست که نام مداحان است. لذا در این مجالس ذاکران مصیبت بیش از واعظان نصیحت قدر می یابند. در بعضی مجالس به قدری نقش مداحان برجسته می شود که مداحان پیش یا پس از ذکر مصیبت، منبر مبسوطی می روند و در مورد هر مساله ای ایراد سخن می کنند.

٢-چند سالی است که دخالت مداحان در سیاست مساله ساز شده است. هراز چندی کلیپ و یا صوتی از یک مداح منتشر می شود که در آن یک سیاستمدار و مسئول را به باد فحش و ناسزا گرفته است. گاه در حد لیدر سیاسی به میدان آمده و تریبون مداحی را خرج مدح خودی و ذم غیر خودی می کند. این مدح و ذم ها نیز اغلب از دایره ادب و اخلاق خارج هم می شود. تعابیری غیر فاخر و سخیف و سخنانی پر از تکفیر در حوزه سیاست، کم از اینان منتشر نشده است.
در واقع مساله، به «دخالت مداحان در سیاست» مشهور شده است اما امر واقعی و مساله واقعی رواج درشت گویی و ناسزاگویی از تریبون مداحان است. یعنی در واقع مهم تر از ورود نابجا و بدون اطلاع کافی به سیاست، مساله ی اساسی، شیوع کلام غیر بهداشت در این منابر است. منابری که قدر و حرمت آن بسیار افزون از این گونه ادبیات است.

٣- دست در سیاست گشودن و بر رای سیاسی خود پای فشردن، حق هر شهروند است؛ اما استفاده مداحان از تریبون های مداحی برای اتخاذ مواضع شخصی، عقلا و اخلاقا روا نیست. چرا که اولا مواضع مداح، مواضعی شخصی است و آن تریبون کاربردی غیر از اعلام مواضع و هوس های سیاسی و شخصی مداحان دارد.

ثانیا مردم و عزاداران نیز برای هدفی غیر از شنیدن این مواضع به آن مجالس
می آیند. ثالثا هر چند مداحان حق داشتن موضع سیاسی را دارند، اما اگر قرار باشد در این منابرسخن سیاسی گفته شود، متخصص آن باید پشت تریبون برود. به عبارتی سیاست زدگی مداحان با سیاسی بودن مجالس امام حسین (ع) تفاوت دارد و این دو را نباید یکی گرفت.

۴- نگارنده البته معتقد نیست که مداحان را باید «ملا نقطه ای» بررسی کرد. مقداری اتخاذ موضع سیاسی از آنان را در این تریبون ها می توان اجتناب ناپذیر خواند البته به شرط رعایت ادب و ادبیات در خور این مجالس!
موضعی که در این تریبون ها اتخاذ می شود باید چندان فاخر باشد که شان این تریبون ها را نخراشد.
از طرف دیگر مواضع غیر فاخر اساسا ساحت عمومی را غیر بهداشتی می کند و آن را به سمت عدم مفاهمه می برد. از سوی دیگر ادبیاتی که خشونت تولید کند نه تنها با مداحی بیگانه است بلکه به کار سیاست هم نمی آید. در واقع این مداحان هر چند از ریل مداحی خارج می شوند، اما به ریل سیاست هم نمی آیند. اصلا مشخص نیست آنان به کدام سوی می روند؟!
از یک سوی، عرفی شدن مجالس دینی و از سوی دیگر، دین را از گوهر آن یعنی از ریل اخلاق و معنویت خارج کردن، خود مقدمات سکولاریسم را فراهم می کند!

۵- در این میان غیر منصفانه ترین حالت این است کسانی را که توصیه به رعایت اخلاق و توجه به فلسفه ی وعظ و مداحی اهل بیت (ع) می کنند را سکولار خطاب کنند. در این صورت گناهشان دو چندان است. هم این مجالس را به انحراف
کشیده اند و هم پشت دیوار اسلام سیاسی پنهان شده اند و از آن سوء استفاده کرده اند. این یعنی هم انحراف و هم نفاق!!
---------
عصر دنا: انتشار یادداشت ها، مطالب خبری و تحلیلی دریافتی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و مخاطبان و مسئولان مذکور می توانند جوابیه و نقد خود را برای درج به این پایگاه خبری ارسال کنند.