شورای شهر «کلما کره ای» دیگر!

پایگاه خبری تحلیلی عصردنا (Asrdena.ir): «کلماکره» غاری باستانی و به گفته پروفسور امان الهی «بزرگترین گنجینه کشف شده در جهان است» که متاسفانه اغلب آثار آن چپاول و به تاراج رفت. نوشته حاضر به هیچ وجه به اقدامات اعضای محترم شوراي شهر هیچ شهر خاصی مرتبط نبوده و مقوله شورای شهر به طور کلی بررسی شده است. یکی از دوستان می گفت که از نظر برخی افراد، شورای شهر هم "کلماکره ای دیگر” است که می باید سهم خود را برداشت و رفت….
اما چرا یک مرجع نظارتی که می بایست بر دیگر امور مرتبط با شهر و شهرداری نظارت کند، خود میتواند محل سوء استفاده گردد؟ از همه مهمتر چرا افراد زیادی با علایق و سلایق مختلف و در کسوت، مشاغل و طبقات اجتماعی و اقتصادی مختلف این همه علاقه به راهیابی به شورای شهر، نشان می دهند. آنچه مشخص است اینکه هدف بسیاری از افراد مطمئنا نیکوست، اما از کجا بدانیم که فلانی هم به دنبال کلماکره ای دیگر به شورای شهر نیامده باشد؟
بسیاری از افراد با دیدگاهی خیرخواهانه وارد این مقوله می شوند اما به دلیل عدم تخصص و تجربه برنامه ریزی شهری، این افراد نمی توانند موفق باشند. سالهاست که اغلب دیدی عوامانه و سطحی به مقوله شهر و برنامه ریزی شهری وجود دارد و اکثر مردم و نامزدهای انتخاباتی نتوانسته اند شناخت درستی از مولفه های یک شورای شهر متخصص داشته باشند و افرادی از هر صنف و هر قشر توانسته اند در این میدان نابرابر بخت آزمایی کنند. غافل از اینکه شهر و به دنبال آن شورای شهر هم مانند بسیاری از مقولهها نیاز به تخصص مرتبط دارد، تا دردهایش شناخته شود و برنامه ریزی گردد.
هنوز هم بخش زیادی از جامعه و متاسفانه نخبگان به اهمیت تخصص در شوراهای شهر پی نبرده اند و هنوز هم چهره های هنری، ورزشی و آموزگاران دلسوز و البته جوانان بیکار جویای کار از متقاضیان اصلی ورود به شورای شهر هستند و عده ای که بنا بر مصلحت در سالهای اخیر مدرکی مرتبط با شهر و شهرسازی در دانشگاههای خاص و با هدف ورود به انتخابات مهیا کرده و بر خود برچسب متخصص زده اند.
اما متخصص امور شهر چه ویژگی هایی دارد؟ آیا فقط تخصص کافیست؟ یک متخصص با تجربه چگونه قابل شناسایی است؟ در اغلب موارد دلسوزی را یکی از ویژگی های بارز یک نامزد شورای شهر دانسته اند، آیا دلسوزی معیاری دارد؟
در این نوشتار سعی شده به صورت مختصر به نحوه شناخت یک متخصص شهری پرداخته شود. تخصص های مرتبط با شهر رشته هایی از قبیل مدیریت شهری، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، علوم اجتماعی، شهرسازی، طراحی شهری و بسیاری رشته های دیگر که پسوند شهر و شهری را به دنبال خود دارند، می باشد که به منظور حل مسائل و مشکلات شهر به وجود آمده اند و اهمیت این تخصص ها برای شهر، کمتر از پزشک متخصص برای بدن انسان، نیست.
ما تعریف ما در اینجا از متخصص صرفا داشتن مدرک مرتبط نیست، بلکه متخصص در امور شهری کسی است که علاوه بر مدرک معتبر دانشگاهی، سابقه انجام برنامه ریزی، طراحی و امور مربوط به شهر را نیز داشته باشد و البته شناخت از شهر مورد نظر و مشکلات ویژه آن نیز برای یک کاندیدای شورای شهر لازم و ضروری است که به نظر بنده کتب، مقالات و مطالب ارائه شده در مجلات و همایش های معتبر جایگاه فرد مورد نظر را از این نظر مشخص می کند. با توجه به امکانات فن آوری اطلاعات و اینترنت، گاها یک جستجوی ساده اینترنتی بسیاری از سوابق علمی، پژوهشی، شغلی و … افراد را(اگر فعالیتی در این موارد داشته باشند)را به خوبی نشان می دهد و امکانات زیادی برای شناخت جامع تر از افراد وجود دارد. اما دلسوزی که پسوند اغلب نامزدهای انتخاباتی است، آیا قابل سنجش و اندازه گیری است؟
متاسفانه با توجه به مفهوم کیفی دلسوزی و نیز مشهود نبودن آن، یکی از معدود راههای شناخت این مولفه احتمالا گذشته افراد است. سوابق، نوشته ها و و مواضع افراد در قبال ایران عزیز و خصوصا مردم لر و لرستان و همچنین شهر مورد نظر را تا حدودی می توان از آثار افراد(البته اگر آثاری وجود داشته باشد) برداشت نمود.
به نظر می رسد پس از سالها آزمون و خطا در انتخابات شورای شهر و وضع کنونی شهر و خدمات شهری، مردم این شهر به این نتیجه رسیده باشند که باید تغییر مشی بدهند. در پایان ذکر این نکته به نظر ضروری می رسد که: تمامی شهروندان و خصوصا نخبگان می بایست جهت از بین بردن دید سطحی به شهر و مشکلات آن و مهمتر از آن جلو گیری از نگرش "کلماکره ای” به شورای شهر، تلاش نمایند.

سید ایمان تقوی