مادر شهید آذرنیا به فرزند شهیدش پیوست

پیکیر پاک این مادر فداکار و مهربان امروز دوشنبه ۱۰ بهمن ماه راس ساعت ۱۴ در قبرستان روستای الیاسی بخش سرفاریاب شهرستان چرام برگزار می شود.

 

شهيد مرتضي آذرنيا فرزند آقاي مصطفي آذرنيا در سال ۱۳۴۳ در يك خانواده مذهبي و فقير در روستاي الياسي سرفارياب چشم به جهان گشود .

 

 

نام شهید: سيدمرتضي

نام پدر:سید مصطفي

تاریخ تولد:۱۳۴۳

محل تولد: روستاي الياسي

تاریخ شهادت:۶۵/۲/۱۹

محل شهادت:بیمارستان سینای اهواز

زیارتگاه: روستای سرفاریاب

 

زندگینامه

بسم الله الرحمن الرحيم

شهيد مرتضي آذرنيا فرزند آقاي مصطفي آذرنيا در سال ۱۳۴۳ در يك خانواده مذهبي و فقير در روستاي الياسي سرفارياب چشم به جهان گشود . بعد از رسيدن به سن هفت سالگي در روستاي خود پا به مدرسه گذاشت و تا كلاس سوم راهنمايي به درس خواندن ادامه داد . ولي به دليل مشكلات معيشتي خانواده ديگر قادر به ادامه تحصيل نشد و اين بود كه بالاخره در سال ۱۳۵۷ يعني در اوايل انقلاب مدرسه را ترك كرد و به اتفاق پدرش به كار كشاورزي و دامداري و بعداً كارگري در شهرهاي جنوبي از جمله بوشهر و بنادر ادامه داد ، تا اينكه در سال ۱۳۶۴ بعنوان سرباز از طريق سپاه پاسداران به منطقه جنگي اعزام شد و مدتي در جبهه ها حضور داشت . بعد از مدتي خبر دادند كه فرزند شما مصدوم شده ولي چون محل و بيمارستاني را كه در آنجا بستري شده بود را كسي نمي دانست به تهران ، اهواز و شيراز رفتم و مدت ۲۰ روز دنبال او مي گشتم ، تا اينكه وي را در بيمارستان نمازي شهر شيراز ديدم ، ابتدا او را ديدم ولي چون سرش تركش زيادي خورده بود به درستي او را نمي شناختم ، اين بود كه چندين بار پيش او رفتم تا اينكه بالاخره به يقين رسيدم كه او فرزند من است . حدود سه ماه كه شهيد در بستر بيماري و در بيمارستان بود پيش او بودم ولي او هيچگاه چشمش را باز نكرد تا مرا ببيند و حتي يك كلمه هم با من حرف نزد و بالاخره در تاريخ ۶۵/۲/۱۹ براثر جراحات و عفونتهاي شديدي كه از ناحيه زخم سر بر او چيره شده بود به درجه رفيع شهادت نائل گرديد .

خصوصيات شهيد از زبان مادرش :

شهيد مرتضي آذرنيا بهترين فرزند خانواده ما بود ، او هميشه يار و ياور پدرش در گذران چرخ اقتصادي خانواده بود ، هميشه حامي خواهران و پدر و مادرش بود . هر وقت از جبهه به محل مي آمد ما را به نماز و تقوا دعوت مي كرد و هرگاه ما و دوستانش از وضعيت جنگ مي پرسيديم هيچگاه حرف نمي زد كه كسي بترسد و بچه ها و دوستان را به رفتن به جبهه تشويق مي كرد . هر وقت از جبهه برمي گشت و چون نامزد هم داشت به او مي گفتم تا زنت را برايت به خانه بياوريم ، ولي او قبول نمي كرد و مي گفت بگذار خدمتم تمام شود .

شهيد فردي بود كه هيچ كس در فاميل و خانواده از او ناراحت نمي شد و خوش اخلاق و مهربان و كم حرف بود .

پيام خانواده شهيد به مردم :

خانواده شهيد و برادران شهيد بايد الگوي جامعه باشند و مردم نيز نگذارند كه خون شهدا پايمال گردد .

 

 

منبع : بنیاد شهید وامور ایثارگران استان کهگیلویه وبویراحمد