پایگاه خبری تحلیلی عصردنا (Asrdena.ir): اریخ اسلام پر است از عمامه به سرهایی که یا به دلیل ساده لوحی کلاه
سرشان رفته و یا به دلیل امراض قلبی همچون ترس و راحت طلبی، دست به خیانت
زده اند؛ اولین آنها «ابوموسی اشعری» بود. فردی که طبق شواهد تاریخی، شعارش
«اعتدال» و «عقلانیت» بود و به مذاکره با دشمن خوشبین. شاید به دلیل همین
تجربه تلخ تاریخی بود که امیرالمؤمنین(ع) در نامه معروفشان به مالک اشتر
نسبت به لبخند زدن و نزدیک شدن دشمن به قصد فریب، هشدار می دهند و می
فرمایند:
«فَإِنَّ الْعَدُوَّ رُبَّمَا قَارَبَ
لِيَتَغَفَّلَ فَخُذْ بِالْحَزْمِ وَ اتَّهِمْ فِي ذَلِكَ حُسْنَ الظَّنِّ؛
گاهى دشمن نزديك مىشود تا غافلگير كند؛ پس دور انديش باش و خوشبينى خود
را متّهم كن.» (نهج البلاغه؛ نامه 53)
و در ادامه نیز زمینه دیگر فریب خوردن، که نوشتن پیمان و توافق با دشمن است، را یادآور می شوند:
«وَ
لَا تَعْقِدْ عَقْداً تُجَوِّزُ فِيهِ الْعِلَلَ وَ لَا تُعَوِّلَنَّ
عَلَى لَحْنِ قَوْلٍ بَعْدَ التَّأْكِيدِ وَ التَّوْثِقَةِ؛ هرگز با دشمن
پيمانى را مبند كه در تعبيرات آن جاى گفتگو باقى بماند، و بعد از تأكيد و
عبارات محكم، عبارات سست و قابل توجيه بكار مبر (كه اثر آن را خنثى مي
كند).» (نهج البلاغه؛ نامه 53)
ابوموسی اشعری ها
همواره هم نسبت به دشمن خوشبین اند و هم توافقی را با دشمن امضاء می کنند
که سست، دو پهلو و قابل تفسیر باشد. بگونه ای دشمن بتواند بدون نقض شدن متن
توافق، تحریم های جدید وضع کند!
ای کاش کار دست مالک اشترها بود!
منبع: کانال تلگرام حمید رسایی